Πρώτο θέμα μας: "γνώθι σαυτόν"

Πρώτο μας θέμα

Articles and opinions expressed may not necessarily belong to paneliakos.com

Η ιστοσελίδα μας, PANELIAKOS.COM

You can translate this blog in over 100 languages within a second! Go to the left up top where it says Select Language. Happy navigating. See you again..

Εορτάζουμε και Tιμούμε

Σάββατο 10 Αυγούστου 2019

Μητσοτάκης: Και έδωσα Πανελλαδικές & πέτυχα σε δημόσιο Πανεπιστήμιο -Κόντρα με Τσίπρα

Κυριακή, 10 Αυγούστου, 2019




Η κατάργηση του Πανεπιστημιακού ασύλου κυριάρχησε στην κόντρα κορυφής που έλαβε χώρα το μεσημέρι της Πέμπτης στη Βουλή. Μάλιστα, είχε και προσωπικές αναφορές με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Α. Τσίπρα να κατηγορεί τον πρωθυπουργό ότι: «Δεν δώσατε πανελλαδικές και σπουδάσατε στο εξωτερικό (σ.σ. όπως ο ίδιος που σπούδασε και έκανε μεταπτυχιακό στο ΕΜΠ) ότι συκοφαντεί το Δημόσιο Πανεπιστήμιο γιατί δεν έδωσε πανελλαδικές και σπούδασε μόνο στο εξωτερικό, και τον κ. Μητσοτάκη να παραδέχεται μεν ότι έκανε σπουδές στο εξωτερικό αλλά να διαψεύδει ότι δεν έδωσε Πανελλαδικές εξετάσεις: «Και έδωσα πανελλήνιες εξετάσεις και πέτυχα στο Πολιτικό της Νομικής αλλά δεν γράφτηκα ποτέ σε αυτό γιατί ήδη είχα αποφασίσει να σπουδάσω στο εξωτερικό», απάντησε με έμφαση ο πρωθυπουργός.
Αναφορικά με τις κατηγορίες του κ. Τσίπρα περί ιδεολογικής εμμονής της ΝΔ αλλά και την προσπάθεια μέσω του ασύλου να σταματήσει, όπως λένε οι ακραίοι του κόμματος του (Γεωργιάδης, Βορίδης) την ιδεολογική κυριαρχία της Αριστεράς, ο κ. Μητσοτάκης υποστήριξε ότι: «Είναι πολύ σοβαρό ζήτημα όταν καθηγητές χτίζονται στα γραφεία τους και όταν τα Πανεπιστήμια  μετατρέπονται σε κέντρα διακίνησης ναρκωτικών… Είναι πολύ σοβαρά τα ζητήματα αλλά δεν είναι ιδεολογικά… Κανείς δεν θέλει αστυνομοκρατούμενα Πανεπιστήμια αλλά δεν μπορούμε να δεχθούμε ότι οι μπαχαλάκηδες που εσείς στηρίζετε πλακώνουν στο ξύλο όποιον θέλουν», πρόσθεσε.
Σχετικά με τις επικρίσεις του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ ότι στην πρωτολογία του ο πρωθυπουργός δεν έκανε καμία αναφορά στις καλές, και μάλιστα διεθνώς, επιδόσεις των ελληνικών Πανεπιστημίων («Δεν θέλετε το δημόσιο αλλά ιδιωτικά πανεπιστήμια. Δεν είπατε κουβέντα για τις επιδόσεις των ελληνικών πανεπιστημίων που ορισμένα από αυτά είναι στα κορυφαία στον κόσμο»), ο κ. Μητσοτάκης απάντησε ότι: «Διαστρεβλώνετε τις θέσεις μας για το δημόσιο πανεπιστήμιο. Κανείς δεν αμφισβητεί ότι στον ελληνικό πανεπιστήμιο υπάρχους πολλές νησίδες αριστείας… Έχουμε κάποιες καλές κατατάξεις αλλά δεν είναι αυτό που θέλουμε. Δεν θέλουμε να είμαστε τριακοστοί στον κόσμο», πρόσθεσε.
Ομιλία του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στη Βουλή για το Πανεπιστημιακό Άσυλο
Κυρίες και κύριοι βουλευτές,
Παίρνω τον λόγο σήμερα για να επισημάνω ορισμένες κρίσιμες πλευρές της θέσης μας γύρω από το ζήτημα του πανεπιστημιακού ασύλου. Νομίζω ότι ο καλύτερος τρόπος για να προσεγγίσουμε το θέμα αυτό, είναι να επιχειρήσουμε το δούμε μέσα από τη ματιά ενός απλού φοιτητή.  Ας φανταστούμε, λοιπόν, έναν πρωτοετή φοιτητή σε μία σχολή, στο κέντρο της Αθήνας. Φτάνει  στο Πανεπιστήμιο, γεμάτος δέος, χαρά, αγωνία, προσμονή, ελαφρώς «ψαρωμένος», όπως θα έλεγαν οι συνομήλικοί του, διψά όμως για νέες εικόνες, νέες εμπειρίες, γνώση. Τι συναντά; Σίγουρα θα αισθανθεί αμήχανα, βλέποντας από την αρχή κιόλας άγνωστους να μπαινοβγαίνουν στις αίθουσες και βρίσκοντας κλειστή την βιβλιοθήκη, το ίδιο και την Γραμματεία της Σχολής, οι υπάλληλοι της οποίας φοβήθηκαν κάποια επεισόδια. Περπατώντας μέσα στους βρώμικους διαδρόμους, θα αναρωτηθεί αν όποιος θέλει μπορεί να γράφει στους τοίχους. Σίγουρα θα αγανακτήσει διαπιστώνοντας ότι και το εργαστήριο, αυτό το οποίο τόσο ήθελε να δει, έχει βάλει και αυτό λουκέτο. Μια ανακοίνωση θα τον ειδοποιήσει ότι κάποια από τα μαθήματά του μεταφέρονται διότι αρκετές αίθουσες έχουν καταληφθεί και με τον καιρό θα συμβιβαστεί με το τρέξιμο πίσω από τις έκτακτες παραδόσεις για να μην χαθεί το εξάμηνο. Μέχρι να φτάσει στο πτυχίο του, ο φοιτητής αυτός θα έχει δει ολόκληρες αίθουσες, κομμάτια του δημόσιου χώρου, υπό κατάληψη  στα χέρια ποικιλώνυμων οργανώσεων, ναρκωτικά να κυκλοφορούν από χέρι σε χέρι, υπόγεια γεμάτα από μολότοφ και κουκούλες, το τεχνικό προσωπικό του Πανεπιστημίου να βάφει και να ξαναβάφει μάταια τους τοίχους και καθηγητές να καθυβρίζονται – ακόμη και να χτίζονται μέσα στα γραφεία τους.
Όλα αυτά, ίσως και να τον άφησαν αδιάφορο στο πέρασμα του χρόνου. Ίσως κάποτε και να του φάνηκαν και λίγο φολκλόρ. Ο ίδιος, άλλωστε, τώρα πέτυχε το στόχο του. Είναι διπλωματούχος. Ασυνείδητα, ωστόσο, ύστερα από τέσσερα χρόνια, θα έχει συμβιβαστεί με κάτι πολύ απειλητικό: Ότι αυτή και μόνον αυτή είναι η πραγματικότητα του ελληνικού Πανεπιστημίου. Πραγματικότητα που έχει γίνει, δυστυχώς, παγιωμένο καθεστώς. Μία «κανονικότητα» της οποίας, δυστυχώς, ο  κανόνας είναι η παρέκκλιση.
Ο φοιτητής αυτός μπορεί να είναι μεταξύ εκείνων των πολλών, που συνεχίζουν τις σπουδές τους στο εξωτερικό και εκεί θα βιώσει τη μεγάλη απογοήτευση, ίσως και τη μεγάλη ντροπή. Θα δει μαθήματα να διεξάγονται κανονικά,  εξετάσεις να γίνονται στην ώρα τους, βιβλιοθήκες ανοιχτές. Θα περπατήσει σε Πανεπιστήμια καθαρά που φιλοξενούν γνώση, έρευνα και πολιτισμό, με φοιτητές και καθηγητές που δουλεύουν απερίσπαστοι, αφού κανείς δεν καταστρέφει την περιουσία του Πανεπιστημίου και θα αντιληφθεί ότι εκεί ο περιθωριακός είναι πράγματι στο περιθώριο, ενώ εδώ έχει εγκατασταθεί στο επίκεντρο της πανεπιστημιακής ζωής. Ο φοιτητής τότε θα νιώσει αδικημένος γιατί ούτε ο ίδιος ούτε οι καθηγητές του στην Ελλάδα είχαν να ζηλέψουν κάτι απ’ τους ξένους συναδέλφους τους. Και όμως η σύγκριση θα είναι συντριπτική γιατί θα διαπιστώσει, πικρά, ότι όλη αυτή η αταξία του ελληνικού δημόσιου Πανεπιστημίου του φάνταζε αδιάφορη ή και ανώδυνη. Στην πραγματικότητα, όμως, τον πήγε πίσω. Και θα συμπεράνει το πιο κρίσιμο: Ότι τελικά η ελευθερία μέσα στο Πανεπιστήμιο κάθε άλλο παρά ασυμβίβαστη είναι με την ομαλή του λειτουργία. Και τότε, δυστυχώς, είναι αρκετά πιθανόν ο φοιτητής μας να αποφασίσει να μείνει στο Κράτος που τον υποδέχτηκε και να μην γυρίσει στην Ελλάδα. Να γίνει και αυτός ένας από τους χιλιάδες επιστήμονές μας που ζουν εκτός συνόρων και να διηγείται στους ξένους φίλους του, πώς ο ίδιος ξεκίνησε, κάποτε, τις σπουδές του σε μία Σχολή αλλιώτικη απ’ τις άλλες, σε ένα Πανεπιστήμιο όπου ίσχυε το άσυλο «αλά Ελληνικά»!
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Δεν είναι ανάγκη τα παιδιά μας -και μαζί οι οικογένειές τους- να βιώνουν μία πολυετή αυταπάτη για να διαπιστώνουν, στο τέλος, ότι όλα θα μπορούσαν να είναι αλλιώς. Είναι καιρός να φωνάξουμε ότι τα ελληνικά Πανεπιστήμια δεν είναι καταδικασμένα. Ότι η πραγματικότητα την οποία έζησε ο φοιτητής της ιστορίας μας και την οποία βιώνουν χιλιάδες άλλοι Έλληνες φοιτητές, μπορεί να αλλάξει. Και η Ελλάδα θα σπουδάζει καλύτερα τα παιδιά της. Θα τους παρέχει γνώση, προοπτική, αλλά και ασφάλεια. Και, έτσι, να μπορεί, επιτέλους να τα κρατήσει κοντά της.
Μία από τις τομές, όχι η μόνη, προς αυτήν την κατεύθυνση είναι και η νέα ρύθμιση που εισάγουμε σήμερα για το πανεπιστημιακό άσυλο. Μία μεταρρύθμιση που υπηρετεί την ακαδημαϊκή ελευθερία και την απρόσκοπτη διακίνηση των ιδεών. Θέλουμε τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα να γίνουν κυψέλες προβληματισμού και στέκια δημιουργίας. Να μένουν όλη μέρα ανοιχτά στον κάθε νέο για μαθήματα, για συζητήσεις και συναυλίες. Να είναι δεξαμενές φρεσκάδας στη σκέψη ολόκληρης της χώρας. Δίχως τον φόβο των επεισοδίων, του μίσους και των καταστροφών. Να γίνουν ένας τόπος συνάντησης νέων ρευμάτων και καινοτομίας, όπως συμβαίνει, δηλαδή, παντού στον κόσμο.
Για να το πω αλλιώς: Τα Πανεπιστήμια ανοίγουν! Δεν συμβιβάζονται, πλέον, με την ασχήμια και την μετριότητα. Διεκδικούν το κύρος και τη λάμψη που τους αξίζει, με παρόντες τους φοιτητές, με τα εργαστήριά τους σε λειτουργία. Με καθηγητές ελεύθερους να διδάσκουν και σπουδαστές ελεύθερους να αμφισβητούν και να ερευνούν. Και όλο αυτό το πανηγύρι της γνώσης να συνοδεύεται από το άρωμα της νιότης που θα απλώνεται στην γύρω περιοχή. Είναι καλύτερα λοιπόν να μιλάμε σήμερα για την αναγέννηση της πανεπιστημιακής ζωής, για αποκατάσταση του ασύλου παρά για κατάργησή του. Διότι «ά-συλο» σημαίνει τον ασφαλή, «τον προστατευόμενο από σύληση τόπο».  Και σήμερα -ας το παραδεχτούμε- οι τόποι των Πανεπιστημίων έχουν συληθεί, έχουν βανδαλιστεί και πολλά κτίρια έχουν  λεηλατηθεί. Στο προαύλιο του Οικονομικού Πανεπιστημίου οι πωλητές λαθραίων εκθέτουν τα προϊόντα τους και χλευάζουν μέσα από τα κάγκελα όποιον πάει να τους ελέγξει. Στο Αριστοτέλειο τα ναρκωτικά διακινούνται δημόσια. Στα υπόγεια των ιδρυμάτων ανακαλύπτονται αποθήκες πυρομαχικών. Σχολές ολόκληρες έχουν μετατραπεί σε γιάφκες βίας των κουκουλοφόρων και αυτή είναι η πραγματικότητα σήμερα. Και σ’ αυτή  δίνουν άσυλο και ατιμωρησία όσοι αντιδρούν και σήμερα σε αυτή τη νέα ρύθμιση. Γιατί πώς μπορούμε να μιλάμε για «δημόσιο» Πανεπιστήμιο, όταν αυτό παραμένει αποκλεισμένο από τον «Δήμο»; Πώς αναφερόμαστε στο «δημοκρατικό» Πανεπιστήμιο, όταν αυτό δεν ανήκει στους πολλούς, αλλά το ελέγχουν οι λίγοι; αι νοείται, άραγε, σύγχρονο Κράτος Δικαίου, όταν η επικράτειά του περιλαμβάνει «νησίδες» ανομίας, αυταρχισμού και βίας;
Ο στόχος μας, λοιπόν, είναι να απελευθερώσουμε δυνάμεις των Πανεπιστημίων που σήμερα είναι φυλακισμένες. Και ειδικά σε αυτούς τους κατεξοχήν χώρους ανοιχτής έκφρασης δεν μπορεί να γίνονται αποδεκτές ούτε πράξεις κοινών μαφιόζων ούτε δράσεις πολιτικών «μπράβων». Η ζωή στις Σχολές πρέπει να αναπνέει τον αέρα του διαλόγου και να στηρίζεται στα θεμέλια του νόμου. Αυτός, άλλωστε, αποτελεί και το καταφύγιο του αδύναμου. Οι ισχυροί εξάλλου έχουν πολλούς τρόπους να προστατεύονται… Για να μιλήσω στη γλώσσα της Αντιπολίτευσης: Εμείς δεν θέλουμε αστυνόμους στα Πανεπιστήμια. Θέλουμε, όμως, να διώξουμε από εκεί τους κουκουλοφόρους που αστυνομεύουν τη ζωή των φοιτητών. Τουλάχιστον, κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ, όσοι φορούν στολή και εθνόσημο είναι όργανα της Δημοκρατίας και απολογούνται σε αυτήν, ενώ οι γνωστοί-άγνωστοι τραμπούκοι υπηρετούν μόνο σκοτεινά συμφέροντα.
Αγαπητοί συνάδελφοι, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι εδώ υπάρχουν διαχρονικές και διακομματικές ευθύνες. Κι εμείς αποδεχόμαστε το δικό μας μερίδιο. Σήμερα, όμως, η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο. Η συζήτηση, λοιπόν, για το λεγόμενο άσυλο, αν θέλουμε να είναι ουσιαστική, προϋποθέτει τολμηρές παραδοχές και ειλικρινή διάθεση να δώσουμε λύση, να διεξαχθεί χωρίς πυροτεχνήματα, όπως αυτό το περί δήθεν σεβασμού του ασύλου από τους Ναζί, στην κατοχή. Όχι μόνο γιατί κάτι τέτοιο είναι ανιστόρητο, αλλά γιατί εξισώνει τις δυνάμεις κατοχής του ναζισμού με τη νόμιμη εξουσία ενός δημοκρατικού Κράτους. Να αποφύγει, επίσης, την ψεύτικη ωραιοποίηση της κατάστασης στ’ όνομα κάποιων ιδεολογικών εμμονών. Γιατί είναι παγίδα που εξωραΐζει τις δυσκολίες και αποθρασύνει τελικά τους υπεύθυνους. Κυρίως, θολώνει την λαϊκή εγρήγορση.      Τέλος, η συζήτηση ας μείνει μακριά και από επικίνδυνες απόψεις, όπως αυτή που ακούστηκε, ότι τάχα τα Πανεπιστήμια πρέπει να είναι φυτώρια πολιτικών στελεχών. Η χώρα πλήρωσε πολύ ακριβά τους κομματικούς σωλήνες και τα προϊόντα τους.
Η διάταξη που φέρνει η Κυβέρνηση προστατεύει πολλά. Καταρχάς, την γνώση γιατί είναι καθεστώς, πλέον, διάφορες μικροομάδες να διαλύουν, όποτε θέλουν, μαθήματα. Την έρευνα. Ποιος εγγυάται σήμερα ότι σε μία Σχολή μπορεί να οργανωθεί ένα ανοιχτό επιστημονικό συνέδριο με διαφορετικές απόψεις, εάν τυχαίνει η θεματολογία να διαφωνεί με τις απόψεις των γνωστών μπαχαλάκηδων; Τον πολιτισμό, γιατί πολλά ιδρύματά μας αποτελούν ιστορικά μνημεία ολόκληρης της χώρας και πρέπει να προστατεύονται. Αλλά και τα χρήματα των φορολογουμένων γιατί όλοι αυτοί οι βανδαλισμοί  κοστίζουν, όχι σε αυτούς που τους προκαλούν αλλά σε όλους μας. Η ρύθμιση, τέλος, θωρακίζει και τον ίδιο τον πολιτικό διάλογο στα Πανεπιστήμια γιατί μέχρι τώρα κάποιοι περιθωριακοί αποφάσιζαν «με το έτσι θέλω» να διαλύουν μία  φοιτητική συνέλευση ή ακόμη και τις ίδιες τις φοιτητικές εκλογές. Κοντολογίς, οι πράξεις τους είναι αντιδημοκρατικές και αυταρχικές.
Όταν μιλάμε, λοιπόν, για κατάργηση του «ασύλου ανομίας», μιλάμε πολύ απλά για την απαγόρευση της παραβατικής συμπεριφοράς μέσα στους πανεπιστημιακούς χώρους γιατί είναι και αυτοί δημόσιος χώρος, όπως ακριβώς οι δρόμοι και οι πλατείες μας όπου σε περίπτωση κινδύνου όλοι ζητούμε την βοήθεια της αστυνομίας. Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από αυτό. Μιλάμε, όμως, και για την απαγόρευση της δυνατότητας να καταφεύγουν εκεί όσοι παρανομούν. Όποιος θέλει τέτοια ασυλία, υποστηρίζει την ατιμωρησία, βοηθά την μετατροπή των Πανεπιστημίων σε ορμητήρια βίας. Και όσοι κινδυνολογούν ότι τάχα η αστυνομία θα μπαίνει κάθε τόσο στα Πανεπιστήμια, ας αναλογιστούν ότι έχουν ήδη κάνει, έχουν ήδη ανεχτεί μία σοβαρή δημοκρατική υποχώρηση. Τα έχουν αποδεχθεί ως δεδομένα «φρούρια» που έχουν κατακτηθεί και αυτό συνιστά μία σοβαρή δημοκρατική υποχώρηση. Τα έχουν αποδεχθεί ως δεδομένα «φρούρια» που έχουν κατακτηθεί και ανήκουν σε «κάποιους» άλλους πέραν των φοιτητών και των καθηγητών τους.
Το πρόβλημα είναι όσο ποτέ επίκαιρο γιατί η ζωή απέδειξε ότι η δημόσια ανοχή το κλιμακώνει και, κυρίως, μεταλλάσσει επικίνδυνα την υφή του ίδιου του προβλήματος.  Θυμίζω ότι από τις ολιγόωρες, συμβολικές καταλήψεις φοιτητικών παρατάξεων, πήγαμε στην μόνιμη εγκατάσταση εξωπανεπιστημιακών στις Σχολές και φτάσαμε στη μόνιμη παρουσία παραεμπόρων και διακινητών ουσιών στα ιδρύματα. Από τις λεκτικές αντιπαραθέσεις, περάσαμε στα ρόπαλα και τις μολότοφ. Η φωνή έγινε γροθιά και η γροθιά φονική βόμβα. Για να καταλήξουμε, εν τέλει, στις ένοπλες παρελάσεις κάποιων που αυτοαποκαλούνται «αναρχικοί». Συνεπώς, όσο δεν αντιμετωπίζεται, η πληγή διευρύνεται και κακοφορμίζει, αλλά και δημιουργεί μεταστάσεις…
Είναι λάθος, επίσης, η οργανωμένη Πολιτεία σταδιακά να συμβιβάζεται με το κακό: Θυμίζω ότι και επί δικών σας ημερών, ουσιαστικά η περιοχή γύρω από το Πολυτεχνείο παραδόθηκε. Μετεφέρθηκαν από εκεί δημόσιες υπηρεσίες μέχρι και στάση των λεωφορείων. Αντί να εμποδίζουμε αυτούς που έκαιγαν τα οχήματα …άλλαξαν τα δρομολόγιά τους. Ώστε να ακολουθήσει, μετά, η αναγκαστική υποχώρηση των κατοίκων, των μικροεμπόρων. Που είτε μετακόμισαν, είτε άρχισαν να κλείνονται από νωρίς στο σπίτι τους, είτε εγκατέλειψαν τα μαγαζιά τους. Με αποτέλεσμα να παραλύσει η ζωή σε μια ολόκληρη συνοικία. Αλλά και στην υπόλοιπη κοινωνία «να αρχίσουμε να συνηθίζουμε την μορφή του τέρατος», όπως έλεγε και ο Μάνος Χατζιδάκις.
Αυτήν την οπισθοδρομική τάση ετών θα ανακόψει η Κυβέρνηση μας, όχι μόνο αποκαθιστώντας, επιτέλους, την ηρεμία μέσα και γύρω από τα Πανεπιστήμια. Αλλά προβάλλοντας και ένα διαφορετικό μοντέλο καθημερινής ευημερίας. Το νέο  Αρχαιολογικό Μουσείο, η διασύνδεσή του με το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, είναι για παράδειγμα, ένα τέτοιο εμβληματικό έργο.   Και ο πολιτισμός θα γεφυρωθεί, έτσι, με τη γνώση και ο τουρισμός με την εμπορική ανάπτυξη.  Και μία ολόκληρη συνοικία θα βγει από τη σκιά βίας και της υποβάθμισης και θα έρθει στο φως της ευημερίας και της προόδου.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Προφανώς οι διαφορές μας με τον ΣΥΡΙΖΑ στο θέμα δεν είναι ανεξάρτητες από την τελείως διαφορετική άποψη που έχουμε στα θέματα συνολικά της ανώτατης εκπαίδευσης. Κάποιοι εξακολουθούν να επιμένουν στην ετήσια παραγωγή χιλιάδων ανέργων πτυχιούχων, ενώ εμείς είμαστε υπέρ της σύνδεσης της Παιδείας με την αγορά εργασίας.  Κάποιοι εξακολουθούν να υποστηρίζουν τον στενό έλεγχο των πανεπιστημίων από το Υπουργείο, ενώ εμείς τους δίνουμε πλήρη αυτονομία.  Κάποιοι έσπειραν απρογραμμάτιστα Σχολές σε όλη την Ελλάδα, ενώ εμείς θέλουμε τα ίδια τα Πανεπιστήμια τελικά να κρίνουν τον αριθμό εισακτέων τους.  Κάποιοι τάσσονται υπέρ της δήθεν ελεύθερης πρόσβασης στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, ενώ εμείς καθιερώνουμε ένα όριο, στο οποίο θα έχουν λόγο και τα ίδια τα Πανεπιστήμια, για το ποιος θα μπορεί να εισαχθεί σε ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα. Και προωθούμε την αξιολόγηση, ώστε οι σπουδές να βελτιώνονται και οι απόφοιτοί μας να προκόβουν όλο και περισσότερο. Με λίγα λόγια, ο ΣΥΡΙΖΑ εκπροσωπεί σήμερα, την οπισθοδρόμηση, ενώ εμείς διεκδικούμε με πείσμα την πραγματική πρόοδο.
Αλλά η πρόοδος προϋποθέτει ηρεμία, ασφάλεια και δημοκρατικούς κανόνες. Η θέση μας είναι ένα ισχυρό μήνυμα πολιτικής βούλησης ότι στην Ελλάδα υπάρχει Δημοκρατία που δεν επιτρέπει στους λίγους να καθορίζουν την καθημερινότητα των πολλών. Ότι εκτός από τις ανώνυμες συλλογικότητες υπάρχει και ο επώνυμος φοιτητής, η ξεχωριστή προσωπικότητα κάθε πολίτη αυτής της χώρας. Και ότι λειτουργεί επιτέλους το οργανωμένο Κράτος, το οποίο δεν θα αφήσει την κοινωνία μας να μεταβληθεί σε ζούγκλα όπου θα διοικούν όσοι ασκούν βία. Η πρότασή μας, λοιπόν, είναι ένα κάλεσμα προς όλους. Ένα κάλεσμα νομιμότητας, ενότητας και υπέρβασης. Κάλεσμα με πρόσημο μόνο εθνικό. Κάλεσμα στο οποίο πρέπει να ανταποκριθούν όλοι, κυρίως αυτοί τους οποίους και αφορά πρωτίστως: Φοιτητές, καθηγητές και εργαζόμενοι. Και είναι πολύ ενθαρρυντικό ότι πρώτοι οι άνθρωποι που διδάσκουν στα δημόσια Πανεπιστήμια, οι ίδιοι οι καθηγητές, έσπευσαν να συμφωνήσουν με την πρωτοβουλία. Αυτή η προσπάθεια όμως, μας θέλει όλους ενωμένους. Γιατί το δικαίωμα στην ασφάλεια και στην ελευθερία αποτελεί, πράγματι μία διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στις δυνάμεις της Δημοκρατίας και του αυταρχισμού. Γι’ αυτό και, παρά τις επιμέρους ενστάσεις, προσδοκώ ότι τα προοδευτικά κόμματα θα σταθούν, τελικά, με τη σωστή μεριά της ιστορίας ψηφίζοντας την συγκεκριμένη διάταξη. Σας ευχαριστώ.
Δευτερολογία και Τριτολογία του Πρωθυπουργού  Κυριάκου Μητσοτάκη στη Βουλή
Δευτερολογία
Κύριε Τσίπρα, επιτρέψτε μου να ξεκινήσω, επισημαίνοντάς σας ότι την προσωπική ιστορία του κ. Πικραμμένου και το πως βρέθηκε το 1991 να υπηρετεί στο γραφείο του Πρωθυπουργού, τη γνωρίζετε πάρα πολύ καλά.           Επιλέξατε, για άλλη μια φορά, να αφήσετε υπονοούμενα κατά συγκεκριμένων ανθρώπων, για να πάρετε φυσικά την απάντηση που σας άξιζε. Είναι ακριβώς η ίδια συμπεριφορά την οποία υιοθετείτε συστηματικά, να σπιλώνετε ανθρώπους και, στη συνέχεια, όταν αυτοί δικαιώνονται, να εξαφανίζεστε και να μη ζητάτε ούτε μία συγγνώμη.      Τον κ. Πικραμμένο τον σπιλώσατε επανειλημμένως από αυτό εδώ το βήμα. Τα Μέσα τα οποία υποτίθεται ότι σας πολεμούσαν κατά τη διάρκεια της τετραετίας, “τον κρέμασαν στα μανταλάκια”. Τα θυμάστε τα πρωτοσέλιδα, για την περίπτωση της Novartis;  Τα θυμάστε; Τώρα που δικαιώθηκε, έχετε το θάρρος -εσείς προσωπικά- να σηκωθείτε και να πείτε σε αυτόν τον άνθρωπο, συγγνώμη; “Συγγνώμη που σε διέσυρα με αυτόν τον απαράδεκτο τρόπο”, αντί να κάθεστε να χασκογελάτε στα βουλευτικά έδρανα; Και το ίδιο φυσικά ισχύει και για όλους τους υπόλοιπους, του κατά τα άλλα μεγαλύτερου σκανδάλου της Μεταπολίτευσης, όπως μας έλεγε ο Υπουργός αναπληρωτής της Κυβέρνησής σας, εξερχόμενος του Μεγάρου Μαξίμου. Κατά τα άλλα, αγωνιστήκατε εσείς για τη διάκριση και το διαχωρισμό μεταξύ δικαστικής και εκτελεστικής εξουσίας!
Έρχομαι τώρα στο ζήτημα του ασύλου. Μας παροτρύνατε να ασχοληθούμε με πιο σοβαρά ζητήματα. Είναι πολύ σοβαρό ζήτημα όταν καθηγητές χτίζονται μέσα στα γραφεία τους. Είναι πολύ σοβαρό ζήτημα όταν πολλά Πανεπιστήμιά μας έχουν μετατραπεί σε κέντρα διακίνησης ναρκωτικών. Είναι πολύ σοβαρό ζήτημα οι γνωστοί – άγνωστοι μπαχαλάκηδες, γνωστοί καταστροφείς της περιοχής του ιστορικού κέντρου της Αθήνας, κάθε φορά που καταδιώκονται από την αστυνομία να βρίσκουν καταφύγιο εντός του Πολυτεχνείου, προκειμένου να αποφύγουν τη σύλληψη. Και -επειδή μου ασκήσατε κριτική ποια είναι η επαφή μου με το ελληνικό δημόσιο Πανεπιστήμιο- θα σας πω, καταρχάς, ότι για άλλη μια φορά πιαστήκατε αδιάβαστος. Και έδωσα πανελλήνιες εξετάσεις και πέρασα σε ελληνικό δημόσιο Πανεπιστήμιο, στο Πολιτικό της Νομικής, κ. Τσίπρα. Παρότι δεν είχα καμία πρόθεση -γιατί είχα ήδη αποφασίσει να σπουδάσω στο εξωτερικό- έδωσα πανελλήνιες εξετάσεις και πέρασα και δεν ενεγράφην ποτέ, αλλά πέρασα στο δημόσιο Πανεπιστήμιο. Αλλά δεν είναι αυτό το αντικείμενο της παρέμβασής μου.
Το πρόβλημα ξέρετε ποιο είναι, κ. Τσίπρα; Ότι ως απλός βουλευτής δεν θα μπορούσα να πάω σε δημόσιο Πανεπιστήμιο και να κάνω μία ομιλία για τον πολιτικό φιλελευθερισμό, διότι θα με προπηλάκιζαν οι γνωστοί – άγνωστοι τους οποίους οι δικές σας πρακτικές μια ζωή προστάτευαν. Και αυτό δεν είναι ελευθερία της έκφρασης, και είναι πολύ σοβαρό θέμα για την ποιότητα της Δημοκρατίας μας.
Άρα, τα ζητήματα αυτά είναι όντως πολύ σοβαρά, αλλά θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι δεν είναι καθόλου ιδεολογικά. Η επαναφορά στην κανονικότητα δεν έχει σήμερα ιδεολογικό πρόσημο και συνιστά κατεξοχήν, κ. Τσίπρα, μια προοδευτική πολιτική. Το να μπορεί ένας φοιτητής με ασφάλεια να φοιτά στο δημόσιο Πανεπιστήμιο δεν είναι ούτε δεξιό, ούτε κεντρώο, ούτε αριστερό. Είναι απλά η επανάσταση του αυτονόητου, την οποία η δική σας παράταξη πολέμησε με λύσσα τόσα χρόνια.
Ο σκοπός εδώ δεν είναι να κάνουμε μια ευρύτερη συζήτηση για το δημόσιο Πανεπιστήμιο. Για άλλη μια φορά με κυνικό τρόπο είπατε ωμά ψέματα για τις θέσεις μας για το ελληνικό δημόσιο Πανεπιστήμιο. Και, γνωρίζετε πολύ καλά ότι και στις προγραμματικές δηλώσεις τις δικές μου αλλά και της Υπουργού Παιδείας βάλαμε ως πρώτη προτεραιότητα την αναβάθμιση του δημόσιου Πανεπιστημίου ως μοχλού κοινωνικής κινητικότητας, ως του βασικού εργαλείου που έχουν όλα τα ελληνόπαιδα για να αποκτήσουν γνώσεις και δεξιότητες για να μπορέσουν στη συνέχεια να συνεχίσουν τη ζωή τους και να βρουν μια καλή δουλειά, εξοπλισμένοι όμως με τα κατάλληλα εφόδια. Και, γι’ αυτό το πρόγραμμά μας, για το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο, θα κριθούμε.
Και βέβαια κανείς δεν αμφισβητεί ότι σήμερα υπάρχουν στα δημόσια Πανεπιστήμια πολλές νησίδες αριστείας, εξαιρετικοί καθηγητές, εξαιρετικοί ερευνητές, πάρα πολλοί πρόθυμοι φοιτητές, οι οποίοι αγωνίζονται συχνά σε δύσκολες συνθήκες να μπορέσουν να διακριθούν ο καθένας στο έργο του. Και αυτό το οποίο σήμερα αποτελεί εξαίρεση εμείς θέλουμε να το κάνουμε κανόνα.
Διέκρινα όμως μία προφανέστατη αντίφαση σ’ αυτά τα οποία μας είπατε. Μας είπατε πόσο καλά είναι τα ελληνικά δημόσια Πανεπιστήμια. Το πόσο καλά είναι ή δεν είναι, το κρίνουν οι διεθνείς κατατάξεις των Πανεπιστημίων. Έχουμε κάποιες διακρίσεις, αλλά σίγουρα δεν μπορούμε να είμαστε συνολικά ικανοποιημένοι από την κατάταξη των ελληνικών δημόσιων Πανεπιστημίων σε σχέση με ανταγωνιστικά πανεπιστήμια άλλων χωρών. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Εάν σας αρέσει να είμαστε τριακοσιοστοί ή τετρακοσιοστοί, που είμαστε περίπου -αυτή είναι η κατάταξή μας, με ορισμένες, με λίγες, ελάχιστες εξαιρέσεις- αυτό μπορεί να ικανοποιεί τη δική σας προσέγγιση, δεν ικανοποιεί τη δική μου.
Από εκεί και πέρα όμως, το πώς θα αναβαθμιστεί το δημόσιο πανεπιστήμιο είναι μια τελείως ξεχωριστή συζήτηση. Αλλά δεν μπορεί απ’ τη μία να μας λέτε πόσο καλό και αναβαθμισμένο είναι το δημόσιο Πανεπιστήμιο και από την άλλη να εγκαλείτε τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ για το τι έκαναν όλα τα χρόνια που κυβερνούσαν. Φαντάζομαι ότι εάν αναβαθμίστηκε το δημόσιο Πανεπιστήμιο, δεν αναβαθμίστηκε με τον Υπουργό ο οποίος μας έλεγε ότι η αριστεία είναι ρετσινιά. Δεν αναβαθμίστηκε τα τέσσερα δικά σας χρόνια. Κάτι καλό θα έκαναν και οι προηγούμενοι.
Αναφερθήκατε στο Νόμο 4009, τον Νόμο Διαμαντοπούλου, όπως έχει μείνει γνωστός. Ένας νόμος ο οποίος τότε αποτέλεσε ένα σημείο αναφοράς διακομματικής συναίνεσης. Ένας νόμος που η Νέα Δημοκρατία τότε ως αντιπολίτευση τόλμησε και έκανε τη μεγάλη υπέρβαση και παρότι διαφωνούσαμε σε επιμέρους σημεία, υπερψηφίσαμε αυτό το νομοσχέδιο το οποίο αποτελούσε μια σημαντική μεταρρυθμιστική τομή στο δημόσιο πανεπιστήμιο -παρά τις ατέλειές του, το τονίζω.
Ο νόμος αυτός πολεμήθηκε. Πολεμήθηκε από πολλούς. Πολεμήθηκε από αντιδραστικές δυνάμεις, από δυνάμεις που δεν συμφωνούσαν με τον νόμο. Ενδεχομένως κάποιες και εντός του δικού μας κόμματος. Σίγουρα πολεμήθηκε οργανωμένα όμως από εσάς, από τον χώρο τον οποίο εσείς εκπροσωπείτε, από τον χώρο της οπισθοδρομικής συντήρησης. Διακεκριμένους καθηγητές, οι οποίοι ήρθαν από το εξωτερικό να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στα συμβούλια διοίκησης χωρίς να αμείβονται, τους λοιδορήσατε και τους διώξατε τελικά από την Ελλάδα. Τόσο προοδευτικοί είστε. Τόση πρόοδο πια. Είχαμε την πολυτέλεια έναν Αλέξανδρο Νεχαμά από την Αμερική να τον φέρουμε πίσω στο Συμβούλιο του Ιδρύματος, αναφέρω ένα παράδειγμα μόνο. Δεκάδες είναι τα παραδείγματα επιφανών καθηγητών πολλοί από τους οποίους τελικά αναγκάστηκαν να φύγουν διότι δεν άντεξαν αυτόν τον ανηλεή πόλεμο τον οποίο κυρίως η δική σας παράταξη είχε κηρύξει στον συγκεκριμένο νόμο.
Επί της ουσίας δεν άκουσα τίποτα, κ. Τσίπρα. Εάν αναγνωρίζουμε ότι υπάρχει ουσιαστικό πρόβλημα παραβατικότητας εντός του δημόσιου πανεπιστημίου, εξηγήστε μου εσείς γιατί εντός του δημόσιου Πανεπιστημίου δεν πρέπει ή δεν μπορεί να παρεμβαίνει η αστυνομία. Τι είναι αυτό δηλαδή το οποίο κάνει το δημόσιο Πανεπιστήμιο τόσο διαφορετικό που να χρήζει μιας ιδιαίτερης ρύθμισης την εποχή που κανείς, μα κανείς, σ’ αυτή τη χώρα δεν αμφισβητεί την ελεύθερη έκφραση; Γιατί δημιουργήθηκε ο θεσμός του ασύλου; Για να προστατευτεί η ελεύθερη έκφραση εντός του πανεπιστημίου. Σήμερα η ελεύθερη έκφραση δεν προστατεύεται διότι οι ομάδες των μπαχαλάκηδων τους οποίους εσείς υπερασπίζεστε πάνε και πλακώνουν στο ξύλο όποιον διαφωνεί με αυτά τα οποία πιστεύουν οι ίδιοι.
Κανείς δεν θέλει αστυνομοκρατούμενα Πανεπιστήμια. Από την άλλη, δεν πρόκειται -και δεν μπορώ- να δεχτώ ως Πρωθυπουργός αυτής της χώρας και ως αρχηγός μιας παράταξης η οποία όντως πολιτεύτηκε έχοντας ως κεντρικό πρόταγμά της την κατάργηση αυτού του ασύλου, αυτής της διαστρεβλωμένης έννοιας του ασύλου, να κάνουμε οποιαδήποτε οπισθοχώρηση στο ζήτημα αυτό.
Μας κατηγορήσατε ότι νομοθετούμε με σπουδή. Συνηθίστε, κύριε Τσίπρα, σε γρήγορους ρυθμούς νομοθέτησης. Οι εποχές της ραστώνης και της χαλαρότητας ανήκουν πια οριστικά στο παρελθόν. Εδώ θα είστε. Θα σας κουράζουμε λίγο παραπάνω. Ίσως στην αντιπολίτευση θα θέλατε να ξεκουραστείτε λίγο. Θα σας κουράζουμε λίγο παραπάνω. Να είστε εδώ στη Βουλή να μας ελέγχετε από τη θέση στην οποία σας έχει κατατάξει ο ελληνικός λαός και, βέβαια, με τον ρόλο που σας αναθέτει το Σύνταγμα της χώρας.
Έρχομαι τώρα στο τελευταίο ζήτημα το οποίο θίξατε σχετικά με την Επιτροπή Ανταγωνισμού. Θα έχω επικοινωνία με την κυρία Βεστάγκερ και θα της εξηγήσω αναλυτικά τον τρόπο με τον οποίο οι επιλογές σας παραβίασαν βάναυσα την ευρωπαϊκή σας υποχρέωση για αποκομματικοποιημένη Επιτροπή Ανταγωνισμού. Θα της μιλήσω -όπως έχω ήδη κάνει εγγράφως- για το ποιόν της κυρίας Θάνου, η οποία έσπευσε να διοριστεί Σύμβουλος του Πρωθυπουργού και να πάρει πίσω όλα αυτά τα ωραία τα οποία μας έλεγε ότι οι δικαστές δεν πρέπει να υπηρετούν σε Ανεξάρτητες Αρχές παίρνοντας παχυλούς μισθούς, διότι μ’ αυτό τον τρόπο μπορεί να υπάρχει η υπόνοια συναλλαγής. Θα της μιλήσω βέβαια και για τα υπόλοιπα μέλη της Επιτροπής Ανταγωνισμού. Και βέβαια να υποθέσω ότι είναι μια τελείως ανεξάρτητη και τεχνοκρατική επιλογή να διορίζει κανείς Αντιπρόεδρο στην Επιτροπή Ανταγωνισμού Διευθύντρια κορυφαίου Υπουργού σας. Είναι μια ακομμάτιστη αυτή η επιλογή η οποία δεν έχει τίποτα να κάνει με κομματικά χαρτιά. Ας είμαστε λίγο σοβαροί, κ. Τσίπρα.  Η διάταξη αυτή θα περάσει όσο και εάν φωνάζετε και η κυρία Θάνου, ό,τι και να λέει, δεν θα συνεχίσει να είναι Πρόεδρος της Επιτροπής Ανταγωνισμού. Λυπάμαι που στεναχώρησα την καλή σας φίλη, αλλά αυτό επιβάλλει το δημόσιο συμφέρον. Και βέβαια επειδή όλοι κρινόμαστε από τις επιλογές μας, όταν θα κάνουμε την πρότασή μας για τον νέο επικεφαλής της Επιτροπής Ανταγωνισμού όταν δείτε την επιλογή μας, τότε θα αντιληφθείτε τι σημαίνει πραγματικά ακομμάτιστη επιλογή σε μία τόσο κρίσιμη Ανεξάρτητη Αρχή. Λίγο υπομονή.
Και το τελευταίο θέμα. Για άλλη μια φορά, κ. Τσίπρα, για έναν άνθρωπο που δεν γνωρίζετε επιμένετε να τον παρουσιάζετε με χαρακτηρισμούς παντελώς απαξιωτικούς. Εμείς την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών -κατά τη διάρκεια της θητείας σας- την αφήσαμε τελείως έξω από οποιαδήποτε δημόσια κριτική γιατί έτσι γίνεται σε όλες τις σοβαρές χώρες του κόσμου. Εσείς δεν το κάνατε.  Εγώ δεν θα μπω τώρα στη λογική του ποιος έχει ή ποιος δεν έχει το καλύτερο βιογραφικό. Δεν μπαίνουμε σ’ αυτή την κουβέντα. Δεν είναι αυτό το αντικείμενό μας. Έτσι δεν είναι; Μην συγκρίνουμε βιογραφικά. Αλλά θα κλείσω με μία ερώτηση προς τα εσάς, κ, Τσίπρα. Ο κ. Ρουμπάτης ο οποίος είχε αυτά τα όντως εξαιρετικά  πτυχία, είχε πετύχει την αναγνώριση της ισοτιμίας του από το ΔΟΑΤΑΠ όταν του αναθέσατε τα καθήκοντά του;
Τριτολογία
Πάλι δεν καταλάβατε, κ. Τσίπρα, αυτό το οποίο σας είπε ο κ. Πικραμένος. Ο κ. Πικραμένος εστάλη στο Πρωθυπουργικό Γραφείο με απόφαση της Δικαιοσύνης. Η κυρία Θάνου επιλέχθηκε προσωπικά από εσάς μία ημέρα αφότου είχε βγει στη σύνταξη. Υπάρχει νομίζω μια διαφορά. Και εξάλλου νομίζω ότι και οι σχέσεις σας με την κυρία Θάνου και ο τρόπος με τον οποίο είχε γίνει η επιλογή της για την Προεδρία του Αρείου Πάγου, ίσως γεννά ορισμένα ερωτηματικά. Ίσως. Θα σας φρεσκάρω λίγο τη μνήμη σας. Την επιλέξατε τρεις τα χαράματα μια εβδομάδα πριν από το δημοψήφισμα, παρακάμπτοντας πλήρως την επετηρίδα. Θα μπορούσα, λοιπόν, και εγώ να ισχυριστώ ότι είναι μία βαθιά σχέση προσωπική η οποία πηγαίνει πίσω αρκετά χρόνια, η συγκεκριμένη αυτή επιλογή σας.
Τώρα, κάθεστε δίπλα στον κ. Πολάκη και αναφέρεστε στο νόμο περί ευθύνης υπουργών. Πόσο θράσος πρέπει να έχετε, κ. Τσίπρα; Τον άθλιο αυτό νόμο, τον οποίο επικαλεστήκατε τόσες φορές, για τον οποίο έχουμε κάνει τόσες συζητήσεις ότι πρέπει να αλλάξει και έρχεται ο κ. Πολάκης να επικαλεστεί αυτόν τον επαίσχυντο νόμο για να γλιτώσει την απόφαση της Βουλής να αρθεί η ασυλία του. Πόση υποκρισία πια; Και για τους δυο σας αυτό.
Τώρα, για το ζήτημα της σκευωρίας. Όχι, δεν κατηγορήσαμε ποτέ δικαστές για σκευωρία. Εσάς κατηγορήσαμε. Τα μπλέξατε. Λοιπόν, η σκευωρία δεν ήταν δικαστική σκευωρία, πολιτική σκευωρία ήταν. Για να μην βάλετε στο στόμα μας λόγια τα οποία δεν έχουμε πει.
Και, εν πάση περιπτώσει, θα ζητήσω από τον νέο Διοικητή της ΕΥΠ να έρθει να σας ενημερώσει αμέσως για να γνωριστείτε καλά προσωπικά, για να γνωρίζετε το πρόσωπο το οποίο με τόσο μεγάλη άνεση κατηγορείτε.
Πρωτολογία και Δευτερολογία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, κατά τη συζήτηση στη Βουλή του διυπουργικού ν/σ του ΥΠΕΣ
  • Πρωτολογία
Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Προσπαθώ αυτές τις μέρες να κατανοήσω τη σπουδή της Κυβέρνησης να σπεύσει το κατακαλόκαιρο, λίγο πριν τον Δεκαπενταύγουστο -8 Αυγούστου έχουμε σήμερα- μια διάταξη για το πανεπιστημιακό άσυλο. Και αναρωτιόμουν τι είναι αυτό το επείγον που σας παρακινεί σε αυτή την πράξη. Μήπως είναι ένα μείζον ζήτημα που απασχολεί την ελληνική κοινωνία, απασχόλησε την προεκλογική περίοδο; Συζητάει ο κόσμος για αυτό το ζήτημα σήμερα στα καφενεία ή στις παραλίες, γιατί είμαστε και στο κατακαλόκαιρο; Εγώ έχω την αίσθηση ότι δεν συζητιέται, αλλά μπορεί να κάνω λάθος.
Όμως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η εκτίμησή μου και η εκτίμησή μας είναι ότι η Νέα Δημοκρατία επιλέγει, φέρνοντας σε συζήτηση εσπευσμένα το θέμα του ασύλου, να διεξαγάγει μία πρώτη ιδεολογική αντιπαράθεση και ιδεολογική σύγκρουση με την Αριστερά και την προοδευτική παράταξη στην ευρύτερη διάστασή της και για αυτό και οι αναφορές σας στους όρους «προοδευτικός», «συντηρητικός», «πρόοδος», «οπισθοδρόμηση», για αυτό και η διαρκής επίκλησή σας όχι στον ΣΥΡΙΖΑ προφανώς, αλλά στο Κίνημα Αλλαγής. Δεν ξέρω τι θα πράξει, είναι κάτι το οποίο αναμένουμε να δούμε.
Αναρωτιέμαι, όμως, γιατί εγώ θέλω να μιλήσω για την ουσία και θα εξηγήσω τι εννοώ όταν μιλώ για μία ιδεολογική αντιπαράθεση και ιδεολογική σύγκρουση: Μήπως το θέμα του πανεπιστημιακού ασύλου ήταν η αιτία να έχουμε όλο το προηγούμενο διάστημα κρούσματα βίας ή εντονότερα κρούσματα βίας ή παραβατικότητα στα ελληνικά πανεπιστήμια εξαιτίας της σημερινής νομικής ισχύος του πανεπιστημιακού ασύλου τα τελευταία τρία χρόνια από ό,τι είχαμε από το 2011 μέχρι και την τροποποίηση που φέραμε εμείς;
Η πραγματικότητα είναι ότι τίποτα από αυτά δεν ισχύει. Η πραγματικότητα είναι ότι στο ζήτημα αυτό επιδεικνύεται μία ιδεολογική εμμονή και η πραγματικότητα επίσης είναι ότι ούτε με το άσυλο αυτό καθαυτό, τη νομική ισχύ που έχουμε σήμερα, υπάρχει πρόβλημα ούτε τα υπαρκτά κρούσματα παραβατικότητας και τα κρούσματα βίας είναι το δικό σας θέμα.
Η ιδεολογική σας εμμονή δεν αφορά το άσυλο και τη νομική ισχύ σήμερα. Η ιδεολογική σας εμμονή αφορά το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο συνολικά και ό,τι αυτό συμβολίζει στην ελληνική κοινωνία και στην ελληνική πραγματικότητα, ό,τι αυτό συμβολίζει κοινωνικά, πολιτικά, πολιτισμικά στην πατρίδα μας. Είναι μία εμμονή που εκκινεί αφενός από την εγγενή αποστροφή σας απέναντι στον δημόσιο χώρο, στο δημόσιο πανεπιστήμιο και τη διαρκή μεροληψία σας υπέρ των ιδιωτικών σχολών και των ιδιωτικών σπουδών και των ιδιωτικών πανεπιστημίων και αφετέρου από την αποστροφή σας σε ό,τι διαχρονικά συμβολίζει –επαναλαμβάνω- σε επίπεδο πολιτικό και ιδεολογικό το δημόσιο πανεπιστήμιο στη χώρα μας.
Και αναφέρομαι στη σύνδεσή του με τα κινήματα της νέας γενιάς. Αναφέρομαι στη σύνδεσή του στο συλλογικό υποσυνείδητο της ελληνικής κοινωνίας και όλων όσοι έχουν μεγαλώσει από τη δεκαετία του ’80 και μετά με τον αγώνα της ελληνικής νεολαίας και του ελληνικού λαού ενάντια στην επτάχρονη δικτατορία και με τους αγώνες για την πρόοδο και την προκοπή σε αυτόν τον τόπο.
Άλλωστε, δεν ήταν λίγες οι φορές που στον δημόσιο λόγο τους οι πιο ακραίοι εκφραστές αυτής της υπερδεξιάς –επιτρέψτε μου την έκφραση- ιδεολογίας που έχετε το θράσος να την χαρακτηρίζετε και προοδευτική, οι πιο ακραίοι εκφραστές -ο κ. Βορίδης, ο κ. Γεωργιάδης- έχουν μιλήσει ευθέως για την ανάγκη να σταματήσει επιτέλους στον τόπο μας η ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς, άρα να σταματήσει και ό,τι συμβολίζει ή αναπαράγει διαχρονικά και ιστορικά την ηγεμονία αυτή. Κατ’ εσάς, είναι το δημόσιο πανεπιστήμιο.
Σας άκουσα να κάνετε μία αναφορά στον φοιτητή, ο οποίος περνάει σε ένα ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο. Έχω την αίσθηση ότι μάλλον φιλολογικού χαρακτήρα ήταν αυτή η αναφορά, διότι δεν έχετε αντίστοιχα βιώματα. Είχατε την ευτυχία -κατ’ εσάς, δεν λέω ότι είναι ευτυχία κατ’ ανάγκη- να σπουδάσετε κατευθείαν σε ένα καλό ξένο πανεπιστήμιο στο εξωτερικό. Δεν δώσατε πανελλαδικές.
Πήγατε κατευθείαν σε ένα πανεπιστήμιο στο εξωτερικό και περιγράψατε μία εικόνα, η οποία δυσφημεί το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο σήμερα. Περιγράψατε μία εικόνα που πολύ απέχει από την πραγματικότητα, διότι εμμείνατε σε ένα σκέλος μόνο, που έχει να κάνει με το γεγονός ότι σε ορισμένες μόνο σχολές -θέλω να το επαναλάβω αυτό- υπάρχουν ορισμένα κρούσματα παραβατικότητας.
Παραλείψατε όμως κάτι πάρα πολύ σημαντικό. Παραλείψατε να αναφερθείτε στην ποιότητα των σπουδών που παρέχονται σήμερα στο ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο. Και δεν ήταν τυχαίο αυτό. Παραλείψατε να αναφερθείτε στο γεγονός ότι, σύμφωνα με το Shanghai Ranking, το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, του οποίου είχα την τιμή να είμαι απόφοιτος.
Άκουσα από τα έδρανα της Συμπολίτευσης -και με προκαλεί αυτό- να αναπαράγεται κάτι το οποίο ως fake news αναπαράγεται εδώ και μία δεκαετία. Αν πατήσετε στην Google το όνομα «Τσίπρας», θα βγει: «Μεταγραφή από Βουλγαρία». Αυτή η αθλιότητα αναπαράγεται εδώ και δέκα χρόνια, αυτή η αθλιότητα των fake news!
Είχα, λοιπόν, την τιμή με πανελλαδικές εξετάσεις να περάσω στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια της χώρας, ένα από τα καλύτερα πολυτεχνεία της χώρας, της Ευρώπης, αλλά και διεθνώς. Και είχα την τιμή να είμαι απόφοιτος αυτής της Σχολής, είχα την τιμή να κάνω μεταπτυχιακές σπουδές εκεί.
Και γνωρίζω πάρα πολύ καλά τη σύγκριση και το επίπεδο των σπουδών που παρέχονται στα πανεπιστήμια της χώρας μας και ιδιαίτερα στο Πολυτεχνείο. Έβδομο στη διεθνή κατάταξη είναι το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και ιδιαίτερα, η Σχολή των Πολιτικών Μηχανικών. Αντίστοιχης σπουδαιότητας θέσεις στη διεθνή κατάταξη έχουν και το Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο και το Πανεπιστήμιο της Κρήτης και το Πανεπιστήμιο της Θεσσαλίας και το Πανεπιστήμιο Πατρών.
Άρα, λοιπόν, αυτή η παράλειψη στο αφήγημά σας για τον φοιτητή που τελειώνει τις σπουδές του σε ένα καλό ελληνικό πανεπιστήμιο και πηγαίνει στο εξωτερικό και ανακαλύπτει πόσο άθλιο είναι το ελληνικό πανεπιστήμιο έχει μια σημαντικότατη παράλειψη, το γεγονός ότι αυτός ο φοιτητής, μόλις πάει στο εξωτερικό για μεταπτυχιακό δίπλωμα σπουδών, συνειδητοποιεί πόσο υψηλό επίπεδο σπουδών έχει πάρει στο ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο, ασύγκριτα υψηλότερο με αντίστοιχα σημαντικών πανεπιστημίων στο εξωτερικό.
Η εμμονή σας, λοιπόν, αυτή να υποβαθμίζετε το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο σας οδηγεί, πέραν της εξόχως, επαναλαμβάνω, ιδεολογικής και χωρίς καμία μα, καμία πρακτικής σημασίας επιλογής νομοθέτησης για το άσυλο σήμερα, να παρασύρεστε και σε ουσιαστικές πολιτικές υποβάθμισης ή απαξίωσης του δημόσιου πανεπιστημίου, όταν βρίσκεστε ως παράταξη σε θέσεις διακυβέρνησης.
Τι έργο έχετε να επιδείξετε από το 1990 και μετά; Τι έργο έχετε να επιδείξετε για τα δημόσια πανεπιστήμια; Ποιο ήταν διαχρονικά το σχέδιο της παράταξής σας όταν βρεθήκατε σε θέσεις διακυβέρνησης; Όχι σήμερα μόνο, αλλά εδώ και δύο δεκαετίες, έχετε την ίδια και απαράλλακτη γραμμή: Σταδιακή ιδιωτικοποίηση των λειτουργιών του δημόσιου πανεπιστημίου, υποβάθμιση της μέριμνας, απαξίωση της έρευνας, αύξηση του κόστους φοίτησης και κατάργηση του άρθρου 16 και φυσικά, κατάργηση του ασύλου. Αυτό είναι το μεγάλο σας όραμα για την τριτοβάθμια εκπαίδευση στον τόπο μας!
Και το 2015 αφήσατε πίσω σας ένα τοπίο διάλυσης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση: Ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα είχαν προϋπολογισμούς που δεν μπορούσαν να καλύψουν ούτε τις βασικές τους λειτουργικές ανάγκες. Και μπορεί και πολλοί Βουλευτές σας σήμερα να το παραδεχτούν αυτό.
Θυμάμαι ως Αρχηγός της Αντιπολίτευσης τότε στα δύσκολα μνημονιακά χρόνια, τον κ. Φορτσάκη –δεν ξέρω αν είναι εδώ σήμερα- ως Πρύτανης του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου, που επεσήμανε ότι δεν υπήρχαν οι στοιχειώδεις δαπάνες για να μπορέσουν να λειτουργήσουν πολύ σημαντικές σχολές, ιστορικές σχολές. Και αναλάβαμε εμείς, στις χειρότερες δημοσιονομικά συνθήκες που έχει βρεθεί η χώρα από τη Μεταπολίτευση και μετά, και παρόλα αυτά αφήσαμε έργο, γιατί είχαμε σχέδιο για την αναβάθμιση του δημοσίου πανεπιστημίου.
Αυξήσαμε τον προϋπολογισμό των ΑΕΙ, βάλαμε μπροστά διαδικασίες για την ενίσχυση της φοιτητικής μέριμνας, αυξήσαμε τις δαπάνες για την έρευνα πάνω από το 1% του ΑΕΠ, δημιουργήσαμε νέα τμήματα, βάλαμε τέλος σε αυτό τον αναχρονιστικό διαχωρισμό ανώτατων και τεχνολογικών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, αναμορφώσαμε πλήρως τον χάρτη της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στη χώρα μας, χωρίς συγκρούσεις, χωρίς να ανοίξει μύτη, αλλά με διάλογο, με συναινέσεις, δημιουργήσαμε μια νέα πραγματικότητα. Εσείς τι σχέδιο έχετε ειδικότερα στην έρευνα;
Θέλω σήμερα να καταθέσω στα Πρακτικά ένα άρθρο του NATURE από 6 Αυγούστου, προχθεσινό, που λέει ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να έχασε τις εκλογές, αλλά οι μεταρρυθμίσεις που έκανε στον χώρο της έρευνας αξίζουν να παραμείνουν». Είναι τρισέλιδο άρθρο. Το καταθέτω στο Πρακτικά. Δεν είναι στην ΑΥΓΗ. Δεν είναι σε μια εφημερίδα που στηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ.
Μιλήσατε με απαξίωση για το δημόσιο πανεπιστήμιο, μιλήσατε με απαξίωση για τον σπουδαστή που πηγαίνει στον εξωτερικό και δεν γυρίζει πίσω στην Ελλάδα όχι εξαιτίας του «brain drain», όχι εξαιτίας των μνημονιακών πολιτικών, όχι εξαιτίας μιας οικονομικής πολιτικής που τα έχει καταστρέψει όλα, αλλά γιατί δεν έχουμε υψηλό επίπεδο γνώσης και υψηλό επίπεδο έρευνας. Δεν είναι αυτή η πραγματικότητα.
Εσείς τι κάνατε; Με το καλημέρα ακυρώσατε την ίδρυση της Νομικής Σχολής της Πάτρας. Ποια είναι τα επιστημονικά κριτήρια πίσω από αυτή την απόφαση; Μήπως είναι πολιτικά τα κριτήρια; Δεν το γνωρίζω. Αν, όμως, ο σχεδιασμός σας γίνεται με όρους στο πόδι…
Και ναι, με όρους καφενείου, βεβαίως! Γιατί η λογική που λέει ότι δεν έχει ανάγκη η χώρα μια ακόμα νομική σχολή, διότι υπάρχουν άνεργοι δικηγόροι, είναι ένα επιχείρημα καφενειακού χαρακτήρα. Βεβαίως και μηχανικοί είναι άνεργοι. Να κλείσουμε σχολές πολιτικών μηχανικών; Και οι γιατροί είναι άνεργοι. Να κλείσουμε σχολές ιατρικής; Εκτός αν σχεδιάζετε να κλείσετε σχολές!
Σε κάθε περίπτωση, η απόφασή σας αυτή απλώς θα οδηγήσει και άλλους νέους στο εξωτερικό για σπουδές, όταν μάλιστα είναι και το βασικό σας επιχείρημα γιατί πρέπει να ανοίξουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση ιδιωτικές σχολές, ιδιωτικά πανεπιστήμια.
Δεύτερη κίνηση που κάνατε: Μεταφέρατε την έρευνα από το Υπουργείο Παιδείας στο Υπουργείο Ανάπτυξης. Συμφωνούμε ότι η έρευνα οφείλει να έχει σύνδεση με την αγορά, αλλά η έρευνα είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο από τα στενά όρια των κανόνων της προσφοράς και της ζήτησης. Η έρευνα απαιτεί επιστημονικό σχεδιασμό, απαιτεί πόρους, απαιτεί στρατηγική. Η ίδια η φύση της έρευνας δεν μπορεί να περιορίζεται στο κέρδος που αποδίδει το τάδε ή το δείνα ερευνητικό πρόγραμμα. Ακρωτηριάζετε την έρευνα και την επιστήμη με αυτή τη λογική, την αποδυναμώνετε. Οδηγείτε σε απαξίωση ολόκληρα επιστημονικά πεδία, των οποίων η προσφορά δεν αποτυπώνεται με όρους κέρδους. Εμάς δεν ενδιαφέρει να δικαιωθούμε. Μας ενδιαφέρει να μη γυρίσουμε πίσω σε αυτά τα οποία παραλάβαμε το 2015, ιδιαίτερα στον χώρο της έρευνας.
Τρίτη κίνηση που κάνατε μόλις εκλεγήκατε: Ήρθατε εδώ να ανοίξετε αυτή την ιδεολογική αντιπαράθεση για το άσυλο, το φάρμακο για πάσα νόσο. Έχω, λοιπόν, την αίσθηση, ακούγοντάς σας, ότι προσπαθείτε να μας σύρετε σε μια συζήτηση που δεν αφορά πράγματι το 2019. Αφορά το 1990, το 2006. Μάλιστα, τα σερβίρετε όλα με τη μορφή του αυτονόητου και του σύγχρονου.
Πάμε, λοιπόν, από την αρχή. Το 2011 ήρθατε σε αυτή εδώ την Αίθουσα και ψηφίσατε με το ΠΑΣΟΚ τότε, που ήταν στην κυβέρνηση, τον περίφημο «Νόμο Διαμαντοπούλου», της κ. Διαμαντοπούλου. Ας θυμηθούμε: Μήπως τα επόμενα χρόνια η χώρα μας μετατράπηκε σε παράδεισο ασφάλειας και νομιμότητας και κάθε παραβατική συμπεριφορά εντός του πανεπιστημίου εξαφανίστηκε;
Όμως, εδώ –και θέλω να μείνω σε αυτό- δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με μια ιδεολογική εμμονή, αλλά και μια συνειδητή εξαπάτηση, συντονισμένη θα έλεγα και άρτια οργανωμένη και από μερίδα του Τύπου, που παραδοσιακά αρέσκεται στο να πουλάει το συγκεκριμένο προϊόν. Πού είναι η εξαπάτηση; Με την απόκρυψη των όσων λέει σήμερα ο νόμος και των όσων σήμερα προβλέπονται. Διότι σήμερα ο νόμος προβλέπει ρητά ότι η αστυνομία επεμβαίνει, όταν διαπράττεται κακούργημα ή όταν διαπράττονται πράξεις κατά της ζωής μέσα σε πανεπιστημιακούς χώρους.
Άρα, λοιπόν στην πράξη τι θέλετε να πετύχετε; Αυτό είναι το ερώτημα. Στην πράξη λέω -για την ιδεολογική σύγκρουση είπα και μπορώ να πω και άλλα- όμως θέλετε να πετύχετε το να περιπολεί η αστυνομία έξω από τις αίθουσες διδασκαλίας; Μήπως να πάρουμε κι αυτούς τους αστυνομικούς που έχουν πάει στο Μετρό, πώς τους είπατε, τους «μαύρους πάνθηρες» και έχει γεμίσει η Αθήνα; Η Αθήνα είναι μία πρωτεύουσα του κόσμου με εκατομμύρια επισκέπτες που έρχονται στην Αθήνα -και τα τελευταία χρόνια έχει ανέβει ο τουρισμός στα τριάντα πέντε εκατομμύρια αφίξεις- και στην Ελλάδα διότι αισθάνονται ασφάλεια. Το καταλαβαίνετε αυτό; Αισθάνονται ασφάλεια και ιδίως στην Αθήνα αισθάνονται ασφάλεια. Και εσείς έχετε δημιουργήσει τώρα την εικόνα -μόνοι σας!- ότι η Αθήνα είναι μία ανασφαλής πρωτεύουσα.
 Έρχονται οι Γάλλοι στην Ελλάδα γιατί δεν θέλουν πια να βλέπουν τους ένοπλους αστυνομικούς να περιπολούν, γιατί στο Παρίσι αισθάνονται πράγματι ανασφάλεια. Και έχετε γεμίσει το Μέτρο με «μαύρους πάνθηρες». Θα τους βάλετε και στις πανεπιστημιακές σχολές; Αυτή είναι η λύση; Και εν τοιαύτη περιπτώσει, θέλω να σας ρωτήσω με ειλικρίνεια: Αυτό πιστεύετε ότι θα βοηθήσει, ώστε να έχουμε -από τον Σεπτέμβριο και μετά που θα ξανανοίξουν οι σχολές- μία κατάσταση αποκατάστασης της τάξης και της ηρεμίας; Εγώ δεν το πιστεύω αυτό. Εγώ ίσα-ίσα θεωρώ ότι μέσα από αυτή την υπερβολική σπουδή σας ενέχει ο κίνδυνος μεγάλες πανεπιστημιακές σχολές να γίνουν εστίες εντάσεις.
Μόλις αναλάβατε, λοιπόν, έχετε προβεί σε μια σειρά από κινήσεις οι οποίες καταδεικνύουν το πώς εσείς αντιλαμβάνεστε την πρόοδο στον χώρο της εκπαίδευσης. Πήρατε την έρευνα από το Παιδείας, καταργήσατε τα διετή προγράμματα εκπαίδευσης, καταργήσατε τη Νομική Σχολή στην Πάτρα, πήγατε να δημιουργήσετε χάος με την υποβολή μηχανογραφικών και σήμερα μετά από όλα αυτά, έρχεστε εδώ να στήσετε ένα επικοινωνιακό σόου για το άσυλο. Σε κάτι παραπάνω από ένα μήνα ανοίγουν οι σχολές. Τα σοβαρά ζητήματα των φοιτητών και της πανεπιστημιακής κοινότητας, της ακαδημαϊκής κοινότητας είναι τελείως διαφορετικά από αυτά που σήμερα αναδείξατε, είναι τελείως διαφορετικά από τις ιδεολογικές εμμονές και από ένα επικοινωνιακό παιχνίδι.
Σας καλούμε, λοιπόν, να ασχοληθείτε σοβαρά με τα σοβαρά προβλήματα και να ασχοληθείτε με στοιχειώδη ευθύνη απέναντι στους ανθρώπους του ελληνικού δημόσιου πανεπιστημίου, στους καθηγητές, αλλά και στους σπουδαστές, σε όλους όσους εργάζονται μέσα στο δημόσιο πανεπιστήμιο. Διότι εκτός από τις ιδεολογικές εμμονές υπάρχει και η πραγματικότητα που ζητάει απαντήσεις. Και εκεί θα είμαστε εδώ να βοηθήσουμε. Όμως, σε κάθε σας απόπειρα να ξηλώσετε όλο το σημαντικό αυτό έργο που κάναμε όλα τα προηγούμενα χρόνια, θα είμαστε σκληρά απέναντι τόσο εμείς όσο και η ακαδημαϊκή κοινότητα και το φοιτητικό κίνημα, παρά τα προβλήματα που έχει τα τελευταία χρόνια.
Κύριε Πρόεδρε, επιτρέψτε μου να πω μου δυο λόγια μόνο για το σκέλος του νομοσχεδίου που αφορά την τοπική αυτοδιοίκηση. Και εδώ ιδεολογικές εμμονές άλλου τύπου. Βλέπω την ίδια δυσανεξία και σε ό,τι αφορά μια ειλικρινή προσπάθεια αυθεντικής αποτύπωσης της λαϊκής βούλησης στην τοπική αυτοδιοίκηση. Και αυτό πριν καν εφαρμοστεί ο νόμος, αυτή η μεγάλη θεσμική τομή που κάναμε στην αυτοδιοίκηση και αφορά την απλή αναλογική. Και αφορά, αν θέλετε, και μια αντίληψη πανθομολογούμενη. Δεν ξέρω, αλλά αυτό -όχι το άσυλο- συζητείται στα καφενεία. Εγώ το ακούω πολλές φορές, όπου σταθώ και όπου βρεθώ. Εντάξει διαφωνείτε. Εντάξει, έχετε ιδεολογικές διαφορές μεγάλες, αλλά, διάολε, δεν μπορείτε σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης να έχετε τη δυνατότητα διαμόρφωσης συναινέσεων και συνθέσεων; Δεν μπορείτε; Πρέπει να υπάρχει η ενός ανδρός αρχή παντού και πάντα, αυτός που κερδίζει τα παίρνει όλα και δεν μπορεί να συνεννοηθεί για τα αυτονόητα;
Και έρχεστε λοιπόν σήμερα, και πριν καν εφαρμοστεί ένας νόμος, πριν δείτε ποιες αδυναμίες έχει, ποια προβλήματα μπορεί να έχει και πού αυτά δημιουργούνται, και τον αλλάζετε. Αυτό νομίζω ότι δεν έχει ξανασυμβεί. Οι πολίτες στις αυτοδιοικητικές εκλογές ψήφισαν στη βάση ενός εκλογικού συστήματος, γνώριζαν δηλαδή ότι υπάρχει ένα εκλογικό σύστημα που ενθαρρύνει προγραμματικές συγκλίσεις και συνεργασίες. Εσείς σήμερα τούς λέτε «ξεχάστε το αυτό και σημασία έχει να επανέλθει από την πίσω πόρτα η πρωτοκαθεδρία του ενός». Επίσης, έρχεστε και φέρνετε μια «φωτογραφική» διάταξη για τη θέση του Αντιπεριφερειάρχη. Λέτε ότι ο Αντιδήμαρχος μπορεί να προέρχεται από άλλη παράταξη εκτός απ’ αυτήν του Δημάρχου, αλλά ότι ο Περιφερειάρχης όχι.
Αναρωτιέμαι: Αυτό είναι άσχετο με το αποτέλεσμα των εκλογών; Επειδή είναι στις παρατάξεις που πρόσκεινται σε εσάς αυτοί οι οποίοι κέρδισαν τις περιφερειακές εκλογές, φέρνετε αυτήν την τροπολογία. Είναι σαφές, κατά την άποψή μου. Δεν σέβεστε, δηλαδή, τους κανόνες όταν χάνετε -το έχουμε διαπιστώσει-, δεν τους σέβεστε και όταν κερδίζετε.
Έχω, λοιπόν, την αίσθηση ότι προτρέχετε. Έχω την αίσθηση ότι θα βρείτε απέναντί σας και ανθρώπους στην Αυτοδιοίκηση που ανήκουν στον δικό σας πολιτικό χώρο. Έχω την αίσθηση ότι θα κριθεί η συνταγματικότητα πολλών εκ των διατάξεων που έχετε καταθέσει. Όμως, η πολιτική ουσία παραμένει και είναι ότι θέτετε ένα ψευτοδίλημμα, το δίλημμα «κυβερνησιμότητα ή δημοκρατία». Εμείς σας λέμε ότι η δημοκρατία είναι το κρίσιμο και ότι μπορεί να υπάρξει -και αυτό είναι το στοίχημα- κυβερνησιμότητα και μάλιστα αποτελεσματική διακυβέρνηση μέσα από την ενίσχυση της δημοκρατίας.
Πριν κλείσω θέλω να επαναλάβω κάτι. Σήμερα ψηφίζεται αυτή η επίμαχη διάταξη για την Επιτροπή Ανταγωνισμού. Θα επιμείνετε; Θα επιμείνετε, απ’ ό,τι φαίνεται. Κάνατε ότι δεν καταλάβατε. Δεν πειράζει. Θα είμαι λίγο ενοχλητικός. Τρία λεπτά θα «φάω» από τον χρόνο σας, αλλά θα σας ενοχλώ συχνά. Θα σας ενοχλούμε συχνά με τις παρεμβάσεις μας εδώ, από τη Βουλή. Θα σας ενοχλούμε ιδίως όταν θα προσπαθείτε να επιβάλετε με τη λογική της ισχύος της Πλειοψηφίας διατάξεις οι οποίες είναι πέρα για πέρα αντιδημοκρατικές και αντισυνταγματικές.
Κάνατε ότι δεν καταλάβατε όλα όσα σας καταλόγισα προχθές. Με συγκεκριμένα παραδείγματα απέδειξα την υποκριτική σας στάση για τα περί κομματικοποίησης, ότι σας έπιασε τώρα ο πόνος. Δεν θα αναφερθώ ξανά σ’ αυτά. Αναφέρθηκα και για τον κ. Κυριτσάκη και για τους συμβούλους του και για τον διευθυντή του γραφείου του. Είπα ότι η μόνη από τις είκοσι τρείς ανεξάρτητες αρχές που σας ενοχλεί είναι η εν λόγω. Για τις άλλες δεν έχετε κανένα πρόβλημα.
Επιμένετε δήθεν ότι η πρώην Πρόεδρος του Αρείου Πάγου και πρώην Πρωθυπουργός είναι μια κομματική επιλογή. Γιατί; Διότι διετέλεσε στο Νομικό Γραφείο του Πρωθυπουργού και όποιος διατελεί στο Νομικό Γραφείο του Πρωθυπουργού ταυτίζεται κομματικά με το κόμμα του Πρωθυπουργού εκείνη την περίοδο. Δηλαδή, ο κ. Πικραμμένος, Αντιπρόεδρος σήμερα, που διετέλεσε στο Νομικό Γραφείο του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, δεν θα έπρεπε να εκλεγεί Πρόεδρος στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Δεν θα έπρεπε να εκλεγεί μετά Πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, εκτός και αν το Συμβούλιο της Επικρατείας είναι ένας θεσμός που δεν είναι τόσο σημαντικός όσο ο θεσμός της Επιτροπής Ανταγωνισμού. Πρέπει ο θεσμός της Επιτροπής Ανταγωνισμού να είναι πιο ανεξάρτητος από την κορυφή της δικαιοσύνης.
Έρχομαι, όμως, στην ουσία, γιατί είπα ότι δεν θέλω να επαναλάβω τα επιχειρήματα που επαναλάβαμε προχθές και νομίζω ότι ο κόσμος έχει καταλάβει. Η ουσία είναι ότι κάτι σας ενοχλεί σε σχέση με τις δραστηριότητες της Επιτροπής Ανταγωνισμού. Το αναφέρω αυτό διότι πολλά δημοσιεύματα έχουν δει το φως. Δεν ξέρω τι ακριβώς συνέβαινε πριν -έχουν γραφτεί επίσης πολλά-, αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι διεξάγονται σοβαρές έρευνες για διάφορα καρτέλ στον χώρο της οικονομίας, μεταξύ των οποίων καρτέλ και ένα που αφορά και τη δημοκρατία του τόπου, όχι μόνο την οικονομία, διότι η ενημέρωση των πολιτών είναι στοιχείο της δημοκρατίας.
Έχουμε, λοιπόν, αυτή τη στιγμή τον ίδιο ιδιοκτήτη που κατέχει τηλεοπτικό σταθμό, που κατέχει περίπου επτά, μεταξύ των οποίων και πολύ μεγάλους τίτλους εφημερίδων στον τόπο, να ελέγχει και το μοναδικό πρακτορείο διανομής τύπου, συν όλα τα άλλα που μπορεί να ελέγχει. Και είναι χορηγός σας αυτός, επισήμως. Έγινε έλεγχος από αυτήν την Επιτροπή Ανταγωνισμού σε αυτό το καρτέλ και είναι ζήτημα Δημοκρατίας. Αυτό μήπως σας ενόχλησε; Και σπεύδετε με τέτοια σπουδή τα φωτογραφίσετε την κ. Θάνου, λες και ήταν Πασιονάρια στο Κομμουνιστικό Κίνημα τόσα χρόνια, στον ΣΥΡΙΖΑ, συριζαία χρόνια, η πιο κομματικοποιημένη στην Ελλάδα! Αλίμονο!  Αυτό σας ενοχλεί; Συμφέροντα θίγονται;
Και έρχεται το πόρισμα της Επιστημονικής Επιτροπής της Βουλής και καταρρίπτει όλα τα προσχήματα που επικαλείστε, προκειμένου να παύσετε τη διοίκηση της Επιτροπής Ανταγωνισμού, επισημαίνοντας πως η επίμαχη τροπολογία αντιβαίνει το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το πόρισμα της Επιστημονικής Επιτροπής της Βουλής λέει: «Αν επιτρεπόταν σε κάθε κράτος-μέλος να θέσει τέρμα στη θητεία αρχής ελέγχου πριν την αρχικώς προβλεπόμενη λήξη της, κατά παράβαση των κανόνων και των εγγυήσεων που έχουν προβλεφθεί προς αυτό τον σκοπό από την εφαρμοστέα νομοθεσία, η απειλή τέτοιας πρόωρης παύσεως η οποία θα επλανάτο επί της αρχής αυτής καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας της, θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια μορφή υπακοής της στην πολιτική εξουσία, ασυμβίβαστη με την ως άνω απαίτηση περί ανεξαρτησίας». Η Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής τα λέει αυτά.
Αλήθεια, μήπως επικοινωνήσατε με τις αντίστοιχες αρχές ελέγχου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής; Μήπως η κ. Βεστάγκερ τηλεφώνησε σε εσάς ή σε κάποιον Υπουργό σας; Όχι. Ψάξτε λίγο καλύτερα. Δεν ξέρω. Αυτό το οποίο σας λέω εγώ είναι ότι δεν μιλάτε μόνο εσείς με τους ευρωπαίους επιτρόπους. Έχουμε και εμείς την ευκαιρία. Τεσσεράμισι χρόνια κυβερνήσαμε τον τόπο πια. Δεν είμαστε κατσαπλιάδες. Ξεχάστε τα αυτά! Εγώ σας λέω να μην προχωρήσετε, διότι εδώ δεν είναι ένα ζήτημα νομικίστικο. Δεν είναι ένα ζήτημα διατύπωσης νομικών ερμηνειών. Είναι ένα βαθιά πολιτικό ζήτημα που ιδίως όταν αφορά κρίσιμες χορδές της οικονομικής και πολιτικής ζωής, αντιλαμβάνεστε ότι θα έχει επιπτώσεις σημαντικές.
Αν εφαρμοστεί αυτό το οποίο εσείς σήμερα θα ψηφίσετε, θα υπάρξει σοβαρότατο ζήτημα διακοπής της θητείας των μελών και στελεχών της Επιτροπής Ανταγωνισμού και κατά συνέπεια διακοπής του ιδιαίτερα ευαίσθητου έργου της αρχής. Γιατί; Δεν θα υπάρχει απαρτία. Διότι, δεν είναι μόνο η κ. Θάνου. Θα είναι και μέλη της Επιτροπής. Αυτό τι συνεπάγεται; Συνεπάγεται κίνδυνο ματαίωσης και σε κάθε περίπτωση τεράστιες καθυστερήσεις στην εξέταση σοβαρών υποθέσεων του τεράστιου οικονομικού και κοινωνικού ενδιαφέροντος. Μήπως αυτό θέλετε τελικά;
Υπάρχουν υποθέσεις όπου υπάρχει κίνδυνος ακόμα και ματαίωσης σε υποθέσεις όπου επίκειται η παραγραφή είσπραξης πολύ σημαντικών προστίμων. Μήπως αυτό θέλετε τελικά; Με δυο λόγια θέλω να σας πω ότι εδώ δεν είναι ζήτημα προσώπου. Μπορείτε να καταλογίσετε ό,τι θέλετε στα πρόσωπα. Εδώ είναι ζήτημα πολιτικής ουσίας. Και αν αυτό που επιχειρείτε είναι τον έλεγχο μιας ανεξάρτητης αρχής, προκειμένου να εξυπηρετήσετε οικονομικά συμφέροντα, όχι μόνο εμείς σας ελέγχουμε, όχι μόνο η ελληνική κοινωνία σάς ελέγχει, αλλά και οι θεσμοί θα σας ελέγξουν και οι δικαστικοί θεσμοί στην Ελλάδα, αλλά και οι θεσμοί στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Θέλω να μου δώσετε και μια απάντηση σήμερα, που δεν μου δώσατε προχθές, σχετικά με τον Διοικητή της ΕΥΠ. Τελικά θα μείνει ο Διοικητής της ΕΥΠ; Θα μείνει, κύριε Μητσοτάκη; Προχθές στην επίσημη ιστοσελίδα της ΕΥΠ έκαναν την εξής λαθροχειρία:  Διέγραψαν το όνομα και το βιογραφικό του προηγούμενου διοικητή της ΕΥΠ, του κ. Ρουμπάτη.  Μόλις το ανακάλυψαν τα μέσα ενημέρωσης, το επανέφεραν. Ίσως το έκαναν αυτό διότι η σύγκριση των δύο βιογραφικών θα ήταν πραγματικά μια σύγκριση που θα δημιουργούσε τεράστια ερωτήματα για την επιλογή σας.
Ο κ. Ρουμπάτης, μια και τον αναφέρατε προχθές ως έναν απλό δημοσιογράφο, πρέπει να σας πω ότι σπούδασε στις Ηνωμένες Πολιτείες Ψυχολογία, Πολιτικές Επιστήμες, Διεθνείς Σχέσεις και είναι διδάκτορας Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Johns Hopkins της Ουάσιγκτον. Ο δικός σας τι ακριβώς είναι; Σεκιουριτάς. Αυτή είναι η επιλογή των αρίστων που θα έκανε η νέα Κυβέρνηση, ε; Και όταν σας είπαμε προχθές ότι είναι ασύμβατο με τον νόμο, διότι πρέπει να έχει αναγνωρισμένο πτυχίο ισότιμο των ελληνικών πανεπιστημίων, δεν είπατε τίποτα. Και όταν σας είπα ότι από το συγκεκριμένο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο που σπούδασε διά αλληλογραφίας στα τριάντα τέσσερά του management ο ΔΟΑΤΑΠ αναγνωρίζει μόνο το Τμήμα Μουσικών Σπουδών, πάλι δεν απαντήσατε. Σας ρωτώ: Τελικά, ο εκλεκτός σας τι ακριβώς είναι; Κιθαρίστας ή ντράμερ, κύριε Μητσοτάκη;
Σε κάθε περίπτωση, σε ζητήματα ευαίσθητα για τη δημοκρατία, για τους θεσμούς να επιδείξετε σοβαρότητα. Ξεκινάτε με πολύ άσχημο τρόπο και σε σχέση με την απαράδεκτη αυτή φωτογραφική τροπολογία για την Επιτροπή Ανταγωνισμού και σε σχέση με την επιλογή σας για τη διοίκηση της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, μια τόσο ευαίσθητη θέση για κρίσιμα εθνικά ζητήματα όπου θα έπρεπε να είχατε την ευαισθησία να βγείτε και να πείτε ότι το πρόσωπο εκεί θα είναι υπεράνω πάσης υποψίας και ότι θα ενημερώνει όλους τους πολιτικούς αρχηγούς, γιατί τα θέματα που διαχειρίζεται είναι εθνικού συμφέροντος και εθνικής σημασίας. Και σας προκαλώ να πάρετε θέση απέναντι σε αυτά, διότι αν δεν πάρετε θέση, εμείς θα συνεχίσουμε και να σας ελέγχουμε, αλλά και να σας οδηγήσουμε σε ουσιαστική αναδίπλωση από αυτές τις επιζήμιες επιλογές σας.
  • Δευτερολογία
Θα με συγχωρέσετε σε αυτό, πριν αρχίσει ο χρόνος μου, να σας πω ότι διαφωνώ με τον κ. Μητσοτάκη. Θεωρώ ότι κατά την προηγούμενη περίοδο που ήταν Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης είχε τη δυνατότητα και την ευχέρεια να πάρει τον λόγο για όσο χρόνο ήθελε με άνεση, αλλά να πάρει τον λόγο και να απαντήσει στον Πρωθυπουργό. Το ίδιο κάνω και εγώ. Και είναι η πεμπτουσία της δημοκρατίας ο διάλογος και όχι οι παράλληλοι μονόλογοι. Και σας παρακαλώ αυτό να το τηρήσουμε, γιατί διαφορετικά δεν έχει κανένα ενδιαφέρον η Βουλή. Εν τοιαύτη περιπτώσει, θα μπω επί της ουσίας πολύ σύντομα, γιατί πράγματι είναι με τη διαδικασία του κατεπείγοντος.
Πρώτ’ απ’ όλα θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης που πήρε τον λόγο. Και θέλω να τον ευχαριστήσω, διότι με την παρέμβασή του ουσιαστικά επιβεβαίωσε όλα όσα λέμε περί προσχηματικότητας κωλύματος για την κυρία Θάνου.Και αυτό το κάνατε με δύο τρόπους.
Ο πρώτος ήταν γιατί αναφερθήκατε στην δική σας θητεία στο νομικό γραφείο του Πρωθυπουργού, ουδέν μεμπτό. Όμως εφόσον ένας δικαστής έχει τη δυνατότητα να καταλαμβάνει αυτήν τη θέση, τότε αυτό σημαίνει ότι αυτή η θέση δεν είναι μια θέση κομματικής επιλογής, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Συνεπώς, ουδέν μεμπτό για την κυρία Θάνου επειδή κατείχε αυτήν τη θέση. Διότι, αυτό λέει ο τυπικός λόγος στον νόμο που καταθέσατε.
Το δεύτερο είναι ότι επί της ουσίας επιβεβαιώσατε ότι αυτό που σας προβληματίζει δεν είναι το αν κατέχει αυτή τη θέση, έχοντας κομματική κρίση ή πολιτική κρίση. Δεν είναι, λοιπόν, ο λόγος για τον οποίο την αντικαθιστάτε, αλλά το τι έκανε όλο αυτό το διάστημα. Ούτε το παρελθόν της είναι ο λόγος, αλλά το τι έκανε.
Μας είπατε ότι έκανε ασφαλιστικά μέτρα για την υπόθεση του ΑΡΓΟΣ. Όταν επικοινωνήσετε με την κυρία Βεστάγκερ, μην ξεχάσετε να αναφερθείτε σ’ αυτό, κύριε Μητσοτάκη, στο γεγονός, δηλαδή, ότι ένας επιχειρηματίας έχει τόσα πολλά συσσωρευμένα μέσα ενημέρωσης στη χώρα και το ένα και μοναδικό πρακτορείο διανομής του Τύπου και αυτός ο επιχειρηματίας τυγχάνει να είναι ταυτόχρονα χορηγός και να έχει και οικογενειακές σχέσεις με τη δική σας οικογένεια. Μην ξεχάσετε να το πείτε αυτό στην κυρία Βεστάγκερ, για να βγάλει τα συμπεράσματά της.
Μας είπε ο κ. Αντιπρόεδρος ότι το πρόβλημα ήταν ότι έκανε ασφαλιστικά μέτρα για να μην ελεγχθεί από την Επιτροπή. Δεν έχετε δίκιο. Ασφαλιστικά μέτρα έγιναν, γιατί ήταν η διαδικασία του επείγοντος, διότι βάλτωνε επί δύο χρόνια αυτή η υπόθεση υπό την προεδρία του κ. Κυριτσάκη. Και γιατί βάλτωνε αυτή η υπόθεση; Υπάρχει ένα ερώτημα, κρίσιμο πολιτικό ερώτημα. Και επαναλαμβάνω ότι αυτό είναι ζήτημα Δημοκρατίας. Η ενημέρωση στον τόπο μας είναι ζήτημα δημοκρατίας. Δεν μπορεί να υπάρχουν μονοπώλια, δεν μπορεί να ανήκουν τόσα πολλά μέσα σε έναν άνθρωπο, ακόμα και αν αυτός ο άνθρωπος είναι συγγενής με κυβερνητικά στελέχη.
Το τελευταίο που θέλω να πω σε σχέση με την παρέμβαση του κυρίου Αντιπροέδρου, είναι το εξής: Μου θυμίσατε μια ρήση, την οποία είχαμε ακούσει στη Βουλή από τον κ. Πολύδωρα που έλεγε «Αγγαρεία κάνω, ποινήν εκτίω».Όμως, κύριε Αντιπρόεδρε, δεν είμαι εγώ η αιτία που είσθε εδώ. Γνωρίζετε πάρα πολύ καλά ότι υπάρχει ένας νόμος με τον οποίο όλοι διαφωνούμε και εμείς σπεύσαμε να τον αλλάξουμε στη Συνταγματική Αναθεώρηση. Είναι ο νόμος «Περί ευθύνης Υπουργών» όσων έχουν διατελέσει Υπουργοί ή Πρωθυπουργοί.
Η δικαιοσύνη λοιπόν και οι εισαγγελίες διαφθοράς έστειλαν την υπόθεση Novartis στη Βουλή. Και έστειλαν, χωρίς να ελέγξουν –διότι ο νόμος το επέβαλε- όλα τα πρόσωπα, τα οποία είχαν διατελέσει σε υπουργικές θέσεις. Μόλις σκοντάφτουν σε πολιτικά πρόσωπα, αυτός είναι ο νόμος.
Οι ίδιοι αυτοί εισαγγελείς, αυτούς που απειλήσατε –όχι εσείς προσωπικά, εννοώ στελέχη της Κυβέρνησης σήμερα, τότε στην Αντιπολίτευση και ο Σαμαράς ιδίως- οι ίδιοι εισαγγελείς κατά των οποίων εξαπολύσατε επιθέσεις, είναι αυτοί που θέτουν στο αρχείο τις υποθέσεις συγκεκριμένων πολιτικών προσώπων που αναφέρονταν στη δικογραφία. Αυτή είναι και πάλι η απόφαση της δικαιοσύνης και η κοινωνία παρακολουθεί. Χθες καταγγέλλατε ως σκευωρούς τους δικαστές. Σήμερα, κύριε Μητσοτάκη, επιχαίρετε για τις αποφάσεις τους.
Για να τελειώσει αυτή η υπόθεση, εγώ σας προκαλώ να συστήσετε Εξεταστική Επιτροπή για τη Novartis, για να μάθει ο ελληνικός λαός την αλήθεια για όλα αυτά τα χρόνια, να μάθει τι συνέβη με το φάρμακο, τι συνέβη με την υπερκοστολόγηση.
Θα την «πατήσετε», όπως την «πατήσατε» με την άλλη σπουδή σας να στείλετε τον Πολάκη για μια υπόθεση που καταφανώς δεν είχε να κάνει με προσωπικές διενέξεις με τον κ. Στουρνάρα ή με τον κ. Πουλή, τον πολιτευτή σας που κατηγορείται και είναι στη δικαιοσύνη για υπεξαίρεση δημόσιου χρήματος. Θα είναι το Βατερλό σας! Γιατί όλος ο ελληνικός λαός θα μάθει την αλήθεια για το τι έγινε τόσα χρόνια και με τη Novartis και με το ΚΕΕΛΠΝΟ και με όλα τα σκάνδαλα στον χώρο της υγείας.
Κλείνω, κύριε Πρόεδρε, γιατί σας είπα ότι όντως δεν μακρηγορήσω με το εξής: Κοιτάξτε, το θέμα της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών είναι πράγματι ένα ευαίσθητο και κρίσιμο ζήτημα και δεν αποτελεί δική μου, αν θέλετε, επιλογή να αντιπαρατιθέμεθα εδώ για το θέμα τηςΕθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών.
Αυτό το οποίο δεν κατανοώ, κύριε Μητσοτάκη, είναι για ποιο λόγο επιμένετε σε ένα λάθος. Διότι εδώ υπάρχει τυπικό πρόβλημα και υπάρχει και ουσιαστικό πρόβλημα.  Δεν είναι τυχαίο ότι όλα τα προηγούμενα χρόνια, όλες οι Κυβερνήσεις, όλοι οι Πρωθυπουργοί επέλεγαν για τη θέση αυτή ανθρώπους με γνωστή περπατησιά, με γνωστή σταδιοδρομία -και δεν είναι μονάχα τα τυπικά πτυχία του βιογραφικού τους- ανθρώπους οι οποίοι είχαν αξιολογηθεί και ήταν ως επί το πλείστον υπεράνω πάσης υποψίας.
Εσείς επιλέγετε κάποιον άνθρωπο που δεν τον ξέρει κανείς και που οι μόνες του περγαμηνές είναι ότι διετέλεσε στέλεχος σε μια ιδιωτική επιχείρηση security. Κι όταν υπάρχει και τυπικό πρόβλημα, πραγματικό τυπικό πρόβλημα, οι νόμοι είναι για να εφαρμόζονται.
Έρχεστε, λοιπόν, εσείς να κάνετε σύγκριση με το βιογραφικό του κ. Ρουμπάτη, εσείς ο ίδιος, ο οποίος πριν από λίγες μέρες είχατε ευχαριστήσει τον πρώην Διοικητή για τον τρόπο που διοίκησε και για το γεγονός ότι σας ενημέρωνε ανελλιπώς και δεν έχετε κάνει ούτε μία κρίση ούτε μία αναφορά στο ότι αυτή η θεσμική συμπεριφορά θα συνεχιστεί και σήμερα;
Περίμενα, λοιπόν, σήμερα μια πιο συγκεκριμένη απάντηση όσον αφορά το ουσιαστικό, αλλά και το τυπικό κώλυμα του εν λόγω Διοικητή. Αλλιώς θα αρχίσω κι εγώ -που δεν το κάνω συχνά- να υποψιάζομαι ότι έχουν βάση διάφορα δημοσιεύματα, τα οποία κάνουν τον γύρο του διαδικτύου και προσπαθούν να εξηγήσουν αυτή την πραγματικά περίεργη επιλογή που έχετε κάνει.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου