Πρώτο θέμα μας: "γνώθι σαυτόν"

Πρώτο μας θέμα

Articles and opinions expressed may not necessarily belong to paneliakos.com

Η ιστοσελίδα μας, PANELIAKOS.COM

You can translate this blog in over 100 languages within a second! Go to the left up top where it says Select Language. Happy navigating. See you again..

Εορτάζουμε και Tιμούμε

Τετάρτη 22 Απριλίου 2020

Μία πραγματική ιστορία με τον Νίκολας Μπερνς

Πέμπτη, 23 Απριλίου, 2020


Ο Nicholas Burns ήταν τελετάρχης στην παρέλαση του Ελληνισμού της Βοστώνης το 2001, όταν ήταν πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα

Η παρέλαση της Βοστώνης έχει προγραμματιστεί και οι προσκλήσεις στην πολιτειακή και πολιτική ηγεσία της Ελλάδας έχουν σταλεί και περιμένουμε απαντήσεις για το ποιοι θα έρθουν από τις «κεφαλές» της Ελλάδας για την Παρέλαση του Ελληνισμού της Βοστώνης τον Απρίλιο του 2001.

Συγκεκριμένα προσκλήσεις έφυγαν με το διπλωματικό σάκο από το Ελληνικό Προξενείο και ο Πρόεδρος της Ομοσπονδίας τότε κ. Γεώργιος Δημόπουλος και ο Α’ Αντιπρόεδρος κ. Ιωάννης Πατουχέας και ο υπογράφων σαν Β’ Αντιπρόεδρος περιμέναμε ποιος θα έρθει από τους: Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Πρωθυπουργό, Αρχηγούς κομμάτων και τον Πρόεδρο της Βουλής και βουλευτές αντιπρόσωποι κομμάτων.

Να όμως που στην Ελλάδα προκηρύχτηκαν εκλογές και δεν θα ερχόταν κανένας οπότε η ολομέλεια ζήτησε να σταλεί πρόσκληση να έρθει ο Πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα κ. Νίκολας Μπερνς με καταγωγή από το Wellesley, MA.

Προς έκπληξη όλων ο Αμερικανός πρέσβης δέχτηκε αφού είπε ότι στις εκδηλώσεις της Ομοσπονδίας θα ήθελε να είναι και οι γονείς του, πράγμα που έγινε.

Έφτασε ο Αμερικανός Πρέσβης και συζητούσαμε στο “holding room” του ξενοδοχείου «57» πριν το επίσημο δείπνο.  Ανταλλάξαμε κάποιες σκέψεις με τον Πρέσβη και μου έδωσε την κάρτα του με το προσωπικό του τηλέφωνο.

Έγινε η παρέλαση και ο άνθρωπος επέστρεψε στην Αθήνα.  Πέρασαν μερικοί μήνες από τότε και βρισκόμουν στο νεκροπομπείο Φάγγας στο Watertown στην κηδεία του πατέρα του αείμνηστου Δημήτρη Χάϊτα όταν κτύπησε το κινητό μου τηλέφωνο.  Mου έδειξε ότι με τηλεφωνούσε ο φίλος από το Lowell, Ροδόλφος Κοταράκος.  Του εξήγησα ότι θα τον πάρω τηλέφωνο από το δρόμο όταν φύγω από το νεκροπομπείο.  Πράγματι μισή ώρα μετά τον τηλεφώνησα και μου είπε το πρόβλημά του.

« Η μάνα μου είναι σε κώμα και μας είπαν όταν της βγάλουν τα καλώδια θα φύγει.  Θέλει να έρθει η αδερφή μου με τον άντρα της από τον Πειραιά και δεν τους δίνουν βίζα.  Έχουμε κάποιον που μπορεί να κάνει κάτι;» μου είπε και του απάντησα «Νομίζω ναι».  Θα τον πάρω τηλέφωνο στις 4:00 το πρωί, δηλαδή 11:00 το πρωί ώρα Ελλάδος.

Με ρώτησε ποιος είναι αυτός γιατί έχουν βάλλει διάφορους πολιτικούς και δεν γίνεται τίποτα.  Του απάντησα ότι είναι ο πρέσβης των ΗΠΑ, κατάλαβα ότι δεν με πίστεψε.
Νόμισε ότι τον δούλευα, οπότε του είπα «Θα σε πάρω τηλέφωνο με το κινητό στις 4:00 το πρωί και με το σταθερό τηλέφωνο θα πάρω τον πρέσβη μήπως χρειαστεί να μου δώσεις κάποια στοιχεία.
Πράγματι στις 3:55 το πρωί τηλεφωνώ το Ρούλη (Ροδόλφο) ο οποίος μου δίνει τα ονόματα και τον κρατώ στη γραμμή του κινητού ενώ καλώ τον Πρέσβη.  Πράγματι, απαντά ο ίδιος και αφού του υπενθυμίζω ποιος είμαι του εξηγώ γιατί τον τηλεφωνώ.  

«Κανένα πρόβλημα, περίμενε δύο λεπτά στη γραμμή να μιλήσω με τον Πρόξενο» μου είπε και πράγματι σε λίγο αφού με χαιρέτησε ο Νίκολας Μπερνς με σύνδεσε με τον Πρόξενο ειδικό για βίζες.  Τον ευχαρίστησα τον άνθρωπο και αρχίζω να μιλώ με τον Αμερικανό  Πρόξενο στα Ελληνικά.  Του έδωσα τα στοιχεία και μου είπε: «Με κοροϊδεύουν, είναι εδώ και μου είπαν ότι η μάνα τους έχει ήδη πεθάνει».  Του είπα «έχω στην άλλη γραμμή των αδελφό της που μου είπε ότι όταν θα βγάλουν τα καλώδια θα τελειώσει».
Εν τάξει μου λέει ο Πρόξενος «θα τους στείλω να μου φέρουν ένα χαρτί από τον Πειραιά και στις 1:00μμ θα τους δώσω τη βίζα».  Τον ευχαρίστησα και έκλεισα το τηλέφωνο.  Γύρισα στο κινητό όπου ο Ρούλης περίμενε με αγωνία.  Του εξήγησα τι θα γίνει και πήγα πίσω για ύπνο. 

Στις 7:00 το πρωί με τηλεφωνεί ο Ρούλης να με ευχαριστήσει και να μου πει ότι η αδερφή του με τον σύζυγό της πήραν τη βίζα και έρχονται αύριο από την Ελλάδα.

Ήρθαν είδαν την μάνα τους και την μεθεπόμενη η μητέρα τους κ. Αμαλία Κοταράκου πέθανε.  Πήγα στο νεκροπομπείο και στην κηδεία όπου γνώρισα τους ανθρώπους που ήρθαν από την Ελλάδα και τους έδωσα τα συλλυπητήρια μου. 

Ρούλης μου το υπενθύμισε προχθές όταν με πήρε να μου πει Χριστός Ανέστη και ευχές.
 
Βασίλης Καυκάς, Βοστώνη

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου