Πρώτο θέμα μας: "γνώθι σαυτόν"

Πρώτο μας θέμα

Articles and opinions expressed may not necessarily belong to paneliakos.com

Η ιστοσελίδα μας, PANELIAKOS.COM

You can translate this blog in over 100 languages within a second! Go to the left up top where it says Select Language. Happy navigating. See you again..

Εορτάζουμε και Tιμούμε

Σάββατο 15 Ιανουαρίου 2022

Ο ομογενής πρέσβης της Αυστραλίας στις ΗΠΑ, Αρθουρ Συνοδινός, μιλά στον «Ε.Κ.»

 Σάββατο, 15 Ιανουαρίου, 2022

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Πρώην γερουσιαστής, υπουργός, γραμματέας του υπουργικού συμβουλίου της Αυστραλίας, και επιτελάρχης του πρώην πρωθυπουργού Χάουαρντ για περισσότερο από μια δεκαετία, ο Αρθουρ Συνοδινός είναι από το 2020 ο πρέσβης της Αυστραλίας στην Ουάσιγκτον. Ο ομογενής διπλωμάτης μίλησε στον «Εθνικό Κήρυκα» για τη διπλωματική αποστολή της Αυστραλίας στις ΗΠΑ, για την πανδημία και για τη σχέση του με την πατρίδα μας.

«Εθνικός Κήρυκας»: Φαίνεται πως η δεύτερη φορά ήταν και η τυχερή, καθώς η ηγεσία της αυστραλιανής διπλωματικής αποστολής στην Ουάσιγκτον σας είχε προσφερθεί και στο παρελθόν. Και όμως, η τύχη σάς έφερε στις ΗΠΑ τη στιγμή που η χώρα -και ολόκληρος ο κόσμος- έκλεινε λόγω της Covid. Πώς ήταν αυτή η εμπειρία;

Αρθουρ Συνοδινός: Πριν φτάσω εδώ, αν κάποιος μου έλεγε πως θα αντιμετωπίζαμε μια πανδημία από αυτές που συμβαίνουν μία φορά κάθε αιώνα, τη μεγαλύτερη οικονομική συρρίκνωση από την ύφεση, φυλετικές αναταραχές το καλοκαίρι, και μια προεκλογική εκστρατεία που μέχρι τις 6 Ιανουαρίου δεν έλεγε να τελειώσει, θα έλεγα ότι αυτά δεν γίνονται. Δεν ήταν αυτή η προσδοκία μου όταν αποδέχθηκα την πρόταση. Είχα έξι εβδομάδες για προετοιμασία και τρελό τρέξιμο μέχρι να φθάσω εδώ τον Φεβρουάριο του 2020. Είχα την τύχη να παρουσιάσω τα διαπιστευτήριά μου στον πρόεδρο Τραμπ λίγες μέρες μετά την άφιξή μου, και το καλό ήταν πως κατόπιν αυτού μπορούσα να ξεκινήσω τα επίσημα καθήκοντά μου αμέσως, χωρίς καθυστέρηση. Αλλά μετά, πολύ γρήγορα, ξέσπασε η Covid: έπρεπε να λειτουργούμε με τηλε-εργασία, να κλείσουμε την πρεσβεία για το κοινό. Έτσι, πολλά από τα πράγματα που είθισται να κάνουμε όταν αναλαμβάνουμε ένα πόστο, όσον αφορά θεσμικές συναντήσεις κ.λπ., έπρεπε να τα προσαρμόσουμε και να πραγματοποιήσουμε τα περισσότερα μέσα από διαδικτυακές πλατφόρμες όπως το Zoom ή το WebEx ή οτιδήποτε άλλο. Ετσι, δεν είχα το είδος της επίσημης παρουσίασης που περίμενα, αλλά η παρηγοριά μου ήταν ότι όλοι περνούσαμε παρόμοια προβλήματα, όλοι έπρεπε να προσαρμοστούμε στους καιρούς και όλοι βρήκαμε τρόπους προσαρμογής. Και ακόμα προσαρμοζόμαστε. Ζούμε και την επέλαση της μετάλλαξης Ομικρον. Ενθαρρύνουμε τους ανθρώπους, και πάλι, όπου είναι δυνατόν, να εργάζονται από το σπίτι. Οπότε, νομίζω ότι κάνουμε ό,τι μπορούμε. Ήταν μια δοκιμασία του εαυτού μας και των συστημάτων μας. Μάθαμε σε βάθος τη λειτουργία της τηλε-εργασίας, τα θετικά και τα αρνητικά της στοιχεία. Μάθαμε πόσο γρήγορα μπορούμε να κάνουμε τη δουλειά, αν χρειαστεί. Κοιτάξτε τι συνέβη με τα εμβόλια, πόσο γρήγορα ανακαλύφθηκαν και αναπτύχθηκαν. Ελπίζω να χρησιμοποιήσουμε και μετά την πανδημία κάποια από αυτά τα μαθήματα που πήραμε κατά την πανδημία. Ως προς αυτό, είμαι ένας πεισματικά, αμείλικτα αισιόδοξος. Βρήκαμε τρόπους να δουλέψουμε με την πανδημία, να ζήσουμε με αυτήν – συμπεριλαμβανομένου του εμβολιασμού, και των ενισχυτικών δόσεων, και όλων των υπολοίπων. Πρέπει να συνεχίσουμε και να μην επιτρέψουμε στην πανδημία να παίζει πολύ με το μυαλό μας. Είχε αντίκτυπο στην ψυχική υγεία, και ανησυχώ ιδιαίτερα για όσους είναι απομονωμένοι ή μόνοι, και για τα παιδιά που μεγαλώνουν σε συνθήκες όπου αυτή είναι η πρώτη σημαντική εξωτερική επίδραση στη ζωή τους. Αλλά πρέπει να συνεχίσουμε τη ζωή μας με αυτό ως δεδομένο. Προσάρμοσα τον προσωπικό μου τρόπο ζωής: μπορέσαμε να κάνουμε περισσότερα πράγματα φέτος, να βγούμε έξω, να ταξιδέψουμε σε όλη τη χώρα, κάτι που αποτελεί σημαντικό κομμάτι της δουλειάς μου. Η πρόκληση συνεχίζεται. Αλλά, όταν μπόρεσα να ταξιδέψω, συνειδητοποίησα την ποικιλομορφία της Αμερικής, πόσο μεγάλη είναι, πόσο διαφορετικά τμήματα συνυπάρχουν σε αυτήν. Είναι μια ήπειρος από μόνη της, και είναι συναρπαστικό να βρίσκεσαι εδώ. Ένιωσα τυχερός που βρέθηκα εδώ κατά τη διάρκεια των εκλογών, για να τις παρακολουθήσω από πρώτο χέρι και να δω πώς πραγματικά διεξάγεται η πιο σημαντική από τις εκλογικές αναμετρήσεις. Αυτό που με εντυπωσίασε στις ΗΠΑ ήταν η προσήλωση στο Σύνταγμα, ο κεντρικός ρόλος που παίζει το Σύνταγμα στην αμερικανική ζωή – η πρώτη τροπολογία, η δεύτερη τροπολογία, άλλες τροπολογίες. Είναι μία χώρα που ζει την ιστορία της και που ζει με την ιστορία της. Υπενθυμίζεται συνεχώς και σε όλους το πώς προέκυψε αυτή η χώρα και ποιες είναι οι αξίες και τα ιδανικά της. Αυτές είναι οι πολύ έντονες εντυπώσεις που αποκομίζεις.

«Ε.Κ.»: Μιλώντας για την πανδημία, καμία στατιστική που απεικονίζει απώλεια ανθρώπινων ζωών δεν μπορεί να είναι καλή. Φαίνεται, όμως, πως η Αυστραλία διαχειρίζεται την Covid με μεγαλύτερη επιτυχία από άλλες χώρες. Η εμβολιαστική κάλυψη είναι ιδιαιτέρως εντυπωσιακή. Πώς έφτασε η Αυστραλία εκεί, και ποιες προκλήσεις βλέπετε για το μέλλον;

Α. Συνοδινός: Στην Αυστραλία, τον πρώτο χρόνο, μπήκαμε σε καθεστώς απομόνωσης αρκετά έγκαιρα. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση και οι πολιτείες έλαβαν επείγοντα μέτρα, συμπεριλαμβανομένων των lockdown, όπου χρειαζόταν, για να μετριάσουν τον αντίκτυπο της πανδημίας στο σύστημα υγείας, επειδή δεν γνωρίζαμε πόσο άσχημα θα επηρεαζόταν από τον αριθμό των κρουσμάτων. Επειδή αυτά τα μέτρα ελήφθησαν νωρίς και ήταν ουσιαστικά, είχαν αντίκτυπο στην αναχαίτιση της εξάπλωσης της Covid από νωρίς. Με βάση τις πληθυσμιακές εκτιμήσεις και σε σύγκριση με άλλες χώρες, πιστεύουμε ότι αποφύγαμε περίπου 30.000 θανάτους. Τα lockdown έκαναν τους ανθρώπους στην Αυστραλία που μπορεί να ήταν λίγο διστακτικοί ή ήταν εφησυχασμένοι σχετικά με τον εμβολιασμό, τελικά να αποφασίσουν ότι έπρεπε πράγματι να εμβολιασθούν πλήρως και γρήγορα. Περισσότερο από το 90% του πληθυσμού της Αυστραλίας είναι πλήρως εμβολιασμένο. Τώρα, λόγω της μετάλλαξης Ομικρον, χορηγούμε τις ενισχυτικές δόσεις. Οπότε νομίζω ότι ήταν ένας συνδυασμός: ο νησιωτικός χαρακτήρας της χώρας μας βοήθησε αφενός στην απομόνωσή της και αφετέρου στην έγκαιρη λήψη σκληρών μέτρων. Φέτος, επιταχύνθηκε ο εμβολιασμός αμέσως μόλις άλλαξε η στάση του κοινού απέναντι στο εμβόλιο. Το κοινό, πιθανόν, να παρουσίαζε κάποιον βαθμό εφησυχασμού, τον οποίο προκάλεσε ο έγκαιρος και αρκετά επιτυχής περιορισμός του ιού. Όμως, όταν εμφανίστηκε η μετάλλαξη Δέλτα που επιδείνωσε την κατάσταση, οι άνθρωποι συνειδητοποίησαν ότι δεν μπορούμε να έχουμε καταστάσεις συνεχούς ανοίγματος και κλεισίματος της ανθρώπινης δραστηριότητας, λόγω του ιού. Πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτόν. Και ο μόνος τρόπος είναι ο εμβολιασμός. Επιπλέον, η Αυστραλία έχει ένα γενναιόδωρο πρόγραμμα παροχής εμβολίων, ιδιαίτερα στη δική μας γεωγραφική περιοχή, επειδή, αν δεν εμβολιαστεί και ο υπόλοιπος κόσμος, δεν θα είμαστε ποτέ πλήρως ασφαλείς.

«Ε.Κ.»: Σε κάθε διαφορετική χώρα, η πανδημία έχει λίγο-πολύ πολιτικοποιηθεί. Ως εγγενώς πολιτικό γεγονός, βλέπετε την πανδημία να επηρεάζει τις επερχόμενες εκλογές στην Αυστραλία;

Ως δημόσιος λειτουργός, δεν ενδείκνυται να κάνω πολιτικά σχόλια. Το μόνο που θα πω είναι ότι νομίζω πως εξαρτάται από το αν η Covid θα αποτελεί ζήτημα εκείνη την εποχή, αν οι άνθρωποι θα αισθάνονται ασφαλείς ότι βρίσκεται υπό έλεγχο, ή αν θα εξακολουθούν να ανησυχούν. Κατά τη διάρκεια της ίδιας της πανδημίας, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έτεινε να ευνοεί τους κατεστημένους φορείς – τις κυβερνήσεις, επειδή έπρεπε να λάβουν ισχυρά μέτρα. Αλλά δεν θα εμπλακώ σε πολιτικούς σχολιασμούς. Το μόνο που θα πω είναι ότι, στο μέτρο του δυνατού, θα πρέπει να αποφύγουμε αυτό που αναφέρατε πριν, την πολιτικοποίηση των απαιτούμενων μέτρων. Πρέπει να λάβουμε μέτρα που βασίζονται στην καλύτερη διαθέσιμη επιστημονική γνώση, και επίσης να αναγνωρίσουμε ότι ο καθένας μας, στο πλαίσιο της ατομικής ευθύνης, πρέπει να θέσει ένα ερώτημα στον εαυτό του: ποιος είναι ο γείτονάς μας; Είναι το άτομο που μπορούμε δυνητικά να μολύνουμε με αυτόν τον ιό. Επομένως, τι μέτρα θέλουμε να λάβουμε για να τον προστατέψουμε όπως θα περιμέναμε να πράξει κι εκείνος για να μας προστατέψει; Δεν πρόκειται, λοιπόν, μόνο για ατομική ευθύνη, αλλά και για το πώς ενεργούμε ως κοινότητα, για να αναλάβουμε συλλογική δράση και να σταματήσουμε την περαιτέρω εξάπλωση αυτού του ιού.

«Ε.Κ.»: Μιλάτε για γείτονες, οπότε ας μιλήσουμε για πολιτικούς και εθνικούς γείτονες. Ως επικεφαλής του επιτελείου του πρώην πρωθυπουργού Χάουαρντ, διαδραματίσατε καθοριστικό ρόλο στο συντονισμό των πολιτικών για την εμβάθυνση και την ενίσχυση των αυστραλοαμερικανικών σχέσεων. Κατά τη διάρκεια της θητείας σας, αυτές οι σχέσεις βρήκαν μια νέα βαθιά έκφραση στο σύμφωνο AUKUS (Australia-United Kingdom-United States pact), το οποίο υποστηρίξατε ένθερμα. Τώρα που ο αχός της αντίδρασης στην ανακοίνωσή του έχει καταλαγιάσει, τι σήμαινε το σύμφωνο για την αυστραλιανή διπλωματική αποστολή στις ΗΠΑ, και ποιες διπλωματικές προκλήσεις παραμένουν για τις σχέσεις της Αυστραλίας με τον υπόλοιπο κόσμο;

Α. Συνοδινός: Νομίζω ότι το AUKUS έχει αναβαθμίσει τη σχέση μας με τις ΗΠΑ σε υψηλότερο επίπεδο καταδεικνύοντας την προθυμία μας να υποστηρίξουμε ουσιαστικά τον εαυτό μας και να πούμε ότι, ως απάντηση στις εξελίξεις στην περιοχή μας, είμαστε έτοιμοι να κάνουμε περισσότερα, είμαστε έτοιμοι για κοινή δράση με στόχο την προώθηση της ειρήνης και της ευημερίας στην περιοχή. Και αυτός είναι ο στόχος μας. Ο στόχος όλων αυτών που κάνουμε μέσω των πολιτικών μας για την ασφάλεια, τις εξωτερικές σχέσεις, την ανάπτυξη, δηλαδή της άσκησης από πλευράς μας της πολιτικής ήπιας ισχύος. Ολα αυτά έχουν να κάνουν με το πώς εργαζόμαστε για να δημιουργήσουμε μια ειρηνική και ευημερούσα περιοχή – τον Ινδο-Ειρηνικό χώρο, στον οποίο ζούμε. Το σύμφωνο AUKUS θα συμβάλει σε αυτό. Θα εμβαθύνει περαιτέρω τη σχέση ΗΠΑ-Αυστραλίας, ενώ –όπως είναι φυσικό, ως τριμερές σύμφωνο- θα έχει αντίκτυπο και στη σχέση μας με το Ηνωμένο Βασίλειο.

Οσον αφορά τη σχέση μας με τις ΗΠΑ, από την οπτική μου ως πρέσβης της Αυστραλίας στην Ουάσιγκτον, νομίζω ότι θα έχει βαθύ αντίκτυπο. Είμαι ιδιαίτερα ενθουσιασμένος από τη δυνατότητα επιστημονικής και τεχνολογικής συνεργασίας σε ένα εύρος τομέων. Οχι μόνο όσον αφορά στα υποβρύχια, αλλά και σε άλλους τομείς, όπως η τεχνητή νοημοσύνη, η μηχανική μάθηση, ο κυβερνοχώρος, η κβαντική, οι άλλες υποθαλάσσιες δυνατότητες, καθώς και ευρύτερες δυνατότητες συνεργασίας. Ο λόγος για αυτό είναι ότι πιστεύω πως το μέλλον της Αυστραλίας έγκειται στο να είναι ένα έθνος καινοτομίας. Η δουλειά που κάνουμε με τις ΗΠΑ σε αυτά τα επιστημονικά πεδία και ο τρόπος με τον οποίο εμβαθύνουμε τη βιομηχανική μας συνεργασία θα είναι πολύ σημαντικά στοιχεία για την επίτευξη αυτού του στόχου. Είμαι πολύ αισιόδοξος ως προς το τι σημαίνουν για το μέλλον της σχέσης. Ως αποτέλεσμα αυτής της ανακοίνωσης έχουμε ήδη αρκετές αμερικανικές εταιρείες που εκφράζουν ενδιαφέρον για τη δυνατότητα περαιτέρω επενδύσεων στην Αυστραλία. Βεβαίως, αυτή η ανακοίνωση δεν αλλάζει όλα τα άλλα υπάρχοντα σύμφωνα που έχουμε συνάψει ή τις υπάρχουσες συμμαχίες μας. Το AUKUS είναι ένα σύμφωνο συνεργασιών. Δεν είναι μια συμμαχία με τον τρόπο που είναι η ANZUS (Australia-New Zealand-United States). Συνδυάζεται, όμως, με τις άλλες συμμαχίες που έχουμε, είτε είναι η ANZUS, είτε είναι συνεργασίες όπως η QUAD – Αυστραλία, Ιαπωνία, Ινδία και ΗΠΑ. Εντάσσεται στη σχέση μας με τις χώρες της περιοχής μας, που είναι κεντρική για την αρχιτεκτονική της συγκρότησής της. Είναι ένα πολύ σημαντικό συστατικό για εμάς και είμαι ενθουσιασμένος με το τι σημαίνει για την αυστραλιανή εθνική αντιπροσωπεία εδώ. Απαιτεί πολύ περισσότερα από την αποστολή μας, αλλά είναι σπουδαία δουλειά. Αποτελεί μια στρατηγική απόφαση, η οποία έχει προεκτάσεις όχι μόνο άμεσα, μεσοπρόθεσμα, αλλά σίγουρα και μακροπρόθεσμα για την περιοχή μας. Μαρτυρά καλό μακροπρόθεσμο σχεδιασμό εκ μέρους της Αυστραλίας.

«Ε.Κ.»: Χαίρομαι που αναφέρατε τη συνθήκη ANZUS, η οποία προσεγγίζει το 71ο έτος της. Ο πρώην πρωθυπουργός Χάουαρντ είχε τονίσει κάποτε ότι η Αυστραλία αποδεικνύει τη δυνατότητα διατήρησης στενών σχέσεων τόσο με τις ΗΠΑ όσο και με την Κίνα. Εορτάζοντας τη συνθήκη ANZUS και τους αυστραλοαμερικανικούς δεσμούς, εσείς ο ίδιος γράψατε προσφάτως ότι η άνοδος της Κίνας αποτελεί καλή προοπτική για όλο τον κόσμο. Στη σκιά του AUKUS, αυτές οι απόψεις συνεχίζουν να έχουν πρακτική εφαρμογή, δεδομένης της φαινομενικής επιδείνωσης των αυστραλιανο-κινεζικών σχέσεων μετά την κυβέρνηση Χάουαρντ και ακόμη πιο πρόσφατων κυβερνήσεων;

Α. Συνοδινός: Είναι μια καλή ερώτηση. Όμως, από τη δική μας οπτική γωνία, η σχέση μας με την Κίνα έχει περάσει από πολλές διακυμάνσεις. Το άνοιγμα στην Κίνα αποκόμισε μεγάλο όφελος στην αυστραλιανή οικονομία. Το εκμεταλλευτήκαμε πλήρως κατά τη διακυβέρνηση Χάουαρντ, και ακόμη περαιτέρω τα πιο πρόσφατα χρόνια, όταν είχαμε μια έκρηξη πόρων που προήλθε, σε μεγάλο βαθμό, από την ανάπτυξη της Κίνας. Το 2014, λοιπόν, διαπραγματευτήκαμε μια σημαντική συμφωνία ελεύθερου εμπορίου. Αυτό που συνέβη έκτοτε είναι ότι, καθώς η Κίνα συνέχισε να αναπτύσσεται, έγινε πιο δυναμική στην προάσπιση αυτών που θεωρεί ως εθνικά της συμφέροντα. Ειλικρινώς, αυτό οδήγησε σε μια σειρά από καταστάσεις όπου πιστεύαμε ότι η εθνική μας κυριαρχία έπρεπε να επιβεβαιωθεί εν όψει ενεργειών που πιστεύαμε ότι θα την προσέβαλαν. Αυτό οδήγησε σε μια κατάσταση αυξανόμενων εντάσεων στη σχέση.

Αντιλαμβανόμαστε επίσης ότι, στην παρούσα τροχιά, πρέπει να συνεχίσουμε να διατηρούμε την ποικιλομορφία των εμπορικών μας σχέσεων. Δεν μπορούμε να βάζουμε τόσα πολλά αυγά στο καλάθι της Κίνας. Η ίδια η Κίνα αναγνωρίζει ότι δεν μπορεί να είναι πια τόσο εξαρτημένη όσο υπήρξε από την Αυστραλία – σίγουρα όχι από εμπορικής άποψης, και ιδιαίτερα σε μια εποχή που άλλα γεωπολιτικά ζητήματα έχουν έρθει στο προσκήνιο. Υποθέτω, λοιπόν, ότι και οι δύο πλευρές συνειδητοποιούν με μεγαλύτερη ωριμότητα τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να προστατευθούν τα συμφέροντά μας στον κόσμο που ζούμε τώρα. Γι’ αυτό λάβαμε ορισμένες από τις αποφάσεις που λάβαμε για την αναβάθμιση της άμυνάς μας στην περιοχή, αποφάσεις που έχουμε λάβει σχετικά με το AUKUS και άλλες κινήσεις που έχουμε κάνει. Πού θα πάνε τα πράγματα με την Κίνα; Νομίζω ότι με τον καιρό τα πράγματα θα αλλάξουν προς το καλύτερο. Είμαστε ανοιχτοί σε διάλογο με την Κίνα, αλλά χωρίς προϋποθέσεις. Οπότε θα περιμένουμε να δούμε. Νομίζω ότι η αυστραλιανή κυβέρνηση αισθάνεται ότι έγινε ό,τι έπρεπε να γίνει για να προστατευθούν τα συμφέροντα της χώρας και να διατηρηθεί η εθνική μας κυριαρχία. Και το μήνυμά μας στην περιοχή είναι ότι ό,τι κάνουμε στην περιοχή -οι συνεργασίες, οι συμμαχίες στις οποίες συμμετέχουμε- γίνονται για να βοηθήσουν στην προώθηση της ειρήνης και της ευημερίας στην περιοχή και να βοηθήσουν τις χώρες να ασκήσουν την κυριαρχία τους, έτσι ώστε τα κράτη να μην αισθάνονται ότι πρέπει να κάνουν πράγματα κατ’ εντολή τρίτων που θέτουν σε κίνδυνο τα εθνικά τους συμφέροντα.

«Ε.Κ.»: Αναφέρατε το QUAD, τον τετραμερή διάλογο Αυστραλίας, Ηνωμένων Πολιτειών, Ινδίας και Ιαπωνίας για την ασφάλεια. Πρόκειται για μια ισχυρή συμμαχία που διαμορφώνει αυτόν τον ευρύτερο διάλογο. Πώς επηρεάζει το AUKUS τη θέση της Αυστραλίας στο QUAD και τον ρόλο της στην περιοχή;

Α. Συνοδινός: Αντιλαμβανόμαστε όλες αυτές τις συμμαχίες και τις σχέσεις ως κομμάτια ενός μωσαϊκού που ταιριάζουν μεταξύ τους και εξυπηρετούν διαφορετικούς σκοπούς. Το AUKUS είναι ένα σύμφωνο δυνατότητας. Ο τετραμερής διάλογος είναι ένας τρόπος με τον οποίο συνεργαζόμαστε με μεγάλες χώρες της περιοχής, με τις οποίες μοιραζόμαστε έναν κοινό τρόπο σκέψης, προκειμένου να συνδιαμορφώσουμε ένα δρόμο προς την επίτευξη μεγαλύτερης ειρήνευσης και ευημερίας. Ο διάλογος και η συνεργασία στο QUAD εστιάζουν στα θετικά, σε όσα υποστηρίζουμε, μάλλον, παρά σε όσα αντιμαχόμαστε. Η πρώτη σημαντική προτεραιότητά του ήταν η διανομή εμβολίων στην περιοχή, η αύξηση της παραγωγής στην Ινδία, επειδή, όπως ανέφερα προηγουμένως, αν δεν εμβολιαστεί όλος ο κόσμος, δεν πρόκειται να αφήσουμε πράγματι πίσω μας την πανδημία. Υπάρχει μια ομάδα εργασίας για το κλίμα, υπάρχει επίσης μια πολύ σημαντική ομάδα εργασίας για κομβικές και για αναδυόμενες τεχνολογίες, η οποία εξετάζει πώς θέτουμε πρότυπα στην περιοχή για τεχνολογίες όπως η τεχνητή νοημοσύνη, η μηχανική μάθηση, η κβαντική, ο κυβερνοχώρος και άλλα. Μια ολόκληρη σειρά από τομείς στους οποίους συνεργαζόμαστε. Μόλις ανακοινώσαμε πως, υπό τη σημαία του QUAD, θα υπάρξουν υποτροφίες στον χώρο του STEM για να ενθαρρύνουμε τους ανθρώπους να σπουδάσουν αυτούς τους τομείς σε μεταπτυχιακό και υψηλότερο επίπεδο και άνω στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Θα υπάρξουν 100 υποτροφίες, 25 από καθεμία από τις χώρες QUAD, για σπουδές εδώ στις ΗΠΑ. Η μελέτη θα είναι για το STEM, καθώς και για το πώς επικοινωνούμε την επιστήμη, πώς αντιμετωπίζουμε τη δημόσια πολιτική στην επιστήμη, την ηθική της επιστήμης. Προσπαθούμε να ενθαρρύνουμε την προαγωγή φοιτητών που έχουν συνολική εκτίμηση του ρόλου του STEM στην κοινωνία, και όχι απλά να μαθαίνουν για αυτό. Αυτές είναι οι θετικές προσλαμβάνουσες που το QUAD προσπαθεί να προωθήσει στην περιοχή.

«Ε.Κ.»: Κάτι συναρπαστικό στην ανάλυσή σας για τις εξωτερικές υποθέσεις είναι ότι το ίδιο το προσωπικό σας υπόβαθρο αναδεικνύει τις δυνατότητές τους. Είστε Ελληνοαυστραλός δεύτερης γενιάς, σωστά;

Α. Συνοδινός: Ναι – και περήφανος για αυτό!

«Ε.Κ.»: Φαίνεται πως, κατά κάποιο τρόπο, η ελληνική σας καταγωγή σήμαινε ότι πάντα ενεργούσατε ως πρεσβευτής. Το αξίωμα δεν σας είναι κάτι καινούργιο. Ισχύει; Αισθανόσασταν ανέκαθεν πως εκπροσωπείτε μια ολόκληρη κοινότητα;

Α. Συνοδινός: Αυτή είναι μια πολύ καλή ερώτηση. Πάντα ένιωθα την αίσθηση αυτής της ελληνικής ταυτότητας, η οποία είναι στο κέντρο της ύπαρξής μου. Μεγαλώνοντας, μιλούσα ελληνικά προτού μάθω τα αγγλικά. Αγγλικά έμαθα στο σχολείο. Για μεγάλο μέρος της ανατροφής μας, η τοπική Ελληνορθόδοξη Εκκλησία ήταν ένα θρησκευτικό και κοινωνικό κέντρο. Εχω έναν αδελφό και μια αδελφή, μεγαλώσαμε μαζί στο Νιουκάστλ. Για μένα τα ελληνικά ήταν κάτι φυσικό, αποτελούσαν απλώς το περιβάλλον στο οποίο βρισκόμουν. Θυμάμαι τους γονείς μου και τους άλλους συγγενείς, και σκέφτομαι τις συζητήσεις που έκαναν γύρω από το τραπέζι, ακόμα και το πώς μιλούσαν, πόσο διαφορετικό είναι από το πώς μιλάμε σήμερα. Οι απλές καθημερινές συζητήσεις που έκαναν, και οι παρατηρήσεις τους για διάφορα πράγματα. Υπήρχε συχνά μια βαθιά σοφία μέσα τους, που την εκτιμά πραγματικά κάποιος μόνο καθώς μεγαλώνει και σκέφτεται «αυτή ήταν απλώς μια συνηθισμένη συζήτηση στο τραπέζι». Αλλά υπήρχε τόση πολλή σοφία μέσα της. Πάντα λοιπόν μεγάλωνα σε αυτό το περιβάλλον, που ήταν πολύ τρυφερό. Βεβαίως, σε κάποιο βαθμό, μάλλον ωραιοποιώ τις συνθήκες. Αλλά πρέπει να πω ότι περάσαμε αρκετά χαρούμενα παιδικά χρόνια. Οι ελληνικές οικογένειες είναι πολύ δεμένες. Τα παιδιά σημαίνουν τα πάντα για τους γονείς τους, και σίγουρα το είχαμε αυτό το συναίσθημα μεγαλώνοντας. Αυτή λοιπόν η ελληνικότητα ήταν αναπόσπαστο κομμάτι μου. Και, ναι, μεγάλωσα σε ένα αυστραλιανό περιβάλλον, όπου είχα πάντα την αίσθηση πως, μέχρι ένα σημείο, βρισκόμουν ανάμεσα σε δύο κόσμους, τους οποίους συμφιλιώνει κανείς με διάφορους τρόπους. Μερικές φορές μπορεί να αισθανόμουν άσχημα όταν έπαιρνα φαγητό στο σχολείο και είχα τυρί φέτα για το μεσημεριανό μου, που δεν είχε και την καλύτερη μυρωδιά. Αυτό θα μπορούσε να σε κάνει να αισθάνεσαι διαφορετικός. Μερικές φορές μπορεί να σε φώναζαν διάφορα ονόματα, αν και ποτέ δεν αντιμετώπισα αυτό που θα έλεγε κάποιος «συστημικές διακρίσεις» λόγω της καταγωγής μου. Αλλά καμιά φορά μπορεί να με αποκαλούσαν με κάποιο παρατσούκλι στο σχολείο – ξέρετε, τα παιδιά αντιμετωπίζουν κάθε λογής πράγματα στο σχολείο, τους κολλάνε απαίσια παρατσούκλια κ.λπ. Αλλά είχα συνείδηση αυτής της διττής ταυτότητας, του ότι ήμουν μέρος δύο κόσμων. Αυτό με έκανε να εκτιμήσω ότι το να είσαι μετανάστης είναι δύσκολο πράγμα. Είναι δύσκολο να απομακρυνθείς από την οικογένειά σου, από το περιβάλλον σου, και να διασχίσεις τον μισό κόσμο για να ξεκινήσεις μια καινούρια ζωή. Σε κάνει να αναρωτιέσαι πόση ήταν η απόγνωση που τους έφερε εκεί. Οι άνθρωποι απλώς αποφάσισαν, ρεαλιστικά, ότι έπρεπε να φύγουν, ότι δεν μπορούσαν να μείνουν εκεί που ήταν. Ο πατέρας μου, ο οποίος ήρθε στην Αυστραλία το 1945, αφού εργάστηκε σε εμπορικά πλοία στον Ειρηνικό, σίγουρα είδε το μέλλον του στην Αυστραλία, παρά πίσω στην Ελλάδα. Και η μάνα μου, που ήταν από το ίδιο νησί, ήρθε και εκείνη στην Αυστραλία μετά τους σεισμούς. Γνώριζαν ο ένας τον άλλον. Νομίζω ότι και εκείνη εντόπιζε το μέλλον της στην Αυστραλία.

Ενα από τα χαρακτηριστικά των μεταναστών, λοιπόν, είναι ότι, βασικά, είναι αισιόδοξοι. Όταν έρχονται σε μια κοινωνία, θέλουν να πετύχουν μέσα σε αυτήν, θέλουν να προσφέρουν σε αυτήν την κοινωνία και να κερδίσουν κι εκείνοι από αυτήν. Συχνά, γίνονται οι πιο πιστοί πολίτες, επειδή είναι τόσο ευγνώμονες για τις ευκαιρίες που τους προσφέρει η νέα τους χώρα. Μια από τις πιο περήφανες μέρες για τους γονείς μου ήταν όταν πολιτογραφήθηκαν Αυστραλοί, επειδή ένιωθαν πως έγιναν αποδεκτοί. Το βλέπουμε αυτό και με την Αμερική και με όλες τις χώρες που αντιμετωπίζουν θετικά τους μετανάστες, το τι υποστηρίζουν, το τι συνεισφέρουν. Βλέπουμε, δηλαδή, ότι, εφόσον ασπάζεσαι ορισμένα ιδανικά, τότε είσαι ευπρόσδεκτος ως μέρος της κοινωνίας και μπορείς να γιορτάζεις τον πολιτισμό σου, την κληρονομιά σου, τη θρησκεία σου, χωρίς παρεμβάσεις – αρκεί να υπάρχει αυτή η γενική δέσμευση στην κοινωνία ως σύνολο. Ως τίμημα, είναι μικρό για να μπορέσει κάποιος να εκφράσει την ταυτότητά του.

«Ε.Κ.»: Επαιξε ρόλο η μεταναστευτική εμπειρία στην είσοδό σας στην πολιτική;

Α. Συνοδινός: Η πολιτική και η επικαιρότητα με ενδιέφεραν από μικρή ηλικία. Πάντα έβλεπα την πολιτική ως σημαντική και καθοριστική, και πάντα ενδιαφερόμουν για τις ειδήσεις και τα τρέχοντα ζητήματα. Ακόμα και ως μικρό παιδί έβλεπα εκπομπές ειδήσεων και ενημέρωσης. Ίσως έπρεπε να έχω μεγαλύτερη κοινωνική ζωή, δεν ξέρω. Δεν είμαι σίγουρος τι ρόλο έπαιξε η μετανάστευση, εκτός, υποθέτω, από το ότι με έκανε να καταλάβω πως η κυβέρνηση παίζει μεγάλο ρόλο στη ζωή μας, ρυθμίζοντας τι μπορούμε και τι δεν μπορούμε να κάνουμε, συμπεριλαμβανομένης της δυνατότητας να μεταναστεύσουμε, και να αποκτήσουμε υπηκοότητα. Δεν ξέρω αν η μεταναστευτική εμπειρία ήταν καθοριστική για το ενδιαφέρον μου για την πολιτική, αλλά, σίγουρα, η εμπλοκή μου στην ελληνική κοινότητα στο Νιουκάστλ και στη συνέχεια στην Καμπέρα, όπως και η εμπλοκή μου στην οργανωτική πλευρά της ελληνικής κοινότητας, ειδικώς σε σχέση με την Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία, με βοήθησαν να κατανοήσω πώς λειτουργούν οι οργανισμοί. Κατά κάποιον τρόπο ήταν μια πολιτική εκπαίδευση.

«Ε.Κ.»: Η Ορθόδοξη Εκκλησία παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή σας. Νομίζω ότι μέσω της Εκκλησίας γνωριστήκατε και με τη σύζυγό σας, σωστά;

Α. Συνοδινός: Ναι. Δούλευε προσωρινά στην Καμπέρα, εκεί γνωριστήκαμε. Συμμετείχα τότε στην οργάνωση της τοπικής εκκλησίας, ήμουν στην επιτροπή της. Εγινα ταμίας και μετά πρόεδρος για λίγο, και εργάστηκα για την ανάπτυξη ενός νηπιαγωγείου και ενός γηροκομείου, η κατασκευή του οποίου χρηματοδοτήθηκε από μια πολύ ευγενική οικογένεια στην περιοχή. Έτσι απέκτησα μεγάλη εμπειρία στο πώς λειτουργούν οι κοινότητες. Αυτό με βοήθησε και στην πολιτική μου κατάρτιση, επειδή κατάλαβα όχι μόνο πώς δουλεύουν οι οργανώσεις σε επίπεδο διοίκησης, αλλά και πώς οι οργανώσεις αντιδρούν, σε άμεσο επίπεδο, στους ανθρώπους και στις ανάγκες τους, και πώς το μεταφέρουν αυτό σε άλλους οργανισμούς, συμπεριλαμβανομένης της κυβέρνησης. Έτσι, είχα εμπειρία από κάθε επίπεδο για το πώς η κυβέρνηση επηρεάζει τις κοινότητες και τους πολίτες, με τρόπο που ίσως δεν θα την είχα, αν οι εμπειρίες της ζωής μου ήταν διαφορετικές.

«Ε.Κ.»: Η οικογένειά σας είχε και πιο αριστερές αντιλήψεις, έτσι είναι;

Α. Συνοδινός: Η μητέρα μου ήταν πιο δεξιά, ο πατέρας μου ήταν πάντα ίσως λίγο πιο αριστερός. Στην πραγματικότητα, όμως, βρισκόταν περισσότερο προς το κέντρο. Ήταν συντηρητικοί στις κοινωνικές τους αντιλήψεις, αλλά νομίζω πως η μητέρα μου είχε σημαδευτεί από τον Εμφύλιο, επειδή ήταν στην Ελλάδα εκείνη την περίοδο. Ο πατέρας μου δεν ήταν εκεί. Η μητέρα μου λοιπόν είχε περάσει τον Εμφύλιο και νομίζω ότι αυτό άφησε πολλούς Έλληνες πικραμένους και διχασμένους. Επηρέασε ακόμη και την πολιτική των ελληνικών κοινοτήτων στην Αυστραλία, όπου κάποιες εκκλησίες ευθυγραμμίστηκαν με την Αρχιεπισκοπή, η οποία ήταν ευθυγραμμισμένη με την ελληνική κυβέρνηση, και άλλες εκκλησίες ήταν εκτός του κλίματος της Αρχιεπισκοπής. Αυτές είχαν διαφορετικές πεποιθήσεις, και ως επί το πλείστον ήταν εκκλησίες με αριστερό προσανατολισμό. Αυτοί οι διαχωρισμοί συνεχίστηκαν για πολύ καιρό και επηρέασαν πράγματι την ελληνική κοινωνία. Είχαν αντίκτυπο ακόμη και στη Διασπορά.

«Ε.Κ.»: Σας είδαμε να καλωσορίζετε τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο στις Ηνωμένες Πολιτείες κατά την τελευταία του επίσκεψη, και έχετε εργαστεί για την προώθηση της Εκκλησίας στην Αυστραλία. Πώς πιστεύετε ότι μπορεί η Εκκλησία να συνεχίσει να παίζει ρόλο στη διατήρηση της ελληνικής ταυτότητας στις διασπορικές κοινότητες;

Α. Συνοδινός: Νομίζω ότι μεγάλο μέρος σχετίζεται με τους ιερείς και με τον τρόπο με τον οποίο επικοινωνούν με τα εκκλησιάσματά τους. Το έχω παρατηρήσει εδώ με τον ναό της Αγίας Σοφίας. Δεν καταφέρνω να εκκλησιάζομαι πολύ συχνά, αλλά βλέπω το livestreaming τις Κυριακές. Αν οι ιερείς συνδέονται με την εκκλησία τους και κατανοούν τις ανάγκες τους, και αν συσχετίζουν αυτό για το οποίο μιλούν με τις καθημερινές ανάγκες των πιστών, αυτό έχει ισχυρό αντίκτυπο. Είναι σημαντικό να ηγείται κάποιος διά του παραδείγματος. Είναι επίσης πολύ σημαντικό να μπορείς να προσεγγίσεις νεότερους ανθρώπους και να αναδείξεις αυτό για το οποίο μιλάς ως κάτι που τους αφορά προσωπικώς. Σήμερα, αν μπορείς να είσαι μέσα στη ζωή των ανθρώπων, στα κρίσιμα σημεία της ζωής τους, σε στιγμές που νιώθουν πραγματική πίεση, όπως την ψυχική πίεση που αντιμετωπίζουμε αυτή τη στιγμή, μπορείς να κάνεις πολλά για να συνδέσεις το έργο μιας οργάνωσης όπως η Εκκλησία με τις καθημερινές ανάγκες των ανθρώπων. Το τελικό συμπέρασμα είναι ότι πρέπει να επικοινωνείς με πειθώ. Πολλά, λοιπόν, εξαρτώνται από την άμεση επικοινωνία με το λαϊκό εκκλησίασμα, το οποίο είναι η ραχοκοκαλιά της πίστης. Χωρίς αυτούς δεν υπάρχει εκκλησία.

«Ε.Κ.»: Αναφερθήκατε στα κατώτερα επίπεδα οργάνωσης, και σε θεσμούς που βοηθούν να φέρουν κοντά τις ελληνικές κοινότητες σε διάφορες χώρες. Είχατε την ευκαιρία να συνεργαστείτε με την Ελληνοαμερικανική ή την ευρύτερη ελληνική κοινότητα στις Ηνωμένες Πολιτείες; Γνωρίζω, επί παραδείγματι, πως προσφάτως είχατε μια συζήτηση με τον κ. Λιβέρη για την ANZUS και τον QUAD, και τις αυστραλοαμερικανικές σχέσεις. Ο κ. Λιβέρης ηγείται του Hellenic Initiative στην Αυστραλία – το Hellenic Initiative ων ένας κοινός θεσμός μεταξύ της ελληνοαμερικανικής και της ελληνοαυστραλιανής κοινότητας.

Α. Συνοδινός: Δεν έχω αλληλεπιδράσει τόσο πολύ με την ευρύτερη ελληνική κοινότητα εδώ. Γνώρισα τον Αρχιεπίσκοπο Ελπιδοφόρο και άλλους ηγέτες, και συνεργάζομαι με τον Ανδρέα Λιβέρη επειδή έχουμε κοινό ενδιαφέρον για την επιστήμη και την καινοτομία, και για την προώθηση των ρόλων τους στην κοινωνία.

Ο κ. Λιβέρης κάνει πολλά για να προωθήσει τους δεσμούς μεταξύ της Αυστραλίας και των ΗΠΑ. Είναι πολύ καλός φίλος και συνομιλητής σε πολλά θέματα. Νομίζω ότι το Hellenic Initiative, -στο οποίο έχω συμβάλει στο παρελθόν- είναι εξαιρετική ιδέα. Για πολλούς Ελληνες εκτός Ελλάδας, αυτό που συνέβη στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης ήταν ένα καμπανάκι πως έπρεπε να γίνουν περισσότερα για να βοηθηθεί η Ελλάδα να ξεπεράσει τη δύσκολη περίοδο. Οι δυσκολίες της Ελλάδας αποδόθηκαν σε διάφορους λόγους. Κάποιοι ήταν δική της ευθύνη, άλλοι ήταν πράγματα που της συνέβησαν. Η Ελλάδα άξιζε αυτή τη βοήθεια. Και τα τελευταία χρόνια είδαμε την Ελλάδα να αναπτύσσεται δυναμικά συνεχώς, να αναπτύσσονται οι σχέσεις της. Η σχέση ΗΠΑ – Ελλάδας δυναμώνει διαρκώς, απ’ όσο μπορώ να δω. Στην Ελλάδα βρίσκεται ένας πολύ καλός Αμερικανός πρέσβης, ο Τζέφρι Πάιατ (Geoffrey Pyatt), ο οποίος κάνει σπουδαία δουλειά.

Το άλλο σημείο το οποίο με γέμισε αισιοδοξία είναι ότι είδα ξανά τις μεγάλες αντοχές του ελληνικού έθνους. Δεν μπορείς να ξεγράψεις τους Έλληνες, ό,τι και να γίνει. Οι Έλληνες θα επιβιώσουν. Για εμένα ήταν μια υπενθύμιση πως η Ελλάδα επέζησε 400 χρόνων σκλαβιάς, διατήρησε τη γλώσσα και τον πολιτισμό της στις πιο δύσκολες συνθήκες, διεκδίκησε την ανεξαρτησία της – μια από τις πρώτες χώρες που διεκδίκησαν την ανεξαρτησία της τον 19ο αιώνα, καθώς κατέρρεαν οι παλιές αυτοκρατορίες. Είναι μια χώρα που έχει την ανθεκτικότητα στο DNA της. Και ο τρόπος με τον οποίο άντεξε η ελληνική κοινωνία, ο τρόπος με τον οποίο άντεξαν οι οικογένειες και οι κοινότητες, ήταν και πάλι μια υπενθύμιση του ανθεκτικού χαρακτήρα της Ελλάδας, αυτού που καθιστά τη χώρα έμπνευση για τους άλλους. Συχνά, όταν απευθυνόμουν σε ελληνικό κοινό στην Αυστραλία, ολοκλήρωνα τις ομιλίες μου λέγοντας «μην ξεχνάτε ότι κουβαλάτε στα κόκκαλά σας χιλιάδες χρόνια ιστορίας, και το DNA που συνεπάγονται. Να είστε περήφανοι για αυτό και να είστε περήφανοι για ό,τι έχει προσφέρει η Ελλάδα στον Κόσμο, και για ό,τι συνεχίζει να συνεισφέρει».

«Ε.Κ.»: Αναφερθήκατε στην αντοχή. Εκτός της πίστης, ποιο θα λέγατε πως είναι ένα χαρακτηριστικό ελληνικό γνώρισμα που βοήθησε τους μετανάστες στην Αυστραλία να αφομοιωθούν καλύτερα;

Α. Συνοδινός: Νομίζω ότι οι Έλληνες έχουν φιλότιμο και αυτό βοήθησε στην εγκατάσταση στην Αυστραλία, επειδή οι Έλληνες βοήθησαν άλλους Έλληνες, τους δέχονταν στα σπίτια τους, τους βοηθούσαν να βρουν δουλειά, τους βοηθούσαν να παντρευτούν. Έκαναν πάρα πολλά. Η κοινωνική συνοχή ήταν πολύ μεγάλη και απολύτως αξιοθαύμαστη. Είναι σπουδαίο εθνικό γνώρισμα. Επειδή η Ελλάδα είναι σχετικά μικρή και περιβάλλεται από μεγαλύτερες χώρες, η πρόκληση ήταν πάντα το πώς σχετίζεται με τις χώρες γύρω της. Γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό το ότι είναι μέλος της ΕΕ, είσαι μέρος αυτών των ευρύτερων δομών που μπορούν να βοηθήσουν στην επαναβεβαίωση των δημοκρατικών αξιών που η Ελλάδα βοήθησε να διαδοθούν και να αναπτυχθούν. Υπάρχουν προκλήσεις και για τη σημερινή θέση της Ελλάδας, αλλά είναι μια χώρα που πάντα έβρισκε τρόπους να μετατρέπει τις αδυναμίες της σε ισχύ. Αυτό με κάνει πολύ αισιόδοξο.

«Ε.Κ.»: Επισκέπτεστε την Ελλάδα; Έχετε ακόμα οικογένεια εκεί;

Α. Συνοδινός: Έχουμε ακόμα ξαδέρφια και άλλους συγγενείς στην Ελλάδα. Εγώ δεν έχω πάει εκεί από το 2005. Ήμουν για τελευταία φορά εκεί όταν πέθανε η μητέρα μου. Είχε πάει στην Ελλάδα για να επισκεφτεί την αδελφή μου, η οποία έκτοτε επέστρεψε στην Αυστραλία. Έχουμε πολλή στοργή για την Ελλάδα, τρέφουμε πολλή στοργή για την Κεφαλονιά, από όπου κατάγονταν οι γονείς μου. Είναι ένα πολύ όμορφο μέρος του κόσμου. Τώρα που βρισκόμαστε στις ΗΠΑ, υπολογίζοντας πάντοτε και τον κορωνοϊό, ελπίζω πως τον επόμενο χρόνο περισσότερα μέλη της οικογένειας θα βρεθούμε πίσω στην Ελλάδα. Ο γιος μου και η γιαγιά του ήταν στην Ελλάδα αυτό το καλοκαίρι. Πέρασαν υπέροχα. Θέλω κι εγώ να επιστρέψω. Και είναι πιο βολικό από εδώ. Είναι πιο κοντά.

«Ε.Κ.»: Υπάρχει κάποιο στοιχείο της καθημερινότητάς σας, της οικογενειακής σας ζωής, που θα αποδίδατε στην ελληνική σας ταυτότητα;

Αυτή είναι μια καλή ερώτηση. Μου αρέσει το ελληνικό φαγητό. Έτσι, το ότι προσφάτως έχουμε εδώ τη μητέρα της Ελίζαμπεθ σημαίνει ότι απολαμβάνουμε λίγο περισσότερο ελληνικό φαγητό, κάτι που είναι υπέροχο. Το να κάθεσαι για φαγητό μαζί με τους άλλους στο ίδιο τραπέζι είναι αναπόσπαστο στοιχείο της ελληνικής ζωής. Είναι εξαιρετικό. Το άλλο στοιχείο της καθημερινότητας που σχετίζεται με την ελληνικότητά μου είναι ότι μου αρέσει να μαζεύω τους ανθρώπους μου και να τους επαινώ και να τους ευχαριστώ για όσα κάνουν. Μου αρέσει πολύ και νομίζω ότι είναι ελληνικό γνώρισμα. Οι άνθρωποι συχνά λένε ότι οι Ελληνες είναι σπουδαίοι άνθρωποι, και κατά μία έννοια είναι. Αλλά, επίσης, όταν χρειάζεται, αλήθεια συσπειρώνονται. Αυτό είναι κάτι που θεμελίωσε στη σκέψη μου τη σημασία της ομαδικής προσέγγισης των πραγμάτων. Οπότε, είναι πολύ σημαντικό για μένα να συγκεντρώνω τους ανθρώπους και να τους ευχαριστώ για όσα κάνουν.

ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου