Ανάλυση
Είναι γεγονός πως οι συγκρίσεις μερικές φορές είναι αναπόφευκτες κι αυτό νομίζω ότι ισχύει και στην προκειμένη περίπτωση με την ευκαιρία της αποκάλυψης από τον «Εθνικό Κήρυκα» το Σαββατοκύριακο των περιουσιακών στοιχείων της Μητρόπολης Τορόντο του Καναδά.
Η αξία τους υπολογίζεται σε πάνω από 140 εκατομμύρια δολάρια, Καναδέζικα βέβαια, ενώ όπως σημειώσαμε στο εν λόγω δημοσίευμα «τα ακίνητα, εκτός δύο, αποκτήθηκαν από το έτος 1996 και μετά που ο Καναδάς αποσπάσθηκε από την Αρχιεπισκοπή Αμερικής και απετέλεσε ξεχωριστή Μητρόπολη. Η όλη υλική και πνευματική ανάπτυξη συντελέσθηκε κατά τα τελευταία 45 χρόνια επί ποιμαντορίας του σημερινού Μητροπολίτη Τορόντο και παντός Καναδά κ. Σωτηρίου».
Δυστυχώς ο Μητροπολίτης κ. Σωτήριος δεν δέχθηκε να μιλήσει για να πληροφορηθούμε τον τρόπο και τη μέθοδο που έγινε κάτι τέτοιο κατορθωτό στον Καναδά, κι εμείς εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, τη μεγαλύτερη, δυναμικότερη και επιφανέστερη σύγχρονη αυτοκρατορία του Κόσμου με μια Ομογένεια ανθούσα οικονομικά «δυστυχώς επτωχεύσαμεν» κατά τη γνωστή έκφραση του Τρικούπη.
Κι εδώ που τα λέμε ούτε οι αριθμοί της εκκλησιαστικής οντότητας Καναδά και εκκλησιαστικής οντότητας των Ηνωμένων είναι συμβατοί ή συγκρίσιμοι. Εκεί υπάρχουν συνολικά 77 κοινότητες, στην καθ’ ημάς Ιερά Αρχιεπισκοπή περί τις 600, χαώδης η διαφορά. Και όμως οι συγκρίσεις τρομακτικές.
Το έχω γράψει πολλές φορές για άλλα θέματα και περιπτώσεις κι ας μου επιτραπεί να το επαναλάβω. Είναι θέμα προσώπων και σίγουρα ηγεσίας. Είναι τραγικό και έμπονο να το ομολογήσει κανείς ότι η έλλειψη ηγεσίας ήταν και είναι το μεγάλο πρόβλημα της Αρχιεπισκοπής Αμερικής τόσο σε επίπεδο του Πρώτου, όπως συνηθίζουμε να λέμε στην εκκλησιαστική γλώσσα, δηλαδή του Αρχιεπισκόπου, όσο και σε τοπικό επίπεδο Μητροπόλεων εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις. Η Αρχιεπισκοπή Αμερικής εξακολουθεί να κουβαλά μέρος της κληρονομιάς του αείμνηστου Ιακώβου ο οποίος λόγω χαρακτήρα και ιδιοσυγκρασίας ανασφάλειας δεν μπορούσε να ανεχθεί ανθρώπους ικανούς και ευπαίδευτους.
Γι’ αυτό ακριβώς τώρα με την επικείμενη αλλαξοαρχιεπισκοπία, το Οικουμενικό Πατριαρχείο το οποίο είναι η Εκκλησιαστική Αρχή τής εν Αμερική Επαρχίας του οφείλει να «αερίσει» και κάποιους εξ’ αυτών για να αρχίσει μία εκκαθάριση και ανανέωση και να επιστρέψει-εάν επιστρέψει- ο ένθεος λαός μας στις εκκλησιές.
Η Αρχιεπισκοπή Αμερικής πορεύεται ήδη στην μετα-Δημήτριο εποχή. Δεν είναι καιρός πια ούτε για συναισθηματισμούς του είδους ότι ο καημένος είναι προχωρημένης ηλικίας, ή ότι ας του δοθεί χρόνος να διορθώσει τα ημαρτημένα και ερείπια. Η πεντάδα των Ημερήσιων Ελληνικών Σχολείων που έκλεισε, το αμπαρωμένο γιαπί του ναού του Αγίου Νικολάου, η οικονομική κατάρρευση της Αρχιεπισκοπής μέχρι σημείου υποθήκευσης των κτιρίων των γραφείων της για λήψη τραπεζικού δανείου, η παραλυτική κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει το Ελληνικό Κολέγιο και η Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού Βοστώνης, είναι ένα μικρό γοερό και θλιβερό απάνθισμα της κληρονομιάς που μας κληροδοτεί ο Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια χωρίς υποκριτικούς βερμπαλιστικούς στροβιλισμούς και πλασματικούς εντυπωσιασμούς.
Οπως έχουμε γράψει πολλές φορές, η ενταύθα Ιεραρχία δεν είναι άμοιρη ευθυνών, είναι πλήρως συνυπεύθυνη. Οι κατά πόλεις ιεράρχες έχουν δημιουργήσει τα δικά τους «φέουδα» ανεξέλεγκτα και αυτόνομα. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, ο οποίος είναι ο κατ’ εξοχήν Αρχιεπίσκοπος, Ποιμένας και Διδάσκαλος της Αρχιεπισκοπής Αμερικής, ούσης Εκκλησιαστικής Επαρχίας του Οικουμενικού Θρόνου δεν μπορεί και δεν πρέπει να ολιγωρήσει και παρατείνει περισσότερο το δράμα της, γιατί πλέον βρισκόμαστε σε οριακές καταστάσεις.
Πηγή: ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου