Κατρακυλάμε και στην Παιδεία…

Tου Χρίστου Πλευριά

Οι δείκτες της

έρευνας του Κέντρου

Ανάπτυξης Εκπαιδευτικής

Πολιτικής της ΓΣΕΕ είναι

αποκαρδιωτικοί…

Έρευνα του Κέντρου Ανάπτυξης Εκπαιδευτικής Πολιτικής της ΓΣΕΕ έδειξε ότι η Ελλάδα του μνημονίου βρίσκεται μπροστά σε μια καταστροφή και στον χώρο της εκπαίδευσης. Εν μέσω πανελλαδικών εξετάσεων τα στοιχεία της συγκεκριμένης έρευνας, γίνονται ακόμη πιο επίκαιρα και αποτελούν ένα στοιχείο σοβαρού προβληματισμού για το άμεσο και άγνωστο μέλλον…

Συγκριτικοί πίνακες μεταξύ είκοσι οκτώ (28)  κρατών της Ε.Ε. και πολλοί και διαφορετικοί δείκτες για τα ποσοστά εγκατάλειψης του σχολείου, τις επιδόσεις στα μαθήματα, τις ελλείψεις εκπαιδευτικών, τις δαπάνες του κράτουςε και τις συνθήκες μέσα στις αίθουσες διδασκαλίες, δείχνουν ένα ιδιαιτέρως δυσάρεστο και ανησυχητικό συμπέρασμα για τον τόπο μας.

Σύμφωνα με την προσέγγιση του Κέντρου, η δημόσια δαπάνη για την εκπαίδευση στην Ελλάδα το 2013 αντιστοιχούσε στο

3,20% του ΑΕΠ. Και αυτό με βάση την πλειρωθείσα (Γενικό Λογιστήριο Κράτους) και όχι την προυπολογισθείσα που είχε κατατεθεί στην Βουλή και αντιστοιχούσε στο 4,5% του ΑΕΠ. Η διαφορά είναι εμφανής...

Πρόβλημα εστιάζεται κυρίως στην προσχολική εκπαίδευση αφού οι υποδομές δεν καλύπτουν το σύνολο των αναγκών. Στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια επίσης, υπάρχουν ελλείψεις σε κτίρια και υποστηρικτικούς χώρους, ενώ οι πόροι δεν ανταποκρίνονται σε καμία περίπτωση στις οικονομικές απαιτήσεις μιας αξιοπρεπούς λειτουργίας των σχολείων μας.

Υψηλά ποσοστά διαρροής, στην πρώτη πεντάδα των οποίων συνήθως βρίσκεται η Ηλεία, δεν κατεγράφησαν, τουλάχιστον συγκριτικά με άλλες χώρες. Παρ’ όλα αυτά, η Ελλάδα, εμφανίζει ραγδαία αύξηση του αριθμού νέων ανθρώπων, που βρίσκονται έξω από την εκπαίδευση, την εργασία και την κατάρτιση. Επιπροσθέτως κατέχει τα πρωτεία της ανεργίας των αντιστοίχως, νέων πτυχιούχων!

Κατά τους ερευνητές εξ’ άλλου η χώρα μας παρουσιάζει το μεγαλύτερο εύρος ανισοκατανομής πόρων ανάμεσα σε προνομιούχα και μη προνομιούχα σχολεία. Στα τελευταία, εντάσσονται αυτά των ορεινών και υποβαθμισμένων περιοχών στα οποία παρακολουθεί μαθήματα το 25.3% των μαθητών ηλικίας έως 15 ετών.

Τα τελευταία χρόνια επίσης, οι επιδόσεις των μαθητών σε βασικά γνωστικά αντικείμενα όπως η Γλώσσα, τα Μαθηματικά και οι Φυσικές Επιστήμες είναι εξαιρετικώς μέτρειες. Παρά το γεγονός ότι οι Έλληνες, δαπανούν περισσότερο εξωσχολικό χρόνο από τους συμμαθητές τους στην Ευρώπη προκειμένου να παρακολουθούν ενισχυτική διδασκαλία και φροντιστήρια...

Χαρακτηριστικό και παραλλήλως απογοητευτικό είναι αυτό που συμβαίνει και στην καινοτομία. Στους επτά διαθέσιμους στόχους που θέτει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την διαπίστωση προόδου εκσυγχρονισμού εκπαιδευτικών συστημάτων, η Ελλάδα είναι κυριολεκτικός... «εξαφανισμένη». Την ίδια ώρα χώρες όπως η Σλοβακία, η Λετονία και η Εσθονία βρίσκονται πολύ πιο πάνω από εμάς, με καλύτερη εικόνα!

Καταλήγοντας στο συμπέρασμα, επιβεβαιώνεται από όλη αυτή την εργασία, ότι η όξυνση κοινωνικών και εκπαιδευτικών ανισοτήτων, σε συνδυασμό με την ασφυκτική πολιτική της λιτότητας, επιφέρει συρρίκνωση της επένδυσης στην παιδεία και δημιουργεί στρατό χιλιάδων νέων με ανεπαρκή εκπ/κά στοιχεία και μικρότερες δυνατότητες σε επίπεδο ευρωπαϊκού ανταγωνισμού. 

Το ζήτημα πάνω απ’ όλα είναι πολιτικό. Χωρίς επάρκεια πόρων και στρατηγικό σχεδιασμό προκοπή δεν θα δούμε...