Τα χαμογελαστά πρόσωπα του Αλέξη

 Της Ειρήνης Μπέλλα

Αν στοιχημάτιζε κανείς για το πόσο γρήγορα ο Αλέξης και οι φίλοι του θα στροβιλίζονταν στους εκμαυλιστικούς ρυθμούς της εξουσίας, μάλλον θα έχανε. Γιατί τελικά οι αριστεροί σύντροφοι αποδείχτηκαν οι πιο καλοί μαθητές, και μέσα σε μικρό –για τα μέτρα της πολιτικής ζωής– διάστημα εντρύφησαν με άνεση σε όλες τις απολαβές της εξουσίας.

Πράγματι, μας ξάφνιασαν! Γεύονται χωρίς καμία «αριστερή τύψη» τους καρπούς που απορρέουν από την κυβερνώσα διοίκησή τους, παρηγορούνται με τα αριστερά τσιτάτα τους, χύνουν δάκρυα τάχα συμπαράστασης προς το χειμαζόμενο λαό, και μέσα στη σε λήθαργο συνείδησή τους αισθάνονται απόλυτα εντάξει με τον εαυτό τους και τις επιλογές τους.

Είμαστε σίγουροι ότι οι Φίλης και Ξυδάκης θα έπεσαν από τα σύννεφα όταν πριν από λίγες εβδομάδες δέχτηκαν επίθεση με καφέδες τη στιγμή που κατέβηκαν για συμπαράσταση σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας για την κρατούμενη Ηριάννα. Και αυτό, γιατί τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έχουν χάσει την επαφή με την πραγματικότητα. Νομίζουν ότι μπορεί να αποκοιμίζουν την κοινωνία με τα… εύκολα τα λόγια, τα μεγάλα.

Το νήμα, άλλωστε, της επαφής με τον κόσμο έχει κοπεί από την κορυφή. Ο Αλέξης Τσίπρας δείχνει όλο και περισσότερο να εγκλωβίζεται στο γυάλινο πύργο του Μεγάρου Μαξίμου. Το επιβεβαίωσε, άλλωστε, ο ίδιος όταν είπε «αν βγεις βόλτα στην Αθήνα βλέπεις μόνο χαμογελαστά πρόσωπα»!
Σε ποιο Παράλληλο Σύμπαν ζει και δεν το ξέρουμε; Να πάμε κι εμείς για να ξεφύγουμε από τη μιζέρια στην οποία έχουμε βυθιστεί.
Ο παλιός Αλέξης, με τη λάμψη της επανάστασης στα μάτια, ο πολιτικός με τη ρομφαία της εκδίκησης, ο τιμωρός της αδικίας, ο προστάτης του προδομένου λαού, έχει ξεθωριάσει. Έχει αποκοπεί παντελώς από την κοινωνία. Και αυτό είναι η μεγαλύτερη κατάρα για έναν ηγέτη. Οι πολίτες τού γυρνούν την πλάτη, και ούτε αυτό δείχνει να το αντιλαμβάνεται.
Η ραγδαία πτώση της δημοφιλίας του στις δημοσκοπήσεις είναι απόρροια της αποξένωσής του με τους απλούς πολίτες.
Μάλλον δε βλέπει και δεν ακούει τις φωνές διαμαρτυρίας στις πόλεις που επισκέπτεται, όπως στην Κοζάνη, ή τελευταία προχθές στη Λαμία, όπου κάθε άλλο παρά χαμογελαστά πρόσωπα διαδήλωναν εναντίον του. Γι’ αυτόν, ίσως, είναι δάκτυλοι της αντιπολίτευσης που θέλουν να του υφαρπάξουν την εξουσία της πρώτης κυβέρνησης –σε εισαγωγικά– της Αριστεράς.

Πολλά είπε και μπορεί να πει ο πρωθυπουργός, Αλλά αυτό με «τα χαμογελαστά πρόσωπα» ξεχείλισε το ποτήρι. Η χώρα, η χώρα του, αν το έχει ξεχάσει, αιμορραγεί. Για να χαμογελούν οι νέοι του, αυτοί με τις τόσες δυνατότητες και προσόντα, φεύγουν στο εξωτερικό. Για να εξασφαλίσουν πάνω από όλα τον αυτοσεβασμό τους, Για να αισθάνονται χρήσιμοι και απαραίτητοι. Και όχι σκουπίδια, αυξάνοντας τους αριθμούς της ανεργίας στην Ελλάδα. Αυτοί ναι, μπορεί να χαμογελούν. Αλλά πάντα με το σαράκι της ξενιτιάς να σκιάζει τη ματιά τους.
Πηγή: ΒΡΑΔΥΝΗ