Παρασκευή, 21 Ιουλίου, 2023
Με συγκίνηση, αγανάκτηση, αλλά και πολλές φορές οργή, θυμάται όσα βίωσε αλλά και τα όσα ακολούθησαν μετά την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο, μια εισβολή που τον βρήκε στο μαρτυρικό νησί και στην πρώτη γραμμή της μάχης με τον Ελληνικό Στρατό.
Ο Γιώργος Τζέμος, ένας από τους ήρωες στρατιώτες της Κύπρου, βρίσκεται σήμερα στην περιοχή μας στον Πύργο και ειδικότερα σε οικισμό της περιοχής της Σπιάντζας. Υπάγεται στον Πανελλήνιο Σύλλογο των Αγωνιστών της Κύπρου, έχει βοηθήσει με το δικό του τρόπο ώστε να τιμηθεί αυτός ο αγώνας και να μείνει χαραγμένος στη μνήμη του καθενός μας, πολύ περισσότερο σε εκείνους που έχασαν δικούς τους ανθρώπους την περίοδο εκείνη.
Θυμάται, παρά τα χρόνια που έχουν περάσει, τις ιδιαίτερα ανθρώπινες αλλά και δύσκολες στιγμές που έζησε πολεμώντας στην Κύπρο. Ο ίδιος είχε και την ιδιότητα του τεχνικού οχημάτων το 1973 που βρισκόταν εκεί και με αυτή την ειδικότητα ήταν παντού μπροστά. Έτρεχε για να κάνει επισκευές στις ζημιές των αυτοκινήτων του Στρατού, που εξαιτίας των πυροβολισμών ή των χτυπημάτων από βόμβες και λοιπά, καταστρέφονταν. Και όμως επιχειρούσε κάθε φορά και ενίοτε ακάλυπτος μέσα στη γραμμή της μάχης, για να επισκευάσει κάθε όχημα χαλασμένο ώστε να μπορέσει να ξαναλειτουργήσει και πάλι και να διευκολύνει τον αγώνα των Ελλήνων στρατιωτών.
««Είδα ανθρώπους δυστυχώς να χάνονται μπροστά μου και δεν μπορώ να ξεχάσω τις στιγμές που βρισκόμασταν μαζί, αλλά από τη μία μέρα στην άλλη είχαν θυσιαστεί σε αυτή την άνιση μάχη που δώσαμε τότε με τους Τούρκους εισβολείς.. Δεν μπορώ να ξεχάσω την περίπτωση του Γιάννη Πολυζώη», μας λέει χαρακτηριστικά. «Έμεινε στο όρυγμα και ακολούθησαν τα τραγικά γεγονότα. Σκέφτομαι πραγματικά ότι μπορεί να ήμουνα εγώ στη θέση του».
Ένα από τα χαρακτηριστικά στιγμιότυπα που μας διηγείται ο Γιώργος Τζέμος είναι η συγκίνηση του αλλά και η σχέση που είχε με τον υποδιοικητή της ΕΛΔΥΚ κ. Σταυρουλόπουλο, όταν ο γιος του θυμήθηκε ποιος ακριβώς ήταν και σε μία συνάντησή τους τον κοιτούσε περίεργα, αναγνωρίζοντάς τον αλλά και αναγνωρίζοντας τα όσα είχε πει ο πατέρας του για τον ίδιο.
Ο Γιώργος Τζέμος έχει την αίσθηση ότι οι Κύπριοι δεν αντιλαμβάνονταν όλοι το ίδιο την αποστολή των Ελλήνων στρατιωτών στο νησί τους και κάποιοι δεν πίστευαν ότι πραγματικά είχαν πάει εκεί για να βοηθήσουν. Αυτό το επιβεβαίωσε και όταν ο ίδιος ξαναπήγε στην Κύπρο και μίλησε με τους πολίτες εκεί. Μας εξηγεί επίσης το πόσο επικίνδυνη πολλές φορές γινόταν η δουλειά των οδηγών στο στρατό, καθώς ήταν πλήρως εκτεθειμένοι με τα αυτοκίνητά τους στους ελεύθερους σκοπευτές που χτυπούσαν από οποιοδήποτε σημείο και κυρίως από πολυκατοικίες και άλλα κρυμμένα μέρη.
«Είδα να πιάνουν οδηγούς που σήμερα είναι αγνοούμενοι», πρόσθεσε, «είδα όμως και πολλούς ακόμη χτυπημένους που τώρα είναι νεκροί». Μας μίλησε και για την ηρωική αντίσταση όταν έγινε η επίθεση στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ και που η δική τους αντεπίθεση είχε σαν αποτέλεσμα να σκοτωθούν πολλοί αντίπαλοί τους.
Λέει με παράπονο ωστόσο ότι στη δεύτερη μάχη που έγινε με τους Τούρκους, όταν και ο Σταυρουλόπουλος διέταξε την υποχώρηση και τη φυγή προς το αεροδρόμιο και ενώ οι Τούρκοι τους κυνηγούσαν, το γεγονός ότι λοκατζήδες που φύλαγαν το στρατόπεδο τούς είχαν αφήσει στο έλεος της μοίρας τους. Πιθανότατα πήγαν να φυλάξουν το ίδιο το αεροδρόμιο.
Περίεργη επίσης υπήρξε και η στάση κάποιων από τον ΟΗΕ. Μάλιστα ελικόπτερο του Οργανισμού, όταν πλέον είχαν πάει στο αγγλικό παλιό στρατόπεδο στη Μαλούντα, πέρασε από πάνω τους και τους φωτογράφισε. Ωστόσο, αναφέρθηκε και σε μία δεύτερη τραγωδία που έζησαν όταν γύρισαν, όσοι επέστρεψαν τελικά, από την Κύπρο. «Θυμάμαι την κοπέλα που είχα σχέση τότε, πριν από το στρατό, που όταν με είδε αναφώνησε “και τώρα πως να σε παρουσιάσω στους φίλους μου, αφού όλοι εσείς εκεί που πήγατε ήσασταν οι χουντικοί;”». Τέτοια πληροφόρηση και τέτοια σύγχυση υπήρχε ακόμη και στους Έλληνες πολίτες.
Επίσης μίλησε και για την άδικη μεταχείριση που είχαν από την Ελληνική Πολιτεία. Ο ίδιος μηχανολόγος τεχνολόγος, με σημαντική προσφορά στον αγώνα της Κύπρου, δεν είχε καμία τύχη στο να του προσφερθεί και να του δοθεί εργασία στην πατρίδα του.
«Κάποια στιγμή ήταν να προσληφθώ στα τρόλεΐ», μας λέει, «αλλά δε με πήραν με το ίδιο αιτιολογικό, ότι μπορεί να είμαστε χουντικοί. Αν είναι δυνατόν. Κάποια στιγμή δε που είχαμε πάει στον Υπουργό Άμυνας, τον κ. Αβέρωφ, να του ανακοινώσουμε ότι συγκροτούμαι σύλλογο όλοι εμείς που αγωνιστήκαμε στην Κύπρο, αυτός μας είπε αμέσως να τον διαλύσουμε. Η πολιτεία δυστυχώς δεν ανταποκρίθηκε και δε μας ικανοποίησε σε αυτά που ζητούσαμε. Μόνο τελικά μετά από πολύ κόπο και πολλές διαμαρτυρίες, παίρνουμε αυτή την τιμητική παροχή που ψηφίστηκε πρόσφατα από την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη για τα 200 ευρώ. Τα τελευταία χρόνια έχω έρθει εδώ στον Πύργο και αναπολώ αυτές τις στιγμές κάθε φορά που έχουμε την επέτειο της εισβολής με ιδιαίτερη συγκίνηση, αλλά και με πικρία γιατί θα μπορούσαν να είχαν γίνει πολύ περισσότερα πράγματα για όλους εμάς», κατέληξε.
ΠΑΤΡΙΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου