Λυπόμαστε αλλά… δεν πουλάμε

Θλίψη και μόνο θλίψη είναι το συναίσθημα που απορρέει από τα όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα στην χώρα μας. Η περήφανη Ελλάδα, καλείται να διαχειριστεί μια μεγάλη κρίση.

Μία κρίση που έχει φέρει τα πάνω-κάτω, που έχει προκαλέσει «πονοκέφαλο» και ανασφάλεια στην πλειοψηφία των πολιτών, που αποτελεί μία μεγάλη πρόκληση αν θέλετε, για να φανεί κατά πόσο οι Έλληνες θα σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Θεωρώ, ότι οι Έλληνες θα τα καταφέρουν, γιατί οι Έλληνες την πονούν την Ελλάδα και θα παλέψουν. Εκείνο που δεν μπορούν να παλέψουν, που δεν μπορούν να ανεχτούν και που τους θίγει βαθιά μέσα τους, είναι η αδικία.

Η αδικία που βιώνουν μέσα στην ίδια τους τη χώρα. Μέχρι σήμερα, είναι γεγονός, ότι πολλοί δεν κατέβαλαν αυτά που έπρεπε, πολλοί ήταν οι φοροφυγάδες και πάει λέγοντας. Όχι όμως να καλούνται σήμερα να σιωπήσουν απέναντι στην κατάφορη αδικία και να καλούνται να πληρώσουν αυτά που έκλεψαν κάποιοι…Γιατί αυτό για τον Έλληνα πάει πολύ.

Πλάτη θα βάλει για να βγει η χώρα από το αδιέξοδο, αλλά να δει και τους υπεύθυνους να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους, να τιμωρούνται για όσα έκαναν που είχαν ως αποτέλεσμα να οδηγηθεί η χώρα στο τελευταίο σκαλοπάτι. Και μην πει κανείς ότι δεν υπάρχουν υπεύθυνοι, γιατί υπάρχουν, η ασυλία που τους παρέχεται όμως ξεπερνά πολλές φορές τα όρια της πρόκλησης. Και ο Έλληνας την κοροϊδία δεν μπορεί να την ανεχθεί, πνίγεται, όπως πνίγεται και από τα νέα σκληρά μέτρα.

Επιφανειακά κάποιοι δείχνουν ψύχραιμοι, το με πόση δυσκολία έχουν αρχίσει να τα φέρνουν βόλτα, μόνο αυτοί το ξέρουν, αν και λίγο-πολύ όλοι υποψιάζονται. Οι εποχές των παχουλών αγελάδων είναι παρελθόν, όπως παρελθόν είναι και η φράση του αείμνηστου Ανδρέα Παπανδρέου, τότε που είχε πει: «Τσοβόλα, δώστα όλα». Σήμερα, ένας άλλος Παπανδρέου, ο υιός, ούτε λίγο ούτε πολύ, είπε: «Παπακωνσταντίνου, κόψτα όλα». Θα μου πείτε, άλλες εποχές, αλλά κελεύει η Ευρωπαϊκή Ένωση, άλλα τα μεγέθη.

Πως αλλάζουν όμως οι εποχές. Τη μία δίνουμε αφειδώς και την άλλη κόβουμε αδιακρίτως. Τώρα το αδιακρίτως, είναι σχετικό βέβαια και επιδέχεται πολλών ερμηνειών, γιατί εξαρτάται τι κόβεις από τον καθένα. Γιατί το να τα πάρεις από τους έχοντες και κατέχοντες και απ’ όσους τα πήραν όλα αυτά τα χρόνια, είναι το αυτονόητο. Το να ζητάς όμως από αυτούς που εκ των πραγμάτων δεν έχουν; Να κάνουν οικονομία στο ένα, να κάνουν οικονομία στο άλλο, να κόψουν από ‘δω, να κόψουν από ‘κει, πόσο όμως και μέχρι πότε;

Τα μέτρα ήρθαν για να μείνουν είπε ο Υπουργός, αυτό συνεπάγεται ότι πρέπει να καταστρατηγήσουν και όλα τα κεκτημένα, όλα όσα αποκτήθηκαν με αγώνες και είχαν ως γνώμονα να προστατευθούν τα συμφέροντα των εργαζομένων, που κακά τα ψέματα, πολλοί από αυτούς πραγματικά μοχθούν; Ερώτημα θέτω, αν και αμφιβάλω ότι θα λάβω απάντηση. Όσο και αν η πλειοψηφία σε αυτή τη χώρα αναγνωρίζει την αναγκαιότητα λήψης μέτρων, ο κίνδυνος να χαθούν κεκτημένα και να γυρίσουμε σε άλλες εποχές, να γυρίσουμε πίσω, είναι μεγάλος και εκεί είναι που απαιτείται η μεγαλύτερη προσοχή.

Οι Έλληνες δεν πρέπει να βάλουν όλη τους την τέχνη για να κερδίσουν την μάχη της οικονομίας, οι Έλληνες πρέπει να βάλουν όλη τους την τέχνη να βγουν μέσα από αυτή την κρίση αλώβητοι, να παραμείνουν αυθεντικοί και δυνατοί και σε καμία περίπτωση να μην γίνουν ρομποτάκια. Γιατί τα ρομποτάκια, δεν έχουν αισθήματα και ο Έλληνας, χωρίς αισθήματα είναι κιόλας πεθαμένος. Και εμείς σε αυτή τη χώρα δεν θέλουμε πεθαμένους, θέλουμε ανθρώπους ζωντανούς, ζεστούς, ανθρώπους που με τα κατάλληλα κίνητρα μπορούν να γίνουν δημιουργικοί, μπορούν να προχωρήσουν μπροστά.

Με τη δουλειά τους και όχι πουλώντας τα νησιά τους, που πολύ θα βόλευε κάποιους. Είναι τόσο εξοργιστικό όλο αυτό που γίνεται εις βάρος της χώρας, αλλά συνάμα και τόσο ανάξιο σχολιασμού…Από μία άλλη οπτική γωνία βέβαια, αποδεικνύεται ότι οι «έξυπνοι» αυτής της προπαγάνδας, ουσιαστικά δεν θίγουν την Ελλάδα σε ότι αφορά τα οικονομικά της απαξιώνοντάς την με αυτό τον τρόπο.

Ουσιαστικά, την αναβαθμίζουν, γιατί απλώς φέρνουν στην επιφάνεια τον διακαή τους πόθο. Αυτό που πάντα ήθελαν, αυτό που πάντα ήθελαν από αυτή τη χώρα, αλλά που ποτέ δεν θα αποκτήσουν…Λυπούμαστε πολλοί αγαπητοί Ευρωπαίοι συμπολίτες, αλλά τα νησιά και η Ακρόπολη, δεν είναι προς πώληση. Είναι απλά Ελληνικά και ακόμη και εάν γινόντουσαν δικά σας, δεν θα ήταν ποτέ ζωντανά, γιατί οι Έλληνες γεννιούνται, δεν γίνονται…

Πηγή: ΠΑΤΡΙΣ Μαρία Καραμπάτση