Γιά να μαθαίνουμε: Δημήτρης Πλαπούτας

 Κυριακή, 14 Μαρτίου, 2021

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Μετάβαση στην πλοήγησηΠήδηση στην αναζήτηση

Δημήτρης Πλαπούτας
Ψευδώνυμο	Δημητράκης
Γέννηση	15  Μαΐου 1786 Παλούμπα Αρκαδίας
Θάνατος	5 Ιουλίου 1864 (78 ετών) Παλούμπα, Οικογενειακός Πύργος Πλαπούτα, Γορτυνία
Χώρα	1821  Έλληνες επαναστάτες 1822-1864  Βασίλειο της Ελλάδας
Βαθμός	Στρατηγός, Βουλευτής Καρύταινας 1844-1847, Γερουσιαστής 1847-1862, Επίτιμος Υπασπιστής της Α.Μ. Βασιλιά Όθωνα,Διοικητής της 12ης Τετραρχίας Αρκαδίας της Βασιλικής Φάλαγας του Όθωνα
Μάχες/πόλεμοι	Μάχη των Δερβενακίων, Άλωση της Τριπολιτσάς, Μάχη του Βαλτετσίου Μάχη της Χαλανδρίτσας κ.α.
Σύζυγος	Στεκούλα Πλαπούτα
Συγγενείς	Κόλλιας Πλαπούτας, Γεωργάκης Πλαπούτας Δημήτριος Γ. Πλαπούτας
Υπογραφή
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Δημήτρης (Δημητράκης) Πλαπούτας (ή Κολλιόπουλος) (Παλούμπα, 15 Μαΐου 1786 - Παλούμπα, 27 Ιουλίου 1864) ήταν Έλληνας στρατηγός, βουλευτής Καρύταινας (1844-1847), γερουσιαστής (1847-1862), επίτιμος υπασπιστής του βασιλιά Όθωνα, Διοικητής της 12ης Τετραρχίας Αρκαδίας της Βασιλικής Φάλαγας του Όθωνα, και αγωνιστής της ελληνικής επανάστασης. Ήταν επικεφαλής του αγώνα στην Αρκαδία μαζί με τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στο χωριό Παλούμπα της επαρχίας Γορτυνίας και ήταν γιος του κλέφτη Νικόλα-Κόλια Πλαπούτα. Την περίοδο 1811 με 1812, κατέφυγε στη Ζάκυνθο όπου υπηρέτησε ως εκατόνταρχος στα ελληνικά σώματα του Βρετανικού Στρατού. Παντρεύτηκε το 1803 την Στεκούλα Κολοκοτρώνη με την οποία δεν απέκτησε παιδιά, σε δεύτερο γάμο απέκτησε μία κόρη.

Το 1816, ευρισκόμενος στην Πελοπόννησο, διώκεται και πάλι από τις οθωμανικές αρχές ως πρωταγωνιστή του φόνου των Τούρκων στην Αλωνίσταινα. Καταφεύγει στη Ζάκυνθο και εκεί μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία (15 Οκτωβρίου 1818) από τον Αναγνώστη Τσοχαντάρη.^[1]. Με την έκρηξη της Ελληνικής Επανάστασης έσπευσε στην επαναστατημένη Ελλάδα. Ήταν σημαντικός οπλαρχηγός, πιστός οπαδός του Κολοκοτρώνη.^[2]. Κατα τον Φ.Χρυσανθόπουλο, Πρωτοπαλίκαρο του υπήρξε ο συμπατριώτης του Πανουργιάς Ηλιόπουλος.^[1]

Συγκρότησε δικό του στρατό (800-1.000 άνδρες) και διακρίθηκε στη μάχη του Βαλτετσίου και στη πολιορκία της Τρίπολης. Διορίστηκε υπαρχηγός στη αποτυχημένη Πολιορκία της Πάτρας (1822).^[1] Στην εμφύλια διαμάχη που ξέσπασε στήριξε τους Κουντουριώτες, ενώ αργότερα με τον ερχομό του Ιμπραήμ πολέμησε μαζί με τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, τον οποίο και στήριξε στα χρόνια της Αντιβασιλείας. Καταδικάστηκε σε θάνατο για εσχάτη προδοσία και φυλακίστηκε.^[3] Αποφυλακίστηκε όταν δόθηκε γενική αμνηστία.

Πύργος Πλαπούτα

Στη συνέχεια ασχολήθηκε με την πολιτική. Εκλέχθηκε πληρεξούσιος στη Δ' Εθνοσυνέλευση και βουλευτής Καρύταινας (1844-1847), ενώ διετέλεσε γερουσιαστής (1847-1862) και επίτιμος υπασπιστής του Όθωνα.^{[2][4][5][6][7] [8][9]}

Απεβίωσε στις 27 Ιουλίου 1864 στον οικογενειακό Πύργο των Πλαπουταίων στο Παλούμπα.^[1] Εγγονός του ήταν ο Δημήτριος Γ. Πλαπούτας.