Του Θεοδώρου Καλμούκου
Ανάλυση
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος στο ναό των Αγίων Θεοδώρων Βλάγκας. Μπροστά στον Θρόνο καθισμένα μικρά παιδιά της Ομογένειας της Κωνσταντινούπολης. Φωτογραφία Οικουμενικό Πατριαρχείο-Νίκος Μαγγίνας
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως όλα τα σημάδια συντείνουν στο ότι υπάρχει κλιμακούμενη ένταση στις σχέσεις Ελλάδος και Τουρκίας, που δυστυχώς η απεχθής λέξη «πόλεμος» έχει μπει στο λεξιλόγιο της καθημερινότητας τόσο εντός, όσο και εκτός Ελλάδος στον Ελληνισμό της Αποδημίας. Κάτι τέτοιο δεν ήταν σύνηθες πριν μερικά χρόνια ή έστω μήνες καθότι επικρατούσε ένα είδος ησυχίας χωρίς βέβαια να λείπουν οι μικροεντάσεις και τα προβλήματα στο Αιγαίο.
Τώρα όμως τα πράγματα έχουν αγριέψει, έχουν πάρει μία άλλη τροπή. Ελπίζεται πως θα υπάρξει εκτόνωση της έντασης και απομείωση της κρίσης διότι εδώ που τα λέμε μία πολεμική σύρραξη, ο μη γένοιτο, δεν συμφέρει σε κανέναν.
Σήμερα θα ήθελα να αναφερθώ πάνω και πέρα από τις γνωστές επιπτώσεις που θα είχε ένας πόλεμος, και σε μία άλλη διάσταση την οποία φαίνεται να την ξεχνούμε, κι αυτή είναι η παρουσία της Ομογένειας της Κωνσταντινούπολης και του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Τουρκία. Είναι πικρή αλήθεια πως κάθε φορά που υπάρχει πρόβλημα ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία ή Κύπρο υπάρχουν δυστυχώς τρομακτικές επιπτώσεις στον Ελληνισμό της Πόλης και στο Κέντρο της Ορθοδοξίας, το Φανάρι.
Ας θυμηθούμε τη Μικρασιατική καταστροφή το 1922, την εθνοκάθαρση της Σμύρνης, τον ξεριζωμό και τον σφαγιασμό του Ελληνισμού του Πόντου που μόνο ως ειδεχθή γενοκτονία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Τα καταστροφικά γεγονότα των Σεπτεμβριανών του 1955, τα οποία ξεκίνησαν από μία τουρκική προβοκάτσια. Τα γεγονότα του 1964 που ακολούθησαν με τις βίαιες απελάσεις και τα συναφή που συντέλεσαν στον εκτοπισμό χιλιάδων Κωνσταντινουπολιτών. Ολα αυτά τα αναφερθέντα είχαν την τρομακτική επίπτωση αποψίλωσης της Ομογένειας της Πόλης, την απώλεια του ποιμνίου του Οικουμενικού Πατριαρχείου και τη λιγοστή πια μερίδα που απόμεινε και η οποία αγωνίζεται να επιβιώσει και να κρατηθεί διατηρώντας αναμμένη μία μικρή σπίθα του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας εκεί.
Αυτό που θέλω να πω είναι -και το λέω με πολύ πόνο ψυχής- πως μία νέα πολεμική σύγκρουση ίσως να αποτελειώσει την εναπομείνασα μικρή μερίδα στη Πόλη και να θέσει το Οικουμενικό Πατριαρχείο σε ορατό κίνδυνο επιβίωσής του εκεί. Μπορεί ο σημερινός πρωθυπουργός κ. Τσίπρας και το ασκέρι που τον περιβάλλει να είναι εν πολλοίς άθεοι, αστεφάνωτοι, αρνητές του Χριστού και της Αγίας του Εκκλησίας και των συν αυτοίς ιερών παραδόσεων του Γένους, δεν σημαίνει όμως ότι δεν έχουν ιστορική ευθύνη για τα μέγιστα και ουσιώδη του Γένους ανάμεσα στα οποία κορυφαία θέση κατέχει ως θεσμός το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Αν δεν το έχει κατά νουν και δεν το προστατεύσει η Ελλάδα ποιος θα το κάνει; Μήπως ο κ. Βλαδίμηρος Πούτιν της Ρωσίας; Μα δεν βλέπουμε τα εκκλησιαστικά εθνικιστικά και ιμπεριαλιστικά παιχνίδια του Πατριαρχείου της Μόσχας υπό τον σημερινό Πατριάρχη Κύριλλο και τους περί αυτόν που δεν χάνουν ευκαιρία να ιοβολούν και να υποσκάπτουν το Οικουμενικό Πατριαρχείο, διότι θέλουν σώνει και καλά να γίνουν αυτή η Πρωτόθρονη Εκκλησία της Ορθοδοξίας;
Από την άλλη μεριά στην Αρχιεπισκοπή Αμερικής στην οποία θα μπορούσε να στηριχθεί το Πατριαρχείο για να κινήσει γη και ουρανό αφού ζει στη μεγαλύτερη και ισχυρότερη σύγχρονη αυτοκρατορία του κόσμου, την έχει κυριολεκτικά απονευρώσει και διαλύσει ο εδώ Εξαρχός του ο Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος. Αλλά και από τους υπόλοιπους Μητροπολίτες αλήθεια ποιος θα μπορούσε να ορθώσει το ανάστημά του και να κάνει κάτι ουσιαστικό για το Πατριαρχείο εκτός από τον Ευάγγελο της Νέας Ιερσέης που το λέει η καρδιά του;
Δυστυχώς για μία ακόμα φορά έχουμε αφεθεί στη μοίρα μας ως Ελληνισμός και ως Εκκλησία και δυστυχώς σ’ αυτή την ιστορική συγκυρία η μεν Ελλάδα έχει στην πρωθυπουργία έναν Τσίπρα, η δε Αρχιεπισκοπή Αμερικής στην Αρχιεπισκοπία της έναν «άστεγο» και «φτωχό» Δημήτριο, όπως δήλωσε, και οι μεγάλες προκλήσεις δεν αντιμετωπίζονται με ολίγιστους.
Πηγή: ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου