Του Θεόδωρου Καλμούκου
Φέτος οι Τούρκοι δεν παραχώρησαν άδεια στον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο να μεταβεί στην Παναγία Σουμελά του αιματόβρεκτου και μαρτυρικού Πόντου, για να ανάψει το αγιοκέρι της πίστης του και να υμνήσει «την εν πρεσβείαις ακοίμητον Θεοτόκον και προστασίαις αμετάθετον ελπίδα». Εκείνος όμως δεν απόκανε, πήγε στην άλλη Παναγιά, στο νησί του, την Ιμβρο, τη γεννήτρα γη του που είναι σκλάβα σήμερα κι από την οποία έφυγε μικρό παιδί. Το όνομά του τότε ήταν Δημήτρης Αρχοντώνης και κουβαλούσε μαζί του τη δίψα της μάθησης, τις ελπίδες και τις φιλοδοξίες που έχει μαζί του κάθε έφηβος. Κι επέστρεψε το περασμένο Σάββατο για άλλη μία φορά, γιατί όχι απλώς την αγαπά την Ιμβρο, την λατρεύει. Τώρα πια είναι μεγάλος κατά πάντα, στην ηλικία και στο αξίωμα, το ύψιστο αξίωμα και με άλλο όνομα. Σήμερα ονομάζεται Βαρθολομαίος, κι είναι ο Οικουμενικός Πατριάρχης, ο πρώτος Επίσκοπος τής υπό τον ουρανό Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ναι, αυτό το μικρό παιδί ο Δημήτρης Αρχοντώνης εργάσθηκε μεθοδικά, σπούδασε, υπηρέτησε στην Πατριαρχική Αυλή με πιστότητα και τα κατάφερε.
Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος επέστρεψε στο όμορφο Αιγαιοπελαγίτικο νησί του, το οποίο δυστυχώς εξακολουθεί να είναι σκλάβο, για να γιορτάσει την Παναγιά μαζί με τους λιγοστούς εναπομείναντες συμπατριώτες του. Και τι σημασία έχει που είναι λίγοι αριθμητικά, είναι τόσοι πολλοί που το πλήθος τους αγγίζει τα δρομιά αιώνων πολλών.
Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος επέστρεψε στην Ιθάκη του, εκεί που πρωτάνοιξε τα κλαμένα μάτια του στο θάμα της ζωής. Πήγε να παρηγορήσει τους ζωντανούς και τους νεκρούς μας, τους απέθαντους. Αλίμονο αν ξεχάσει κάποιος την Ιθάκη όσο έμπονος κι αν είναι ο πηγαιμός, γιατί εκεί τον καρτερούν και τον προσμένουν κάποιοι σταυροί και κάποια μνήματα. Το ίδιοι ισχύει και για τον Βαρθολομαίο κι ας είναι Οικουμενικός Πατριάρχης, δεν παύει να είναι άνθρωπος.
Οχι απλά την αγαπά την Ιμβρο, αλλά την λατρεύει και το έχει αποδείξει αυτό τόσο έντονα και φανερά, αφού εκεί τον οδηγούν τα βήματά του.
Πήγε και τώρα, τον Δεκαπενταύγουστο, που μοσχοβολά καλοκαίρι η άγια και μαρτυρική γη της Ιμβρου για να ψάλλει «νενίκηνται της φύσεως οι όροι εν συ Παρθένε Αχραντε».
Εχω την αίσθηση πως κάθε άνθρωπος κρύβει μέσα βαθιά στα φυλλοκάρδια του τον νόστο των παιδικών του χρόνων και αναμνήσεων, γι’ αυτό όπου κι αν πάει, όπου κι αν σταθεί, ό,τι κι αν γίνει, ακόμα και ο Οικουμενικός Πατριάρχης θέλει και λαχταρά να γυρίσει στον τόπο του, να υμνήσει την Παναγιά και να πάρει την ευχή της.
Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος επέστρεψε στο όμορφο Αιγαιοπελαγίτικο νησί του, το οποίο δυστυχώς εξακολουθεί να είναι σκλάβο, για να γιορτάσει την Παναγιά μαζί με τους λιγοστούς εναπομείναντες συμπατριώτες του. Και τι σημασία έχει που είναι λίγοι αριθμητικά, είναι τόσοι πολλοί που το πλήθος τους αγγίζει τα δρομιά αιώνων πολλών.
Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος επέστρεψε στην Ιθάκη του, εκεί που πρωτάνοιξε τα κλαμένα μάτια του στο θάμα της ζωής. Πήγε να παρηγορήσει τους ζωντανούς και τους νεκρούς μας, τους απέθαντους. Αλίμονο αν ξεχάσει κάποιος την Ιθάκη όσο έμπονος κι αν είναι ο πηγαιμός, γιατί εκεί τον καρτερούν και τον προσμένουν κάποιοι σταυροί και κάποια μνήματα. Το ίδιοι ισχύει και για τον Βαρθολομαίο κι ας είναι Οικουμενικός Πατριάρχης, δεν παύει να είναι άνθρωπος.
Οχι απλά την αγαπά την Ιμβρο, αλλά την λατρεύει και το έχει αποδείξει αυτό τόσο έντονα και φανερά, αφού εκεί τον οδηγούν τα βήματά του.
Πήγε και τώρα, τον Δεκαπενταύγουστο, που μοσχοβολά καλοκαίρι η άγια και μαρτυρική γη της Ιμβρου για να ψάλλει «νενίκηνται της φύσεως οι όροι εν συ Παρθένε Αχραντε».
Εχω την αίσθηση πως κάθε άνθρωπος κρύβει μέσα βαθιά στα φυλλοκάρδια του τον νόστο των παιδικών του χρόνων και αναμνήσεων, γι’ αυτό όπου κι αν πάει, όπου κι αν σταθεί, ό,τι κι αν γίνει, ακόμα και ο Οικουμενικός Πατριάρχης θέλει και λαχταρά να γυρίσει στον τόπο του, να υμνήσει την Παναγιά και να πάρει την ευχή της.
Πηγή: ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου