«Ενήλικοι στο δωμάτιο»: Η ταινία προχωράει χωρίς... σκιές

Σάββατο, 13 Απριλίου, 2019

Αναρτήθηκε την περασμένη Τρίτη στη Διαύγεια η απόφαση για την έγκριση της ενίσχυσης της επερχόμενης ταινίας «Ενήλικοι στο Δωμάτιο» του Κώστα Γαβρά, από τον νεοσύστατο φορέα του Εθνικού Κέντρου Οπτικοακουστικών Μέσων και Επικοινωνίας. Και ακολούθησε... χαμός. «Ο Νίκος Παππάς χρηματοδοτεί την ταινία του Γαβρά για τον Βαρουφάκη» ήταν ο τίτλος που κυκλοφόρησε, σε παραλλαγές, ταχύτατα στο Διαδίκτυο. Πράγματι, η έγκριση φέρει την υπογραφή του υπουργού Ψηφιακής Πολιτικής, παραχωρώντας έτσι 629.561,45 ευρώ στην παραγωγή της ταινίας, όπως προβλέπει η διάταξη της επιστροφής (cash rebate) του 35% των προϋπολογισμένων δαπανών. Σημειώνεται πως το συνολικό ποσό της δαπάνης στην Ελλάδα είναι 1,8 εκατ. ευρώ, ενώ ολόκληρη η παραγωγή φτάνει τα 6,85 εκατ. ευρώ.

Πληροί, όμως, το συγκεκριμένο φιλμ τις αναγκαίες προϋποθέσεις ώστε να χρηματοδοτηθεί; Σύμφωνα με το ΕΚΟΜΕ η υποβολή του σχεδίου έγινε στις 5/1/2019, τουλάχιστον δύο μήνες πριν από την έναρξη των γυρισμάτων (13/3), όπως προβλέπει ο νόμος. Στον, δε, πίνακα πολιτιστικών κριτηρίων το «Ενήλικοι στο Δωμάτιο» συγκεντρώνει 39 βαθμούς, με το αναγκαίο ελάχιστο να είναι 20. Αυτό συμβαίνει επειδή το φιλμ τσεκάρει «κουτάκια» όπως η θεματολογία ελληνικού ενδιαφέροντος, η απασχόληση ντόπιων συντελεστών και συνεργείων (συγκεκριμένα απασχολούνται 1.297 άτομα στη χώρα μας), η ανάδειξη ελληνικών τοποθεσιών και η ιστορική διάσταση του έργου. Για να φτάσουμε τέλος στο μέγιστο του 35% υπάρχει μία ακόμη προϋπόθεση: η παραγωγή να μην έχει εξασφαλίσει παρόμοιου τύπου χρηματοδότηση από άλλη συμπαραγωγό χώρα, κάτι που ισχύει στην περίπτωση του Γαβρά, ο οποίος επέλεξε –προφανώς και για οικονομικούς λόγους– να γυρίσει σημαντικό μέρος της ταινίας στην Ελλάδα. Οπως μαθαίνουμε, σκηνές γυρίζονται ακόμα στο κτίριο του Δημαρχείου Αθηνών, το οποίο πιθανότατα υποκαθιστά κινηματογραφικά το Μέγαρο Μαξίμου.

Ο Κώστας Γαβράς στα χθεσινά γυρίσματα της ήδη πολυσυζητημένης ταινίας του, στην Αθήνα.

Η ουσία φυσικά του (μη) θέματος, όπως προκύπτει από τα παραπάνω, είναι άλλη. Επί δεκαετίες, οι Ελληνες συντελεστές του σινεμά επεσήμαιναν την απαράδεκτη έλλειψη οικονομικών κινήτρων για την πραγματοποίηση ξένων και ελληνικών παραγωγών στη χώρα. Τι νόημα έχει άραγε η δίχως λόγο υπονόμευση σε αυτό το σημείο; Η απάντηση ρητορική, ενώ η λογική πίσω της μοιάζει και κάπως... κωμική. Οσοι για παράδειγμα έχουν όντως διαβάσει το ομώνυμο βιβλίο του Γιάνη Βαρουφάκη, στο οποίο βασίζεται η ταινία, ξέρουν πως η παρούσα κυβέρνηση δεν έχει πολλούς (πολιτικούς) λόγους για να τη στηρίξει.

Για το θέμα ζητήσαμε και την τοποθέτηση του προέδρου του ΕΚΟΜΕ, Πάνου Κουάνη. «Δύο πράγματα: αρχικά το rebate είναι σύστημα αυτόματης χρηματοδότησης και όχι επιλεκτικής, όπως π.χ. συμβαίνει με τις επιδοτήσεις του Κέντρου Κινηματογράφου –πρακτικά δηλαδή μας ενδιαφέρουν τα “νούμερα” κι όχι το σενάριο του έργου. Το δεύτερο είναι πως, ούτως ή άλλως, δεν πρέπει να λογοκρίνουμε τις ταινίες. Το 1985 διώξαμε την “Ελένη” του Γκατζογιάννη και το 2003 τον “Αλέξανδρο” του Ολιβερ Στόουν, λόγω περιεχομένου. Ας μην επαναλαμβάνουμε τα λάθη».

Πηγή: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ