My Mother BY Kyriakos
Εις την Βερστιά γεννήθηκε
στη φέξη του Αιώνα,
και στο Μουζάκι έζησε
τα πιο πολλά της χρόνια.
Εις την Αγιά ανέβαινε
να’ νάψει τα καντήλια
στην Εκκλησιά της Κυριακής
με τα πολλά στολίδια.
Εθέριζε κι αλώνιζε
στου Μούρι το σιτάρι
εις την αρχή του θεριστή
στα μέσα τ’ Αλωνάρη,
και στο Μουζάκι έφερνε
ν’ αλέση το σιτάρι
στου μπάρμπα Λιά του μυλωνά
το πέτρινο λιθάρι.
Και στη σταφίδα ζύμωνε
το άσπρο το αλεύρι
για να το δώσει πρόσφορο
εις του παπά το χέρι.
Στη Ταρναρίστρα τρύγαγε
αμπέλια και σταφίδες
για να τα κάνει νόστιμο
κρασί για μερακλήδες.
Έτσι ζωή μας διάβαινε
με γέλια και τραγούδια
στους κήπους στα αμπέλια μας
που είχαν πολλά λουλούδια.
Ξάφνου ο πικροχάροντας
μας πήρε τον Πατέρα
και έπεσε ο Ουρανός
φαρμακερή ημέρα.
“Πενήντα χρόνια πέρασαν
δεν είπες ένα τραγούδι
μόνο που μοιρολόγαγες
στου Μούρι στο Μουτσούρι.”
“Το σκυθρωπό το πρόσωπο
το μαύρο το τσεμπέρι
τα “φόραγες” Μητέρα μου
χειμώνα, καλοκαίρι.”
“Γιατί Μητέρα δε γελάς
δεν με κοιτάς στα μάτια;
Μήπως σε πίκρανα εγώ
με τα πολλά γινάτια;”
“Τι να σου πω αγόρι μου
χρυσό μου παλικάρι
μας έφυγε ο Πατέρας σας
που ήταν το καμάρι.”
Ήταν ο Ήλιος και το φώς
στο σπίτι στα παιδιά του
μα πιο πολύ απ’ όλα αυτά
ήταν η αρχοντιά του.
Που έδινε και δώριζε
σε συγγενείς και ξένους
χωρίς να παίρνει αντάλλαγμα
σε χρήμα, σε επαίνους.
Τώρα η ζωή μας άλλαξε
ήρθε η καταιγίδα
και έσβησαν τα όνειρα
εχάθη η ελπίδα.
Έτσι η μοίρα έγραφε
μας έφυγε προώρος
και μείναμε πεντάρφανα
εις της Αγιάς το όρος.
Κυριάκος Ηλία Ανδρινόπουλος
Peabody, MA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου