Ο Μητροπολίτης Προύσης κ. Ελπιδοφόρος και Ηγούμενος της Μονής της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης (ΜΟΤΙΟΝΤΕΑΜ/ΦΑΝΗ ΤΡΥΨΑΝΗ).
Η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου εξέλεξε παμψηφεί Αρχιεπίσκοπο Αμερικής τον μέχρι τώρα Μητροπολίτη Προύσης Ελπιδοφόρο (Λαμπρυνιάδη), ηγούμενο της Μονής Αγίας Τριάδος Χάλκης και καθηγητή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Το τριπρόσωπο καταρτίστηκε από τους Μητροπολίτες, Προύσης Ελπιδοφόρο, Μπουένος Άιρες Ταράσιο και Σουηδίας Κλεόπα.
Το Οικουμενικό Πατριαρχείο εξέδωσε το ακόλουθο ανακοινωθέν:
«Σήμερον, Σάββατον, 11ην Μαίου 2019, η Αγία και Ιερά Σύνοδος, συνεχίζουσα τας εργασίας αυτής, προέβη εις πλήρωσιν της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αμερικής, χηρευσάσης μετά την οικειοθελή παραίτησιν του μέχρι τούδε ποιμενάρχου αυτής Σεβ. Αρχιεπισκόπου Γέροντος Αμερικής κ. Δημητρίου.
Ούτω, εισηγήσει, αδεία και προτροπή της Α. Θ. Παναγιότητος, οι άγιοι συνοδικοί πάρεδροι κατελθόντες εις τον Πάνσεπτον Πατριαρχικόν Ναόν, μετά την επίκλησιν του Αγίου Πνεύματος, ψήφους κανονικάς προβαλόμενοι εξελέξαντο παμφψηφεί Αρχιεπίσκοπον Αμερικής τον Σεβ. Μητροπολίτην Προύσης κ. Ελπιδοφόρον, Ηγούμενον της Ιεράς Μονής Αγίας Τριάδος Χάλκης και Καθηγητήν της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Εκ της Αρχιγραμματείας της Αγίας και Ιεράς Συνόδου».
Ο νέος Αρχιεπίσκοπος είναι ηλικίας 52 ετών και διαθέτει πλούσια διοικητική, ποιμαντική, ακαδημαϊκή και συγγραφική δράση, ενώ είναι ένας εκ των κορυφαίων ιεραρχών του Οικουμενικού Θρόνου.
Λίγη ώρα μετά την εκλογή του ο εκλεγμένος Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος προέβη σε δηλώσεις στον «Εθνικό Κήρυκα».
Μικρό μήνυμα
Αμέσως μετά την εκλογή έγινε το μικρό μήνυμα στο οποίο ο εκλεγείς Αρχιεπισκοπής Αμερικής Ελπιδοφόρος εκφώνησε την ακόλουθη ομιλία
«Παναγιώτατε Πάτερ και Δέσποτα,
Σεβασμία των Ιεραρχών χορεία, Με συγκίνησιν βαθείαν, με χαράν ευγνώμονα, με δέος και φόβον Θεού ήκουσα εκ των τιμίων χειλέων της Υμετέρας Σεπτής Κορυφής την εις τον Αρχιεπισκοπικόν Θρόνον της Αμερικής προαγωγήν της ελαχιστότητός μου, Υμετέρα μεν ευμενεί προτάσει και προβολή, ψήφω δε τιμία των σεβασμίων ιεραρχών, μελών της περί την Υμετέραν Θειοτάτην Παναγιότητα Αγίας και Ιεράς Συνόδου.
Αισθάνομαι βαρείαν την ευθύνην, Παναγιώτατε Δέσποτα, την οποίαν εναποθέτει εις τους ώμους μου η Μήτηρ Εκκλησία, πέραν της μεγάλης τιμής και της εμπιστοσύνης, διά των οποίων με περιβάλλει και σήμερον το σεπτόν πρόσωπόν Σας εν Συνόδω.
Ως τέκνον Σας πνευματικόν, ως νεόφυτον ελαίας εκ της Πατριαρχικής Αυλής, ως ελάχιστον κλήμα της ευκληματούσης αμπέλου του Οικουμενικού Θρόνου, αλλά και ως απλούν ηλιοτρόπιον, θα έχω πάντοτε εστραμμένον το βλέμμα μου προς Υμάς, Σεπτέ Πρώτε της Ορθοδοξίας, διότι μόνον ούτω θα δυνηθώ να καρποφορήσω, διότι γνωρίζω ότι μόνον κύκλω της Τραπέζης Σας θα δυνηθώ να φέρω καρπόν, εκκοπτώμενος δε της ζωηφόρου ταύτης Αμπέλου της Μεγάλης Εκκλησίας θα κινδυνεύσω να εκκοπώ και να βληθώ εις το πυρ της αγνωμοσύνης και της απωλείας.
Υπόσχομαι, Παναγιώτατε, την ιεράν ταύτην και επίσημον στιγμήν, ότι η μεγάλη αύτη επαρχία του Θρόνου, ως πράττουν και οι λοιποί ποιμενάρχαι του Οικουμενικού Θρόνου, η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αμερικής μετά των Μητροπόλεων αυτής, ζωννύεται τω λεντίω της διακονίας της Μητρός Εκκλησίας, της ενταύθα Ομογενείας, της ιεραποστολής των Επαρχιών του Θρόνου και πάσης άλλης ανάγκης του Σεπτού της Ορθοδοξίας Κέντρου.
Διότι οι πάντες γνωρίζομεν ότι εάν το κλήμα φέρει καρπόν, το οφείλει εις την άμπελον, εις την οποίαν μένει συνδεδεμένη. Εάν η ελαία είναι κατάκαρπος, αποκτά αξίαν επειδή είναι πεφυτευμένη κύκλω της Τραπέζης της Αγίας του Φαναρίου. Εάν το ηλιοτρόπιον ανθίζει και φέρει καρπόν, τούτο οφείλει εις το φως του Ηλίου της Ορθοδοξίας, του Οικουμενικού Θρόνου.
Με τας ταπεινάς ταύτα σκέψεις, εν ευγνωμοσύνη απείρω δέχομαι το επίταγμα, σήμερον, εορτήν των εγκαινίων της Κωνσταντινουπόλεως, ευχαριστώ τον Θεόν και δοτήρα πάσης κτίσεως, την Υπεραγίαν Θεοτόκον την περιφρουρούσαν την Αγίαν ταύτην Πόλιν Κυρίου, και ευχαριστώ την Υμετέραν Θειοτάτην Παναγιότητα, τον Αυθέντην και Δεσπότην μου, διότι εκ πρώτης νεότητος με πολλήν υπομονήν, αγάπην και δεξιότητα εσμίλευσε την ελαχιστότητά μου και ευηργέτησεν όσον ουδείς άλλος.
Ευχαριστώ τους σεβασμίους αγίους αρχιερείς, τα μέλη της Αγίας και Ιεράς Συνόδου, οι οποίοι με ετίμησαν δαψιλώς διά της τιμίας ψήφου των και απέβλεψαν με εμπιστοσύνην εις το ταπεινόν μου πρόσωπον.
Κλίνων το γόνυ ενώπιόν Σας, Παναγιώτατε, ασπαζόμενος την Δεξιάν Σας, λαμβάνω «τον καιρόν» διά την ιερουργίαν της διαποιμάνσεως του λαού του Θεού, αλλά και περιβάλλομαι στολήν εργασίας, διότι ο θερισμός πολύς, οι δε εργάται ολίγοι».
Ο εκλεγείς Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος γεννήθηκε το έτος 1967 στο Μακροχώριο Κωνσταντινουπόλεως. Φοίτησε στο Τμήμα Ποιμαντικής της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, από όπου αποφοίτησε με άριστα το έτος 1991. Το 1993 ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Βόννης υποβαλών επί τούτω διατριβή υπό τον τίτλο «Οι αδελφοί Νικόλαος και Ιωάννης Μεσαρίτης». Διάκονος χειροτονήθηκε το έτος 1994 στο Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι, διορισθείς, εν συνεχεία, Κωδικογράφος της Ιεράς Συνόδου. Το επόμενο έτος 1995 διορίστηκε Υπογραμματέας Ιεράς Συνόδου. Μεταξύ των ετών 1996-1997 φοίτησε στη Θεολογική Σχολή του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού στο Μπαλαμάντ του Λιβάνου, όπου βελτίωσε την γνώση της αραβικής γλώσσας. Το έτος 2001 υπέβαλε διδακτορική διατριβή στη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης υπό τον τίτλο: «Η έναντι της Συνόδου της Χαλκηδόνος στάσις του Σεβήρου Αντιοχείας» και αναγορεύθηκε διδάκτωρ της Θεολογίας με τον βαθμό άριστα.
Το έτος 2004 προσκλήθηκε ως επισκέπτης καθηγητής στη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού Βοστώνης, όπου δίδαξε επί εν εξάμηνο. Τον Μάρτιο του έτους 2005, κατόπιν προτάσεως του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου προήχθη υπό της Ιεράς Συνόδου εις Αρχιγραμματέα αυτής, χειροτονηθείς εις Πρεσβύτερον από τον Πατριάρχη στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου.
Το έτος 2009 η Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης τον εξέλεξε ομόφωνα ως Αναπληρωτή Καθηγητή της Συμβολικής και των Διορθοδόξων και Διαχριστιανικών Σχέσεων, ενώ υπέβαλλε, μεταξύ άλλων, δύο υφηγεσίες υπό τους τίτλους: «Ο θεσμός της Συνάξεως Ιεραρχών του Οικουμενικού Θρόνου (1951-2004)» και «Οι ενενήντα πέντε Θέσεις του Λουθήρου. Ιστορικοθεολογική θεώρηση – Κείμενο – Μετάφραση – Σχόλια». Τον Μάρτιο του έτους 2011 εξελέγη εν ενεργεία Μητροπολίτης Προύσης, ενώ τον Αύγουστο του ιδίου έτους διορίσθηκε Ηγούμενος της εν Χάλκη Ιεράς Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής Αγίας Τριάδος.
Διετέλεσε ορθόδοξος γενικός γραμματεύς της Διεθνούς Μικτής Επιτροπής επί του Θεολογικού Διαλόγου της Ορθοδόξου Εκκλησίας μετά της Παγκοσμίου Λουθηρανικής Ομοσπονδίας και μέλος Πατριαρχικών Αντιπροσωπειών κατά τις Γενικές Συνελεύσεις του Συμβουλίου Ευρωπαϊκών Εκκλησιών και του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών, γραμματεύς της εν Σόφια συνελθούσης Μείζονος και Υπερτελούς Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας του έτους 1998, της εν Κων/πόλει συνελθούσης Μείζονος και Υπερτελούς Συνόδου του έτους 2005, της εν Γενεύη συνελθούσης Διευρυμένης Συνόδου το έτος 2006 και της εν Κων/πόλει συνελθούσης Συνάξεως των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών του έτους 2008. Είναι μέλος της Επιτροπής Πίστεως και Τάξεως του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών.
Διενέργησε έρανο σε παγκόσμιο επίπεδο και αγόρασε δύο βυζαντινούς Ναούς: α) την Παναγία Παντοβασίλισσα της Τρίγλιας (13οςαι.), και β) τους Ταξιάρχες Μιχαήλ και Γαβριήλ της Συγής (9οςαι.). Σημαντική ήταν η βοήθεια που προσέφεραν για τον σκοπό αυτό οι χριστιανοί της Αρχιεπισκοπής Αμερικής.
Διόρισε μόνιμο ιερέα στην Προύσα για τις ανάγκες των ορθοδόξων χριστιανών. Αγόρασε στην Τρίγλια κατοικία για τον μόνιμο ιερέα. Δημιούργησε ιδιαίτερο ταμείο για την Μητρόπολη Προύσης, ώστε σήμερα να είναι ανεξάρτητη οικονομικά. Οργάνωσε τους πρόσφυγες που κατάγονται από την Μητρόπολη Προύσης και ζουν στην Ελλάδα: κάθε χρόνο γίνεται το λεγόμενο «Αντάμωμα» των Προυσαλιωτών, στο οποίο συμμετέχουν όλοι οι καταγόμενοι από την Προύσα.
Ως Ηγούμενος της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης (2011-σήμερα). Για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία του Οικουμενικού Πατριαρχείου συγκρότησε Μοναστική Αδελφότητα με μοναχούς από την Κωνσταντινούπολη, την Ελλάδα, τη Φιλανδία και το Μεξικό. Για πρώτη φορά στην ιστορία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης ξεκίνησε εκδόσεις βιβλίων ως «Εκδόσεις Ιεράς Θεολογικής Σχολής της Χάλκης».
Για πρώτη φορά έγινε η αποτύπωση («relevee») του κτιρίου της Θεολογικής Σχολής σε συνεργασία με το Πολυτεχνείο του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης. Αξιοποιήθηκε και βελτιώθηκε ο κήπος της Θεολογικής Σχολής. Ξεκίνησε και ολοκληρώθηκε η ηλεκτρονική καταλογογράφηση της Βιβλιοθήκης της Σχολής. Σήμερα είναι σε εξέλιξη η πλήρης ψηφιοποίηση της Βιβλιοθήκης σε συνεργασία με τη Βιβλιοθήκη της Βουλής των Ελλήνων και με μεγάλο χορηγό τον ΟΠΑΠ.
Ξεκίνησε συνεργασία με Πανεπιστήμια της Ελλάδος, της Γερμανίας και της Κύπρου, ώστε να μπορούν να έρχονται φοιτητές και φοιτήτριες να εργάζονται στη Σχολή της Χάλκης, με χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης (προγράμματα Erasmus).
Έγιναν έργα εντός της Μονής για να τονιστεί ο Μοναστικός χαρακτήρας: α) δύο νέα ξυλόγλυπτα και επίχρυσα προσκυνητάρια, β) νέο ξυλόγλυπτο παγκάρι από το Άγιο Όρος, γ) αγιογράφηση της Τράπεζας της Μονής, και δ) ψηφιδωτό της Προθέσεως του Ναού.
Αλλα έργα: α) η εκ βάθρων ανακαίνιση του μαγειρείου της Μονής, και β) η δημιουργία της νέας Συνοδικής Αίθουσας για τις θερινές συνεδριάσεις της Ιεράς Συνόδου. γ. Ως καθηγητής της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης (2011-σήμερα).
Συνέγραψε τα εξής βιβλία, θεολογικά και εκκλησιαστικά: Η έναντι της Συνόδου της Χαλκηδόνος στάση του Σεβήρου Αντιοχείας (διδακτορική διατριβή, 2001). Οι 95 θέσεις του Λουθήρου (2009). Τα πρακτικά της Συνάξεως των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών (2008). Ο θεσμός της Συνάξεως των Ιεραρχών του Οικουμενικού Θρόνου (2015). Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος στην Ουκρανία: 2008 (2018). Οι Πατριάρχες της Χάλκης. Τόμος Α: 1844-1901 (2018). Η μαρτυρία και η θεολογία του Οικουμενικού Πατριαρχείου (2018). Συνέγραψε και πολλά άρθρα σε επιστημονικά και θεολογικά περιοδικά.
Είναι τακτικός καθηγητής της Συμβολικής και των Διορθοδόξων και Διαχριστιανικών Σχέσεων. Έχει σπουδάσει σε Ελλάδα, Γερμανία και Λίβανο και έχει διδάξει και πραγματοποιήσει διαλέξεις σε Πανεπιστήμια της Ελλάδος, της Κύπρου, των ΗΠΑ, της Γερμανίας, της Τουρκίας και της Γαλλίας. Έχει βραβευτεί με τα παράσημα της Ανώτερης Τάξεως από τους Προέδρους της Ουκρανίας Βίκτωρ Γιούστσενκο (2008) και Πέτρο Ποροσένκο (2018).
Πηγή: ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου