Κυριακή, 31 Μαρτίου, 2024
Ο Ομιλος Απογόνων του 1821, ένας ζωντανός οργανισμός αφοσιωμένος στη διατήρηση και μεταλαμπάδευση της εθνικής και ιστορικής κληρονομιάς μας, αποτελείται από αξιόλογα πρόσωπα που επιδεικνύουν αφοσίωση στο έργο του. Στο πλαίσιο αυτό, ο πρόεδρος του Ομίλου, Κωνσταντίνος Πλαπούτας, ο Κωνσταντίνος Ασημάκης Ζαΐμης, ο Αντώνης Πετμεζάς, ο Θεόδωρος Ασπρογέρακας Γρίβας και πολλοί άλλοι έχουν αναλάβει το βάρος της ιστορικής ευθύνης για τη συνέχιση του έργου των προγόνων τους.
Ο πρόεδρος του ομίλου, Κωνσταντίνος Πλαπούτας, επισήμανε τη σημασία της κληρονομιάς μας, εκφράζοντας περηφάνια και συγκίνηση. Ανάμεσα στους στόχους του Ομίλου περιλαμβάνονται η συμμετοχή και ενίσχυση εθνικών εκδηλώσεων, η ανέγερση και συντήρηση ιστορικών μνημείων, καθώς και η ενίσχυση των απογόνων ιστορικών οικογενειών για το κοινό καλό. Επιπλέον, επιδιώκεται η καλλιέργεια του εθνικού φρονήματος και η αμοιβαία ενίσχυση του ηθικού των μελών, αναγνωρίζοντας τη σπουδαιότητα του παρελθόντος και νιώθει το διαρκές ηθικό χρέος να διατηρήσει ζωντανή τη φλόγα του 1821, προσφέροντας την απαραίτητη συνέχεια και αφοσίωση προς το έθνος και την ιστορία μας.
Ποιες είναι οι απαρχές του ομίλου; Εχουν επιτευχθεί ικανοποιητικά οι προσδοκούμενοι στόχοι σας;
Το 1838 από το πρώτο επίσημο κράτος ορίστηκε η 25η Μαρτίου ως επίσημη ημερομηνία του εορτασμού της εθνικής μας παλιγγενεσίας. Εκατό χρόνια μετά, το 1938, με πρωτοβουλία του Στρατηγού Α. Φραντζή, ο οποίος ήταν υπασπιστής του Γεωργίου Β’ προτάθηκε η δημιουργία του ομίλου.
Οι τότε απόγονοι οι οποίοι είχαν μάλιστα γνωρίσει τους αγωνιστές είτε ως γόνοι είτε ως εγγονοί, αποφάσισαν την ίδρυση του ομίλου, με σκοπό να κρατηθεί ζωντανή η ιστορία μας και οι αγώνες των προγόνων μας, όχι μόνο για την ελευθερία, αλλά για τη δημοκρατία και για την κοινωνική συνοχή του ελληνικού κράτους.
Είναι γεγονός ότι μετά την ίδρυση του ελληνικού στρατού και τη μεταφορά της πρωτεύουσας από το Ναύπλιο στην Αθήνα, πολλοί από τους απογόνους έγιναν στρατιωτικοί όπως ορίζει το καταστατικό και όλες οι οικογένειες προσέφεραν στην πατρίδα αγωνιστές σε όλους τους απελευθερωτικούς πολέμους του 1912-13 και στο έπος του ’40.
Αυτήν την παρακαταθήκη προσπαθούμε να διατηρήσουμε, δημιουργώντας και έναν πυρήνα νέων στον όμιλο. Παράλληλα με τους αναβιωτές και τις τοπικές κοινωνίες, οι οποίες συμμετέχουν σε όλες τις εκδηλώσεις, τιμώντας όλα τα ιστορικά γεγονότα της τότε περιόδου.
Ο όμιλος συμμετέχει ενεργά σε αυτά τα γεγονότα και οργανώνει πολλές από αυτές τις εκδηλώσεις και μάλιστα με με μεγάλη επιτυχία, αναδεικνύοντας έτσι τη σημασία της ελληνικής ιστορίας.
Ο όμιλός σας αποτελεί μια ιστορική παρακαταθήκη της Ελλάδος, έναν ζωντανό οργανισμό πολιτισμού. Κατά πόσο αντιλαμβάνεστε το «βάρος» και την ευθύνη που φέρει η ευθύνη ενός τέτοιου έργου;
Σε μία εποχή σημαντικών αλλαγών αναιρούμαστε διαρκώς. Αναιρούμε το θεσμό της οικογένειας, την πίστη και τα ιδεώδη μας. Ο Ομιλος προσπαθεί να κρατήσει ψηλά τη σημαία της εθνικής αξιοπρέπειας και να μεταδώσει αυτή τη φλόγα στους νεότερους μέσα από τη γνώση, όχι από τον προσηλυτισμό. Αυτό είναι το γονίδιό μας.
Ως απόγονοι, που είμαστε μια οικογένεια, δεν κομίζουμε γλαύκας, αλλά νιώθουμε το πολύ μεγάλο «βάρος» το οποίο οφείλουμε να το διατηρήσουμε και να το μεταδώσουμε, όπως το βάρος της παράδοσης, της οικογένειας, της παιδείας και της ιστορίας μας. Οπως σας προανέφερα, η ιστορία είναι το γονίδιο του Ελληνα το οποίο μεταφέρεται σε όλη την υφήλιο μακριά από ξένα συμφέροντα.
Ο Ελληνισμός είναι ελευθερία, είναι όραμα, είναι δημοκρατία και αυτό προσπαθούμε να μεταδώσουμε στα παιδιά.
Οι εκδηλώσεις του ομίλου, ιδιαίτερα τα τελευταία 3 χρόνια είναι εξαιρετικά σημαντικές όσο και απαρατήρητες για τον πολιτισμό, την κληρονομιά και την κοινωνία μας. Η πολιτεία κατά πόσο στέκεται αρωγός στο έργο σας;
Σε συνεργασία με τους τοπικούς φορείς, την αρωγή του κόσμου εντός και εκτός Ελλάδος, αναβιωτές ανά την Ελλάδα την περιστασιακή συμμετοχή της πολιτείας, αλλά την αμέριστη συμπαράσταση από την τοπική αυτοδιοίκηση πραγματοποιούμε αρκετές εκδηλώσεις, με κύριο σκοπό την ανάδειξη θεμάτων προς ιστορική γνώση και ανάλυση, ακόμα και για τις παθογένειες της Επανάστασης, όπως τους εμφυλίους, τη δίκη των στρατηγών Κολοκοτρώνη και Πλαπούτα ή η δολοφονία του Καποδίστρια.
Μην ξεχνάμε ότι η Επανάσταση του 1821 ήταν μια ολόκληρη ιστορική περίοδος.
Φέτος συμπληρώνονται τα διακόσια χρόνια από την καταστροφή των Ψαρών, τα διακόσια χρόνια από την ηρωική έξοδο του Μεσολογγίου, από την καταστροφή της Κάσου, της Χίου, της Εδεσσας. Ο όμιλος συμμετέχει σε όλες αυτές τις εκδηλώσεις και μάλιστα πολλές φορές τις διοργανώνει με μεγάλη επιτυχία, μη ξεχνώντας ότι το γονίδιο του Ελληνα είναι η ιστορία του.
Πρέπει να γνωρίζουμε για τη Μάχη των Δερβενακίων – τη μεγαλύτερη μάχη του 19ου αιώνα, μια μάχη η οποία θα έπρεπε να αναπαρίσταται όπως η Μάχη του Βατερλώ. Σκεφτείτε ότι μια χούφτα άνθρωποι, ανοργάνωτοι, χωρίς όπλα, χωρίς τίποτα κατάφεραν ράπισμα εις βάρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η οποία εκινείτο στην Πελοπόννησο με πλήρη και οργανωμένο στρατό. Θα έπρεπε οι νεότεροι να γνωρίζουν για την ομιλία του Κολοκοτρώνη στην Πνύκα, όπου μίλησε ξεκάθαρα για εθνική επανάσταση, αλλά αντί αυτού αφαιρέθηκαν οι μορφές των ηρώων από τα σχολεία και ο Κολοκοτρώνης δεν αναφέρεται στα «200 χρόνια».
Πιστεύετε ότι οι νέες γενιές αντιλαμβάνονται επαρκώς το έπος των προγόνων μας οι οποίοι άλλαξαν κυριολεκτικά τον ρου της ελληνικής, αλλά και της ευρωπαϊκής Ιστορίας;
Δυστυχώς σήμερα αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι υπάρχει μία τάση εξασθένησης της μνήμης των ιστορικών γεγονότων του 1821 ή ακόμη αλλοίωση αυτών από τους νέους. Φυσικά δεν είναι υπαίτια τα παιδιά αλλά εμείς. Δεν τους έχουμε μεταδώσει ότι η διατήρηση του έθνους μας μπορεί να υπάρξει μόνο αν μείνει άσβεστη η φλόγα και το όραμα των αγωνιστών. Εδώ και χρόνια τα παιδιά διδάσκονται τελείως επιδερμικά την Επανάσταση του 1821 και μετά την αποκαθήλωση των αγωνιστών από τα σχολεία έχουμε έλλειψη γνώσεων για τα γεγονότα και τα πρόσωπα της Επανάστασης. Εχουν μια αρκετά στερεοτυπική άποψη σχετικά με τους αγωνιστές του Εικοσιένα, η οποία προέρχεται από τη δημόσια ιστορία, δηλαδή τις σχολικές γιορτές, το διαδίκτυο, τον κινηματογράφο και όχι την ιστοριογραφία. Εάν πραγματικά μας νοιάζει το μέλλον της ιστορικής εκπαίδευσης, δεν πρέπει απλά κάτι να κάνουμε, αλλά να προχωρήσουμε σε τολμηρές αλλαγές, αντίστοιχες του μεγέθους του προβλήματος.
Εκτός από τον ηρωισμό, την αυτοθυσία, τον πατριωτισμό και το υπέρτατο ιδεώδες της ελευθερίας, τι μας διδάσκουν οι πρόγονοί μας;
Το ξέσπασμα της Επαναστάσεως του 1821 ασκεί πάντα μια γοητεία στις ελεύθερες ψυχές και θαυμασμό για τα ανώτερα ιδανικά που την προκάλεσαν, την στερέωσαν και οδήγησαν στην επιτυχή έκβασή της στη δημιουργία του σύγχρονου Ελληνικού Κράτους. Η Ελληνική Επανάσταση θα πρέπει να είναι πηγή αυτογνωσίας και οραμάτων για το έθνος μας και να συνεχίσουμε να σηκώνουμε ψηλά τη σημαία της εθνικής αξιοπρέπειας χάρη στην αυτογνωσία μας και να κρατάμε πάντα ζωντανό το νόημα της εθνικής μας ταυτότητα.
Αυτή τη στιγμή, πώς κρίνετε τη θέση της Ελλάδας στον κόσμο; Πορευόμαστε ή παρεκκλίνουμε των ιδανικών και των προσδοκιών των προγόνων μας και κατά πόσο;
Διαθέτουμε μια πάμπλουτη σε φυσικές ομορφιές, και όχι μόνο, χώρα, με μια τεράστια πολιτιστική κληρονομιά, η οποία αποτελεί μέρος των γονιδίων μας, κεντρικό συστατικό του χαρακτήρα μας.
Η Ελλάδα ανέθρεψε ανθρώπους που αγωνίστηκαν για την υπεράσπιση των πανανθρώπινων και διαχρονικών αξιών και ιδανικών της πατρίδας, αντάξιους υπερασπιστές του ιερού χρέους, της τιμής και του ιστορικού καθήκοντος. Σήμερα, πορευόμαστε έχοντας πλήρη επίγνωση των προκλήσεων που έχουμε έναντί μας. Οι προκλήσεις των καιρών δεν είναι οι ίδιες, αλλά είναι περίοδος κοσμογονικών αλλαγών. Οφείλουμε να αποδείξουμε στην πράξη ότι είμαστε πραγματικά αντάξιοι των προγόνων μας, των αξιών και των ιδανικών που πρέσβευαν. Εμμένουμε να διασφαλίσουμε την παιδεία μας, την πίστη μας σε υγιή ιδανικά και αξίες. Η 25η Μαρτίου είναι γιορτή παλιγγενεσίας και μνήμης που τιμάται και γιορτάζεται με παρελάσεις και σειρά εκδηλώσεων τόσο στις ΗΠΑ όσο και σε όλες τις ελληνικές κοινότητες ανά τον κόσμο.
Συνοψίζοντας, θα ήθελα να συνδέσετε το ιστορικό παρελθόν με τις συγκυρίες του παρόντος και να δώσετε το δικό σας μήνυμα.
Στη σημερινή δύσκολη εποχή για την Ελλάδα, τα 203 χρόνια από την Επανάσταση είναι ευκαιρία να θυμηθούμε τους αγώνες των προγόνων μας, τις αξίες, το όραμά τους και τον δρόμο που χάραξαν για την ελευθερία. Γιατί η ελευθερία δεν είναι κάτι σταθερό, αλλά μεταβάλλεται συνεχώς. Θα πρέπει όλοι μαζί ενωμένοι και όχι διχασμένοι, όπως αναφέρει και ο εθνικός μας ποιητής, «Η διχόνοια η δολερή» να αντιμετωπίσουμε τις νέες προκλήσεις του μέλλοντος οι οποίες θα είναι πολλές και δύσκολες. Οποιαδήποτε αποδόμηση των ιστορικών γεγονότων του 1821 μπορεί να είναι η κερκόπορτα παραχώρησης στο μέλλον εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας.
Σε αυτό το σημείο, θα θέλαμε να απευθύνουμε έναν θερμό χαιρετισμό στην Ομογένειά μας, η οποία ενώ βρίσκεται μακριά από την πατρίδα δεν ξεχνά τις ρίζες και την εθνική κληρονομιά μας, φροντίζοντας συνεχώς με ποικίλες εκδηλώσεις και ημερίδες να υπενθυμίζει στη νέα γενιά την αξία της ιστορικής μας παρακαταθήκης. Υπάρχουμε γιατί Υπήρξαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου