Τρίτη, 14 Σεπτεμβρίου, 2021
Της Ματίνας Δεμελή
Ο αείμνηστος ομογενής Κώστας Ουρανίτσας. Φωτογραφία: Παραχώρηση της οικογένειας
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Εφυγε από την ζωή μόλις στα 65 του χρόνια ο ομογενής Κωνσταντίνος (Γκας) Ουρανίτσας, μετά από μάχη που έδωσε με τον καρκίνο.
Ενας άνθρωπος ευγενικός, γενναιόδωρος, πάντοτε με το χαμόγελο, όπως λένε οι δικοί του.
«Ηταν η ψυχή της παρέας, πάντοτε θετικός και αισιόδοξος και καλός πατέρας», είπε στον «Ε.Κ.» η σύζυγός του Μαρία Κουταλίδη.
Με καταγωγή από τον Βόλο, γεννήθηκε το 1956. Γονείς του ήταν ο Νέστωρας και η Ελένη Ουρανίτσα και είχε δύο ακόμη αδέλφια. Το 1963 η οικογένεια ήρθε στην Αμερική όταν ο Γκας ήταν 7 χρόνων. Αρχικά έμειναν στο Μπρούκλιν και αργότερα στο Μανχάταν όπου ο πατέρας του ανέλαβε την διεύθυνση λειτουργίας σε διάφορα κτίρια. Μια δουλειά που συνέχισε ο Γκας μετά το κολέγιο, ακολουθώντας τα βήματα του πατέρα του. Για 35 χρόνια ήταν μάνατζερ στο Liberty Court Condominium στο Μπάτερι Παρκ, από την ημέρα που άρχισε να λειτουργεί μέχρι την ημέρα συνταξιοδότησής του. Μάλιστα, την ημέρα της 11ης Σεπτεμβρίου που έπεσαν οι Δίδυμοι Πύργοι παρέμεινε στο κτίριο μέχρι να σιγουρευτεί πως όλοι οι ένοικοι ήταν ασφαλείς, ενώ δεν έφυγε από εκεί για πολλούς μήνες προκειμένου να βοηθάει, τους εργάτες, τους αστυνομικούς και τους πυροσβέστες στο έργο τους.
Η οικογένεια Ουρανίτσα στη Νάξο. Από αριστερά Κωνσταντίνος, Μαρία, Μαρίνα, Γκας, Νέστορας. Φωτογραφία: Παραχώρηση της οικογένειας.
Ο Γκας είχε μεγάλη αγάπη για την οικογένειά του και ήταν περήφανος για την ελληνική του καταγωγή. Συμμετείχε ενεργά στα δρώμενα της ελληνοαμερικανικής κοινότητας τον ελεύθερο χρόνο του και βοηθούσε εθελοντικά σε φιλανθρωπικές εκδηλώσεις. Ακόμη, ήταν προπονητής σε ομάδες ποδοσφαίρου, ενώ ήταν ο ιδρυτής του πρώτου τμήματος Προσκόπων στο Μπάτερι Παρκ. Ηταν επίσης μέλος της Ενωσης Ποντίων «Κομνηνοί» της Νέας Υόρκης, η οποία πρόσφατα τον είχε βραβεύσει για την προσφορά του.
«Ο Γκας ήθελε όλοι να ξέρουν ότι ήταν Ελληνας και ήταν περήφανος για την καταγωγή του. Βοηθούσε όλο τον κόσμο. Εβαζε τους άλλους πάνω από αυτόν. Ηταν ένας πολύ καλός πατέρας και ήταν πάντα κοντά στα παιδιά του. Αγαπούσε τη δουλειά του. Του άρεσε που ζούσε κοντά στο νερό, του έδινε γαλήνη» ανέφερε η σύζυγός του.
Μεγάλη του αγάπη ήταν ο χορός. Οπως προσθέτει η ίδια, «ήταν σπουδαίος χορευτής, ήξερε να χορεύει λάτιν, ζεμπέκικο. Ηταν ο πρώτος που ανέβαινε στην πίστα και ο τελευταίος που έφευγε. Ηταν η χαρά της παρέας. Του άρεσε ακόμη να ταξιδεύει και να μαγειρεύει».
Η οικογένεια Ουρανίτσα. Από αριστερά Κωνσταντίνος, Μαρίνα, Γκας, Μαρία, Νέστορας. Φωτογραφία: Παραχώρηση της οικογένειας.
Ο Γκας Ουρανίτσας, παρά την ασθένεια που τον ταλαιπωρούσε, είχε πάντοτε ελπίδα και θετική συμπεριφορά. Δεν θύμωνε. Ελεγε πάντα, «μπορεί σήμερα να μην είναι καλή μέρα αλλά αύριο θα είναι καλύτερη. Ολοι εντυπωσιαζόντουσαν με την ενέργεια και την ελπίδα που έβγαζε και ήθελε να την μεταδίδει και στους γύρω του.
Η πίστη του τον κράτησε δυνατό μέχρι το τέλος και εκτιμούσε όλη την αγάπη και τη στήριξη που είχε από την οικογένειά του. Ηταν ένας πολύ καλός άνθρωπος, σύζυγος και πατέρας», τόνισε η κ. Κουταλίδη.
Ο γιος του Κωνσταντίνος είπε στον «Ε.Κ.» πως ο πατέρας του τον ενέπνευσε με πολλούς τρόπους και ιδιαίτερα με την αγάπη του για τον ελληνισμό. «Αυτός ήταν η αιτία για να ασχοληθώ με την ελληνική κοινότητα και να συμμετέχω ενεργά αναλαμβάνοντας θέσεις σε ελληνοαμερικανικούς οργανισμούς» είπε, μεταξύ άλλων.
EΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου