Δευτέρα, 11 Μαΐου, 2020
Ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος κατά την τέλεση του Αγιασμού στον ανεγειρόμενο ναό του Αγίου Νικολάου στις 6 Δεκεμβρίου του 2019. ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΚΑΣ/ΖΑΦΕΙΡΗΣ ΧΑΪΤΙΔΗΣ
Η αλλαξοαρχιεπισκοπία οφείλω να τονίσω πως άργησε να γίνει παρόλο ότι η Αρχιεπισκοπή Αμερικής είχε βρεθεί δυστυχώς σε ολοσχερή πτώχευση και δεν εννοώ μόνο οικονομική με τους γνωστούς υπεύθυνους της «καταστροφής» της και από καμάρι της Ορθόδοξης Εκκλησίας που όφειλε να είναι, είχε γίνει η αισχύνη της δυστυχώς. Τουλάχιστον οι υπεύθυνοι της συμφοράς ας κρύβονται και ας σιωπούν, κι αυτό βέβαια ισχύει για τον ίδιο τον Δημήτριο, τους ιεράρχες και τους λαϊκούς (διορισμένοι επί το πλείστον) των επιτροπών, συμπεριλαμβανομένης της οικονομικής και του λεγόμενου Αρχιεπισκοπικού Συμβουλίου.
Πριν ένα χρόνο με την εκλογή του χαμογελαστού και προσηνή Ελπιδοφόρου γεννήθηκε και μεσσηνιακή ελπίδα για τη «σωτηρία» της Αρχιεπισκοπής και των Ιδρυμάτων της, καθότι ως Πρώτος καλείται όχι απλά να συντονίζει και προεδρεύει, αλλά να χαράσσει καινούργιες πορείες, γραμμές και προοπτικές, δηλαδή να είναι μπροστάρης. Και επειδή μιλούμε πλέον για «σωτηρία», ο Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος δεν μπορεί εκ των πραγμάτων και δεν έχει δικαίωμα να αποτύχει διότι θα σημάνει το ιστορικό μας τέλος. Και μιας που αναφέρθηκα σ’ αυτό θυμάμαι εκείνο το οποίο μου έλεγε ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος, κατά τις τηλεφωνικές μας επικοινωνίες συνήθως το εσπέρας των Σαββάτων, πως «αν δεν προσέξετε θα έχετε ημερομηνία λήξεως» στην Αμερική.
Βέβαια είναι γνωστό ότι ο Ελπιδοφόρος ερχόμενος στην Αμερική έπεσε ο άνθρωπος όχι απλώς μέσα σε ένα χάος, αλλά κυριολεκτικά σε έρεβος, αφού να σκεφθεί κανείς ότι ούτε σπίτι δεν βρήκε να μείνει ο άνθρωπος καθότι ο Δημήτριος -αλήθεια πού διαμένει αυτός;- και τα σαΐνια του πούλησαν την οικία του συγχωρεμένου του Ιακώβου στην περίοπτη θέση του Rye στην είσοδο της επιφανούς Λέσχης (Country Club) αντί πινακίου φακής, όταν οι τιμές στην Αγορά Ακινήτων βρίσκονταν στο πιο χαμηλό επίπεδό τους. Ναι, το πούλησαν για τρία εκατομμύρια δολάρια εκ των οποίων, όπως ελέχθη, έδωσαν 750 χιλιάδες για να φτιάξουν την οροφή της Αρχιεπισκοπής ενώ τα υπόλοιπα $2.250.000 δεν εμφανίσθηκαν ποτέ, πουθενά και σε καμία οικονομική αναφορά. Γι’ αυτό είναι περίεργο να ακούει κανείς τη δικαιολογία από τα μέλη της Επαρχιακής Συνόδου ότι δεν γνώριζαν. Αστεία πράγματα, φτηνές δικαιολογίες.
Ακόμα και τα κτίρια των Γραφείων της Αρχιεπισκοπής τα βρήκε υποθηκευμένα στην τράπεζα για λήψη δανείου, φοβερό! Τη δε Θεολογική Σχολή την βρήκε «μικρόν προ του τέλους της», δηλαδή έτοιμη να κλείσει κι αν δεν παρενέβαινε ο ίδιος με τη βοήθεια του Γεωργίου Καντώνη, ο οποίος σήμερα είναι ο πρόεδρός της, θα θρηνούσαμε την απώλεια της αναγνώρισης.
Είχε μεγάλη ανάγκη η Αρχιεπισκοπή Αμερικής από ελπίδα, όραμα, προοπτική, ανάταση και αναπτέρωση, έξοδο από την απελπισία και την απόγνωση στην οποία είχε περιέλθει όση προσπάθεια κι αν καταβάλλεται από κατευθυνόμενους παλαιούς και όψιμους, να επιχρυσωθούν τα ερείπια της Αρχιεπισκοπής, του Αγίου Νικολάου, της Σχολής και άλλα. Οταν η πραγματικότητα βοά και στενάζει, φαντάζει κανείς γραφικός προσπαθώντας να παίξει μαζί της με τον στροβιλισμό της αλήθειας της.
Να το επαναλάβω για άλλη μία φορά πως η επιτυχία του Ελπιδοφόρου είναι μονόδρομος και θα είναι επιτυχία της Εκκλησίας και της Ομογένειάς μας.
Είμαι βέβαιος ότι δεν λανθάνει της γνώσης του ότι θα χρειασθεί πολλή δουλειά για να επανέλθει η Εκκλησία σε τροχιά ανόδου, αυτή που της ανήκει. Αλλωστε συγκροτείται από ένα πλήρωμα πραγματικά πιστών, φιλότιμων και καλών ανθρώπων, οι οποίοι γνωρίζουν από εθελοντισμό και προσφορά, αρετές οι οποίες διακρίνουν τον Ελληνισμό της Αμερικής. Εναν Ελληνισμό που του αξίζουν τα καλύτερα και οι καλύτεροι να είναι ηγέτες του. Και ο Ελπιδοφόρος μπορεί να αναδειχθεί ένας τέτοιος ηγέτης.
Ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος κατά την τέλεση του Αγιασμού στον ανεγειρόμενο ναό του Αγίου Νικολάου στις 6 Δεκεμβρίου του 2019. ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΚΑΣ/ΖΑΦΕΙΡΗΣ ΧΑΪΤΙΔΗΣ
Η αλλαξοαρχιεπισκοπία οφείλω να τονίσω πως άργησε να γίνει παρόλο ότι η Αρχιεπισκοπή Αμερικής είχε βρεθεί δυστυχώς σε ολοσχερή πτώχευση και δεν εννοώ μόνο οικονομική με τους γνωστούς υπεύθυνους της «καταστροφής» της και από καμάρι της Ορθόδοξης Εκκλησίας που όφειλε να είναι, είχε γίνει η αισχύνη της δυστυχώς. Τουλάχιστον οι υπεύθυνοι της συμφοράς ας κρύβονται και ας σιωπούν, κι αυτό βέβαια ισχύει για τον ίδιο τον Δημήτριο, τους ιεράρχες και τους λαϊκούς (διορισμένοι επί το πλείστον) των επιτροπών, συμπεριλαμβανομένης της οικονομικής και του λεγόμενου Αρχιεπισκοπικού Συμβουλίου.
Πριν ένα χρόνο με την εκλογή του χαμογελαστού και προσηνή Ελπιδοφόρου γεννήθηκε και μεσσηνιακή ελπίδα για τη «σωτηρία» της Αρχιεπισκοπής και των Ιδρυμάτων της, καθότι ως Πρώτος καλείται όχι απλά να συντονίζει και προεδρεύει, αλλά να χαράσσει καινούργιες πορείες, γραμμές και προοπτικές, δηλαδή να είναι μπροστάρης. Και επειδή μιλούμε πλέον για «σωτηρία», ο Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος δεν μπορεί εκ των πραγμάτων και δεν έχει δικαίωμα να αποτύχει διότι θα σημάνει το ιστορικό μας τέλος. Και μιας που αναφέρθηκα σ’ αυτό θυμάμαι εκείνο το οποίο μου έλεγε ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος, κατά τις τηλεφωνικές μας επικοινωνίες συνήθως το εσπέρας των Σαββάτων, πως «αν δεν προσέξετε θα έχετε ημερομηνία λήξεως» στην Αμερική.
Βέβαια είναι γνωστό ότι ο Ελπιδοφόρος ερχόμενος στην Αμερική έπεσε ο άνθρωπος όχι απλώς μέσα σε ένα χάος, αλλά κυριολεκτικά σε έρεβος, αφού να σκεφθεί κανείς ότι ούτε σπίτι δεν βρήκε να μείνει ο άνθρωπος καθότι ο Δημήτριος -αλήθεια πού διαμένει αυτός;- και τα σαΐνια του πούλησαν την οικία του συγχωρεμένου του Ιακώβου στην περίοπτη θέση του Rye στην είσοδο της επιφανούς Λέσχης (Country Club) αντί πινακίου φακής, όταν οι τιμές στην Αγορά Ακινήτων βρίσκονταν στο πιο χαμηλό επίπεδό τους. Ναι, το πούλησαν για τρία εκατομμύρια δολάρια εκ των οποίων, όπως ελέχθη, έδωσαν 750 χιλιάδες για να φτιάξουν την οροφή της Αρχιεπισκοπής ενώ τα υπόλοιπα $2.250.000 δεν εμφανίσθηκαν ποτέ, πουθενά και σε καμία οικονομική αναφορά. Γι’ αυτό είναι περίεργο να ακούει κανείς τη δικαιολογία από τα μέλη της Επαρχιακής Συνόδου ότι δεν γνώριζαν. Αστεία πράγματα, φτηνές δικαιολογίες.
Ακόμα και τα κτίρια των Γραφείων της Αρχιεπισκοπής τα βρήκε υποθηκευμένα στην τράπεζα για λήψη δανείου, φοβερό! Τη δε Θεολογική Σχολή την βρήκε «μικρόν προ του τέλους της», δηλαδή έτοιμη να κλείσει κι αν δεν παρενέβαινε ο ίδιος με τη βοήθεια του Γεωργίου Καντώνη, ο οποίος σήμερα είναι ο πρόεδρός της, θα θρηνούσαμε την απώλεια της αναγνώρισης.
Είχε μεγάλη ανάγκη η Αρχιεπισκοπή Αμερικής από ελπίδα, όραμα, προοπτική, ανάταση και αναπτέρωση, έξοδο από την απελπισία και την απόγνωση στην οποία είχε περιέλθει όση προσπάθεια κι αν καταβάλλεται από κατευθυνόμενους παλαιούς και όψιμους, να επιχρυσωθούν τα ερείπια της Αρχιεπισκοπής, του Αγίου Νικολάου, της Σχολής και άλλα. Οταν η πραγματικότητα βοά και στενάζει, φαντάζει κανείς γραφικός προσπαθώντας να παίξει μαζί της με τον στροβιλισμό της αλήθειας της.
Να το επαναλάβω για άλλη μία φορά πως η επιτυχία του Ελπιδοφόρου είναι μονόδρομος και θα είναι επιτυχία της Εκκλησίας και της Ομογένειάς μας.
Είμαι βέβαιος ότι δεν λανθάνει της γνώσης του ότι θα χρειασθεί πολλή δουλειά για να επανέλθει η Εκκλησία σε τροχιά ανόδου, αυτή που της ανήκει. Αλλωστε συγκροτείται από ένα πλήρωμα πραγματικά πιστών, φιλότιμων και καλών ανθρώπων, οι οποίοι γνωρίζουν από εθελοντισμό και προσφορά, αρετές οι οποίες διακρίνουν τον Ελληνισμό της Αμερικής. Εναν Ελληνισμό που του αξίζουν τα καλύτερα και οι καλύτεροι να είναι ηγέτες του. Και ο Ελπιδοφόρος μπορεί να αναδειχθεί ένας τέτοιος ηγέτης.
ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου