ΑΡΧΙΖΕΙ ΤΟ ΜΑΤΣ Κορωναϊός - Άνθρωπος

 Πέμπτη, 10 Δεκεμβρίου, 2020

(δεύτερο ημίχρονο)

Ήρθε το φθινόπωρο η πιο συζητημένη εποχή  τούτης της χρονιάς. Και αυτό διότι θα άρχιζε ο δεύτερος γύρος, το δεύτερο ημίχρονο του αγώνα μας εναντίον του κορωναϊού.
Στο πρώτο ημίχρονο (την άνοιξη δηλαδή που εμφανίστηκε ο ιός),  αν και ο αντίπαλός μας ήταν τελείως άγνωστος, δεν τα πήγαμε άσχημα.

'Εγινε σκληρός αγώνας με πολλά και σκληρά φάουλ, είχαμε μεγάλες απώλειες αλλά στην Ελλάδα κρατήσαμε γερή άμυνα και δεν «φάγαμε» πολλά γκολ.

Τώρα, στο δεύτερο ημίχρονο, καλούμεθα να παίξουμε επιθετικά για να νικήσουμε. Στο τέλος του δευτέρου ημιχρόνου θα βγει ο νικητής.

Μέχρι να τελειώσει το ματς, ας ρίξουμε μια ματιά στις φάσεις του πρώτου ημιχρόνου.

Από τα πρώτα λεπτά του παιχνιδιού ο κορωναϊός μας έκλεισε στα καρέ, (στα σπίτια μας) κάτι που δεν μας άρεσε καθόλου.

Ακούστηκαν πολλά παρατράγουδα για ενδοοικογενειακή βία, για ξυλοδαρμούς ακόμα και για διαζύγια. Δεν μπορούσαμε -λέει- να αντέξουμε να είμαστε μαζί με τους ανθρώπους τους δικούς μας. Δεν μας άρεσε το σπίτι μας, τα παιδιά μας, το ταίρι μας.

ΓΙΑΤΙ;

Το σπίτι μας, το δικό μας κεραμίδι που με τόσο κόπο αποκτήσαμε; Η φωλιά μας, το κάστρο μας, το απάνεμο λιμάνι. Τα έπιπλα που εμείς διαλέξαμε ίσως και με διαφωνίες και τσακωμούς (ως προς το χρώμα και το σχέδιο).
Τα παιδιά μας, τα αγγελούδια μας που ξενυχτάγαμε όταν ήταν μικρά μην ξυπνήσουν τη νύχτα και χρειαστούν κάτι;

Για να θυμηθούμε πως αισθανθήκαμε όταν γεννήθηκε το πρώτο μας παιδί!!.

Και τώρα να μην μπορούμε να είμαστε μαζί του;

Αμ το άλλο; Οι τσακωμοί μεταξύ του ανδρόγυνου!. Οι χωρισμοί !!.

Αυτό κι αν είναι!!. Το ταίρι μας, τον σύντροφό μας που εμείς διαλέξαμε, δεν μας τον έδωσε κανένας με το ζόρι, τους όρκους που δώσαμε (εκατέρωθεν). «Θα σε κάνω βασίλισσα, θα είσαι ο αφέντης μου, θα σε έχω στα όπα - όπα, εσύ θα διατάζεις, θα σου  χαρίσω τα αστέρια, θα είμαστε μαζί μέχρι να γεράσουμε» και τόσα άλλα.

Που πήγε Θεέ μου η μεγάλη μας αγάπη, πως γίναν μίσος τα χιλιάδες σ' αγαπώ. (Χριστοδουλόπουλος).

Πριν λίγο καιρό λέγαμε δεν προλαβαίνουμε, δεν έχουμε χρόνο και τώρα που έχουμε τι κάνουμε; Σε εμπόλεμες καταστάσεις η κυκλοφορία απαγορεύεται από νωρίς το βράδυ η και εντελώς. Τι θα κάναμε σε μια τέτοια περίπτωση; Θα σκοτωνόμαστε  μεταξύ μας; Και τότε δεν θα είχαμε την ευκαιρία να βγάζουμε το σκυλάκι μας κάθε τρεις και λίγο γιατί τότε..... «και τα σκυλιά δεμένα».   

Ας συναρμολογηθούμε λοιπόν (που έλεγε ο Μπάρμπα Χρήστος), να μπούμε δυνατοί στο δεύτερο ημίχρονο, γιατί στην ανάπαυλα ξεφύγαμε-ξεσαλώσαμε. Είδαμε όλοι τι έγινε στα νησιά. Ο Αντίπαλός μας έχει μπει στο γήπεδο και μας περιμένει. Όπου νάνε ο διαιτητής θα σφυρίξει. Με μυαλό και υπακοή στις εντολές των προπονητών μας (των ειδικών) να «παίξουμε» σαν σύνολο κι όχι με ατομικές ενέργειες. Ο αντίπαλος είναι καινούργιος στην κατηγορία (στη ζωή μας) και θέλει οπωσδήποτε να νικήσει για να μην υποβιβαστεί.

Κουράγιο λοιπόν, δύναμη και προπαντός θέληση  να ξεπεράσουμε κι αυτή την μπόρα.

Να είμαστε όλοι καλά και ν’ αρχίσουμε πάλι να ανταμώνουμε και να ξεφαντώνουμε όπως τον παλιό καλό καιρό.

Εύχομαι σε όλους υγεία, υγεία, υγεία.

Γιώργος Ιατρού

Lynn, (Boston), MA, USA