Λίγο Γέλιο

Καταιγίδα!

Καταιγίδα! Χαλάει ο κόσμος. Αστροπελέκια, βροχή, αέρας να λυγίζει τα
δέντρα και όλα τα σχετικά μιας αξιοπρεπούς καταιγίδας. Μια μαμά βάζει
το παιδάκι της στο κρεβάτι, του δίνει ένα φιλί κι ότι είναι έτοιμη να
σβήσει το φως, της λέει ο γιος της που φοβόταν τις αστραπές και βροντές, με τρεμάμενη φωνή:
- Μαμά, θέλω να κοιμηθείς μαζί μου απόψε.
- Δεν μπορώ, αγάπη μου, λέει η μαμά, αγκαλιάζοντας τον μ ένα
καθησυχαστικό χαμόγελο. Πρέπει να κοιμηθώ με τον μπαμπά σου.
Μετά από μακριά σιωπή, λέει ο μικρός, πάλι με τρεμάμενη φωνή:
- Φοβάται περισσότερο από μένα, ο παλιοχέστης!