Πρώτο θέμα μας: "γνώθι σαυτόν"

Πρώτο μας θέμα

Articles and opinions expressed may not necessarily belong to paneliakos.com

Η ιστοσελίδα μας, PANELIAKOS.COM

You can translate this blog in over 100 languages within a second! Go to the left up top where it says Select Language. Happy navigating. See you again..

Εορτάζουμε και Tιμούμε

Κυριακή 1 Οκτωβρίου 2017

"ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ: ΕΛΛΑΔΑ, 2017". 5η Συνέχεια

Κυριακή, 1η Οκτωβρίου, 2017

Του Βασίλη Καυκά

Από την Αθήνα στο κάμπο και την θάλασσα της Ηλείας διά μέσου Τριπόλεως

Η Δήμητρα έχει επισκεφθεί την Ελλάδα 11 φορές αλλά η τελευταία φορά ήταν το 2004 στους Ολυμπιακούς Αγώνες όταν ήταν 17 ετών και με την επιστροφή στις ΗΠΑ άρχισε το Πανεπιστήμιο στη Savannah, Georgia. Η χαρά της είναι απερίγραφτη.
Κόψε λίγο στον Ισθμό να βγάλω φωτογραφίες” μου λέει, “δεν μπορώ” της λέω γιατί τα αυτοκίνητα τρέχουν με 120-140 χιλιόμετρα και βάλε. “Καλά δεν σκέφτηκαν να βάλουν ένα parking” μου απαντά. Ίσως να έχουν εγώ όμως δεν είδα τίποτα.

Λοιπόν Δήμητρα, ποιό δρόμο θέλεις να ακολουθήσουμε, παραλία ή από τα βουνά;” “Όλες τις άλλες φορές πήγα από την παραλία, πάμε από τα βουνά” μου λέει. Είσαι σίγουρη της λέω, “ναι” είπε. Και στην Κόρινθο στρίβω αριστερά προς Τρίπολη. Ανεβήκαμε τα βουνά της Κορινθίας περάσαμε δίπλα από τον Ορχομενό και την Αρχαία Νεμέα, ανεβώ-κατεβήκαμε και άλλα βουνά μπήκαμε στην Αρκαδία, διόδια και εδώ και τρία μεγάλα τούνελ. Καλός ο δρόμος αλλά με αρκετές στροφές και ανηφόρες-κατηφόρες.
Από την ώρα που μπήκαμε στην Αρκαδία βλέπουμε τοπωνύμια γνωστά από την Επανάσταση του 1821 και το πόλεμο για την απελευθέρωση.

Λέω στη Δήμητρα ότι εδώ έζησαν οι Ήρωες που απελευθέρωσαν το τόπο και σιγά – σιγά την Πελοπόννησο και την Ελλάδα. Θαύμαζε το τοπίο αλλά μου είπε ότι πεινούσε. Της είπα ότι θα φάμε σε τριάντα-πέντε λεπτά στο Λεβίδι.
Μόλις πέρασα τα διόδια στη Νεστάνη βγαίνω από το δρόμο προς Τρίπολη και στρίβω δεξιά για Πάτρα. Από εδώ αρχίζει το μαρτύριο. Μικρός ο δρόμος, στροφές αλλά δεν έχει διόδια! Από εδώ και πέρα πρέπει να προσέχω ποιό πολύ στην οδήγηση γιατί εκτός την κυκλοφορία των οχημάτων κυκλοφορούν και ζώα και καλά εάν τα δεις από μακρυά. Αρκετές φορές “πετάγονται” μπροστά σου και άντε να αντιδράσεις!
Levidi Photo from Levidi in Arkadia | Greece.comΣταματήσαμε για φαγητό στο Λεβίδι, της Αρκαδίας. Ένα όμορφο κεφαλοχώρι με μεγάλη ιστορία στον απελευθερωτικό αγώνα. Εδώ οι κάτοικοι είναι πολύ υπερήφανοι. Οι παππούδες τους ήταν αρματολοί και κλέφτες.
Η ώρα είναι 3:45μμ όταν φτάνουμε στο κέντρο. Τα εστιατόρια στη πλατεία έχουν μερικούς πελάτες. Καθόμαστε ακριβώς πάνω στη στροφή στη ψησταριά. Η Δήμητρα είναι χορτοφάγος και από τα άλλα φαγώσιμα μόνο τυρί τρώει. Παράγγειλε σαλάτα και μπάμιες, τηγανιτές πατάτες, αυτά που ήθελε και εγώ, τα δικά μου. Δύο γάτες περιφέρονται ανάμεσα στα τραπέζια και νιαουρίζουν για “φίλεμα”.

La plaza de Levidi, Arcadia, Peloponeso. Photo from Levidi ...Είδα στο πρόσωπό της Δήμητρας την κούραση του ταξιδιού από τη Σαβάννα των ΗΠΑ και της είπα είμαστε περίπου μιάμιση ώρα μακρυά από τον προορισμό μας, “σε παρακαλώ να κοιμηθείς όταν μπούμε στο αυτοκίνητο”. Μου απάντησε, όχι θα σου κάνω παρέα γιατί και εσύ είσαι κουρασμένος, “εξ άλλου θαυμάζω το τοπίο”.
Σε μισή ώρα νάμαστε πάλι στο αυτοκίνητο και συνεχίζουμε το ταξίδι. Περάσαμε το όρος Μαίναλο και πολλά μικρά χωριά ώσπου φτάσαμε στα Τριπόταμα. Εδώ είναι το σημείο που συναντώνται οι τρεις Νομοί, Αρκαδία Αχαία και Ηλεία. Ο πρώτος ανήκει διοικητικά στην Πελοπόννησο ενώ η Ηλεία και η Αχαία “μεταφέρθηκαν” στη Δυτική Ελλάδα. Ένα άλλο έκτρωμα της Ελληνικής Πολιτικής. Η Αχαία και η Ηλεία δεν είναι στην Πελοπόννησο!!!
Από εδώ κοντά κατάγεται ο τραγουδιστής Γιώργος Τσελίκης. Η Δήμητρα τον ξέρει όπως και το

Πλησιάζουμε στη Δίβρη, Ηλείας. Το μέρος που έχει βγάλει πολλούς πολιτικούς, όπως Πετραλιάδες, Πολυζωγόπουλαίους, Στεφανόπουλαίους και άλλους. Αριστερά μας είναι χάος, γκρεμός αρκετών εκατοντάδων μέτρων και δεξιά βουνό. Οι πινακίδες μας ενημερώνουν “προσοχή κατολισθήσεις”. Άντε να κυλίσει ένας βράχος και να σου έρθει στο κεφάλι, μετά οι “κακές γλώσσες” θα πουν ότι δεν πρόσεξες!
Μέσα στη Δίβρη έχει δρόμο που χωράει μόνο ένα αυτοκίνητο. Μάλλον οι μεγάλοι πολιτικοί ξέχασαν το τόπο τους Έχει όμως βρύσες τρεχούμενο νερό και σε μία από αυτές σταματήσαμε να γεμίσουμε τα μπουκάλια από το εμφιαλωμένο που μας έχει τελειώσει. Στο τέλος της Δίβρης αριστερά προς το γκρεμό είναι ένα κτίριο με μεγάλη αυλή, υπάρχει μία ταμπέλα που γράφει “Γήπεδο Καλαθοσφαίρισης Γεώργιος Βασιλακόπουλος”. Να λοιπόν που και ο Πρόεδρος της Ελληνική καλαθοσφαίρισης (μπάσκετ) από εδώ κατάγεται.
Απέναντι, μακρυά, στο άλλο βουνό στην Αρκαδία βλέπω το χωριό Παραλογγούς. Το δείχνω στη Δήμητρα. Από εκεί ήταν η γιαγιά μου της λέω, Κυριακούλα Αποστολοπούλου-Τσουκαλά, από τους Παραλογγούς Αρκαδίας και πρώτος εξάδελφος της μητέρας μου ήταν ο Μητροπολίτης Βοστώνης, Ιεζεκιήλ Τσουκαλάς, μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας. Στη Βοστώνη είναι ο δεύτερος εξάδελφος μου πατήρ Γεώργιος Τσουκαλάς που είναι ιερέας στον Άγιο Γεώργιο του Lynn.

Ο ουρανός είναι συννεφιασμένος, και όπως φαίνεται θα βρέξει. Στο ύψος που στρίβει προς Αρχαία Ολυμπία έπιασε η βροχή αστραπές χαράζουν το μαυρισμένο ουρανό.
Στο βάθος φαίνεται το μεγαλύτερο μέρος του δρυοδάσους της Κάπελης. Ένα καταπράσινο βελούδο που απλώνετε σαν πράσινη θάλασσα και δίνει άλλο μορφή στο χρυσοκίτρινο ξεροκαμένο από τον ήλιο αγριότοπο.
Ρωτάω τη Δήμητρα τι “είναι αυτό το πράσινο μπροστά μας;” Για να μου πει “Μπαμπά έχω πολλά χρόνια να έρθω αλλά θυμάμαι πολλά από την Πατρίδα μας, αυτό είναι το δάσος της Κάπελης με τις βελανιδιές της. Εδώ λένε ότι


κατοικούσαν οι Κένταυροι”. Η Δήμητρα ο αδελφός της Νίκος και η αδελφή της Κατερίνα πήγαν από το Νηπιαγωγείο μέχρι και την 6η Τάξη στο ημερήσιο Ελληνο-Αμερικάνικο Σχολείο του Lowell. Εκεί πήραν τις πρώτες βάσεις και τα Ελληνικά. Οι δασκάλες τους κ. Καλμούκου και η κυρία Λαδάκου έκαναν καλή δουλειά. Σήμερα όμως... τα πράγματα δεν πάνε καλά για το Σχολείο. Αυτό όμως είναι για κάποια άλλη φορά.

Όταν περνάμε το Πανόπουλο η βροχή σταμάτησε. Δεξιά είναι το Κακοτάρι όπου από τις πηγές του πίνει νερό μεγάλο μέρος της Ηλείας.
Φτάνουμε στη διασταύρωση προς Αμαλιάδα και παίρνουμε αριστερά. Μετά από 10 λεπτά φτάσαμε στο Σιμόπουλο. Αγκαλιές, φιλιά με τους συγγενείς, “καλώς τη Δήμητρα”. Πριν καλά καλά καθίσουμε η Γεωργία μας ειδοποιεί ότι το φαγητό είναι έτοιμο να περάσουμε να φάμε. Α, ρε Γεωργία, αεικίνητη. Τι κι εάν φάγαμε πριν δύο ώρες, εδώ είναι Γεωργία και η Δήμητρα αγαπάει τη Γεωργία και το φαγητό που μαγειρεύει. Μαζί με την Δήμητρα και όλοι μας.

Φάγαμε και μετά... που αλλού, στη Κουρούτα για μπάνιο.

Φωτογραφίες:
1) Στην Ακρόπολη.  Η φανέλα είναι "εμπνευση" της Δήμητρας
2) 2& 3 Το Λεβίδι Αρκαδίας
4) Ο ο αδελφός μου Γιάννης με τον εξάδελφο Δημήτρη (Μάκη) Γιαννακόπουλο 
5) 5 & 6 φωτογραφίες από το δάσος της Κάπελης

Αύριο Συνέχεια 6η

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου