Μεγάλη Πέμπτη, 2 Μαϊου, 2024
Διακατεχόμενοι με τις καλύτερες των προθέσεων, ο κ. Κώστας Καραμανλής και ο κ. Αντώνης Σαμαράς, πρώην πρόεδροι της Νέας Δημοκρατίας και πρώην πρωθυπουργοί, έχουν ξοδέψει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους στην υπηρεσία του ελληνικού λαού προσπαθώντας να βελτιώσουν τις συνθήκες της ζωής του. Δεν πρόκειται να κρίνω το έργο τους και να τους αποδώσω τιμές ή κατάρες. Αν και έφτασαν στο ανώτατο επίπεδο του κόμματος και του κράτους, εξακολουθούν να παραμένουν στην πολιτική σαν βουλευτές του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας. Γιατί; Αν και θα έπρεπε να το είχαν κάνει πολύ νωρίτερα, ακόμα και τώρα είναι καιρός να αποχωρήσουν. Επαιξαν τον ρόλο τους στο πολιτικό θέατρο της χώρας μας και χειροκροτήθηκαν ή γιουχαϊστηκαν ανάλογα. Εγραψαν την ιστορία τους. Εδωσαν ό,τι είχαν να δώσουν και όπως το λέει ο λαός, ήρθε η ώρα να πάνε στα σπίτια τους.
Και ας είναι βέβαιοι ότι θα κριθούν δίκαια από τον λαό και την ιστορία για τον τρόπο που μεταχειρίστηκαν την εμπιστοσύνη που τους έδειξε για να χειριστούν τις τύχες του. Τη σημερινή περίοδο που η παράταξη διέρχεται μια περίοδο ευημερίας, θα πρέπει να πάψουν με την παρουσία τους και το λόγο τους να επηρεάζουν αρνητικά το έργο της. Ούτε νομίζω ότι η απουσία της βουλευτικής αποζημίωσης θα αποτελέσει σοβαρή οικονομική επιβάρυνση και φαντάζομαι πως θα μπορέσουν να επιβιώσουν και χωρίς αυτήν.
Π.χ. Γιατί πήγαν στο 25ο Συνέδριο του κόμματος; Ελαβαν μέρος στην προετοιμασία του; Μεταχειρίστηκαν την πείρα τους για να γίνει καλύτερο; Πήραν το λόγο, εμίλησαν; Εκαναν προτάσεις; Γιατί πήγαν; Οπως φαίνεται, απλώς για να κάνουν την παρουσία τους αισθητή. Είμαστε εδώ και είσαστε υποχρεωμένοι να μας ανεχτείτε. Είναι απαράδεκτο σήμερα ότι η ενότητα της ευημερούσας παράταξής τους να κινδυνεύει, όχι από εξωτερικούς παράγοντες αλλά από την κρυφή εσωτερική αντιπολίτευση, την οποία δημιουργούν και τροφοδοτουν με την παρουσία τους και τον λόγο τους.
Λόγω του ότι πολλοί κολλητοί τους ευελπιστούν για κάποιο βόλεμα στην περίπτωση που πιθανόν θα επανέλθουν στην εξουσία, δημιουργούν παρεούλες γύρω από την εξοχότητά τους (Σαμαρικοί, Καραμανλικοί), και δηλητηριάζουν την ατμόσφαιρα και γίνεται πιο δύσκολη η προσπάθεια που καταβάλει η ηγεσία του κόμματος για την αύξηση και την παγίωση της προτίμησης που παρουσιάζουν στις δημοσκοπήσεις. Πρέπει οι παρεούλες αυτές να διαλυθούν ώστε να αφεθούν τα κομματικά όργανα ανεπηρέαστα να αποφασίσουν τι είναι καλό για την παράταξη και την πατρίδα. Αυτή τη στιγμή η υστεροφημία τους, καλή ή κακή, έχει ήδη γραφτεί από την πολυετή παρουσία τους στην πολιτική σκηνή της χώρας μας, και δεν θα πρέπει να τους απασχολεί. Δεδομένου ότι αυτοί οι ίδιοι την έχουν πλέον εξασφαλίσει με τις πολιτικές που εφάρμοσαν όταν ηγήθηκαν του κόμματος και του έθνους. Πρέπει να το πάρουν απόφαση, ο ρόλος τους έληξε και πρέπει να αποσυρθούν στα παρασκήνια και αν δεν μπορούν ή δεν θέλουν να βοηθήσουν,τουλάχιστον να μην προκαλούν αναταραχή στην ομαλή λειτουργία των θεσμών της παράταξης με την παρουσία τους και τον παρωχημένο λόγο τους.
Σπούδασαν και οι δύο στην Αμερική και είναι λυπηρό ότι δεν αποκόμισαν τίποτα από την αμερικανική πολιτική κουλτούρα. Τη δημοκρατική δομή των κομμάτων, τον ανοικτό τρόπο επιλογής των υποψηφίων βουλευτών, και το δικαίωμα ελέγχου των μελών του κόμματος προς την ηγεσία του. Προερχόμενοι από πολιτικές οικογένειες και έχοντας σαν σκοπό ζωής την πολιτική, αντί να δανειστούν τα καλά και να τα μεταφυτέψουν στη χώρα μας, συνέχισαν την πεπατημένη, χωρίς να λάβουν υπ’ όψιν τις αλλαγές που επήλθαν στη χώρα μας ειδικά μετά την είσοδό μας στην Ευρωπαϊκή Ενωση και την επανάσταση που έφερε η τεχνολογία στον τρόπο του σκέπτεσθαι και τη ζωή μας. Αν η ηγεσία ενός πολιτικού κόμματος δεν προσαρμόσει την πολιτική στρατηγική του και δεν προσαρμοστεί στις νέες κοινωνικές και οικονομικές εξελίξεις και δεν λάβει υπ’ οψιν το οικονομικό και πνευματικό επίπεδο του εκλογικού Σώματος, όπως αυτό εξελίχτηκε, αυτό το κόμμα είναι καταδικασμένο στην εξαφάνιση. Δεν θα πρέπει λοιπόν με την παρουσία τους να συμβάλουν σε αυτή την εξέλιξη, διότι τότε η ιστορία θα τους κρίνει πιο πολύ, όχι για ό,τι έκαναν, αλλά πιο πολύ για ό,τι δεν έκαναν. Πρέπει να φύγουν και να σταματήσουν να βάζουν τον εαυτό τους πάνω από το κόμμα και την πατρίδα.
Πιστεύω πως δεν θέλουν και δεν μπορούν να μιμηθούν τον πρώην πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, κ. Τζίμυ Κάρτερ, που μετά την προεδρία του συνέστησε ένα φιλανθρωπικο Οργανισμό που έχτιζε σπίτια για τους άστεγους δουλεύοντας ο ίδιος με το σφυρί και το πριόνι. Θα μπορούσαν όμως, οι δύο τους μαζί ή ο καθένας χωριστά, να συστήσουν ένα φιλανθρωπικό οργανισμό, με σκοπό να βοηθήσουν τα νέα ζευγάρια να αποκτήσουν το δεύτερο και τρίτο παιδί τους και έτσι να κάνουν όνομα στην προσπάθεια επίλυσης του δημογραφικου προβλήματος που αντιμετωπίζει η χώρα μας.
Ναι, πρέπει να φύγουν για έναν ακόμα λόγο. Γιατί αντιπροσωπεύουν το παλιό. Τον παλιό τρόπο σκέψης που δεν τους αφήνει να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες λειτουργείας των κομμάτων, όπου η προσωπολατρεία εξακολουθεί να αποτελεί τροχοπέδη στην ομαλή λειτουργεία της δημοκρατίας.
Αν φύγουν τώρα λοιπόν και πιθανόν να αποφύγουν την οργή της Ιστορίας.
*Ο Κωνσταντίνος Λυκογιάννης είναι πρώην πρόεδρος του Πανηλειακού Συλλόγου Νέας Υόρκης.
ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου