Πού το πάει ο ΣΥΡΙΖΑ;

Παρασκευή, 8 Μαΐου, 2015Του Λάζαρου Ασμή

Πέρασαν τρεις μήνες από την εκλογή της νέας κυβέρνησης και πραγματικά υπάρχει διάχυτη  πολιτική αμηχανία, για το τι μέλλει γενέσθαι την επόμενη μέρα.

Πραγματικά φάνηκε να υπάρχει κάτι το διαφορετικό. Τις πρώτες μέρες ακούσαμε πολλά από αυτά που διεκδικούσαμε εδώ και πολύ καιρό. «Επιστρέφουν οι απολυμένοι», «τέρμα το ξεπούλημα», «δεν θα παραδοθούμε για τις τοξικές δόσεις» και άλλα πολλά που μας έδωσαν την αίσθηση της μερικής ανάκτησης της καταρρακωμένης αξιοπρέπειας. Άλλος πολιτικός αέρας, εκτός των νέων ενδυματολογικών ηθών.

Και εκεί που χαρούμενα αρμενίζαμε φάγαμε ένα χαστούκι την 20ή Φεβρουαρίου όπου:

• «Ζητήσαμε» την παράταση της δανειακής σύμβασης. Αποδεχόμαστε δηλαδή  το συμβόλαιο θανάτου αν και ηρωικά δεν αποδεχόμαστε τον τρόπο δολοφονίας μας (το μνημόνιο). Κι όσοι εσείς εκεί στο ΣΥΡΙΖΑ θέλατε ειδικό δικαστήριο για τη παράδοση εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων που προβλέπει η δανειακή σύμβαση, βάλτε ένα χι σε εκείνο το σημείο.
• «Δεσμευτήκαμε» για ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και πρωτογενή πλεονάσματα με παράλληλη πλήρη και έγκαιρη εκπλήρωση των υποχρεώσεων και αποκλεισμό των μονομερών ενεργειών κ.λ.π, κ.λ.π…
• «Διασφαλίσαμε» ένα διαπραγματευτικό πλαίσιο ό,τι πρέπει για να μη βγουν εύκολα ούτε τα «ψίχουλα» της Θεσσαλονίκης. Και εκεί που θέλαμε κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ ξαφνικά θα «σεβαστούμε τις πραγματοποιημένες και ώριμες ιδιωτικοποιήσεις» (κάτσε να δεις πώς το λέγαμε αυτό πριν. Α! Ξεπούλημα το λέγαμε)

Δεν γινόταν αλλιώς σου λέει «θέλουν να ρίξουν την κυβέρνηση» και απλά αυτή κερδίζει χρόνο. Κάποιοι αφελέστατα λένε «κάτσε και θα δεις τι από αυτά θα τηρήσει». Ευελπιστούν δηλαδή η κυβέρνηση να μη τηρήσει αυτά που υπογράφει;

Υπάρχουν βέβαια και κάποιες βαθιές ανάσες όπως  το κουτσουρεμένο νομοσχέδιο για την ανθρωπιστική κρίση, το πάγωμα της τρομοκρατίας-αξιόλογης και η επιστροφή των απολυμένων κ.ά. Είναι τεράστια ηθική δικαίωση του κινήματος να βλέπεις την επανίδρυση της ΕΡΤ, την δικαίωση των καθαριστριών, των συναδέλφων στα ΕΠΑΛ και των σχολικών φυλάκων.

Τέτοιες ενέργειες κάνουν το σήμερα να διαφέρει από το χθες, όμως προσοχή πως πάμε στο αύριο.

Και εδώ χρειάζεται το κίνημα να  πάρει σαφή θέση. Ούτε ισοπεδωτικές απόψεις του τύπου «σήμερα έχουμε απλά έναν ανασχηματισμό της κυβέρνησης Σαμαρά». Δεν πρέπει  να καθορίζεται η πολιτική μας θέση απλά από κάποια  «αντισυριζέϊκα» απωθημένα.

Από την άλλη δεν μπορούμε να βλέπουμε τους ανθρώπους, που χθες υπηρετούσαν τους μνημονιακούς κομματικούς μηχανισμούς, να διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους για τα μνημονιακού τύπου πολιτικά ατοπήματα της νέας κυβέρνησης. Μια τέτοια κατάσταση βιώσαμε και με την μεταφορά των αποθεματικών των ΟΤΑ στην Τράπεζα της Ελλάδος όπου έγινε με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου.

Αλλά και από την άλλη πλευρά των συνδικαλιστικών παρατάξεων της κυβερνώσας παράταξης, για πρώτη φορά στο συγκεκριμένο ζήτημα , την είδαμε να βγαίνει και να στηρίζει ξεκάθαρα τέτοιου είδους κυβερνητικούς χειρισμούς. «Είναι αντιδημοκρατική ενέργεια αλλά λόγω εκτάκτου καταστάσεως ήταν επιβεβλημένη». Όπα!! Σύντροφοι αυτά μας τα έλεγαν άλλοι. Και τι ήταν αυτή η «έκτακτη κατάσταση»; Να κερδηθεί χρόνος για διαπραγμάτευση; Εάν δηλαδή φτάσουμε στην, πολυπόθητη για εμάς, ρήξη τι θα κάνετε, θα μας πάρετε τα σπίτια; Υπάρχει βέβαια και το επιχείρημα ότι είναι καλύτερο το επιτόκιο της Τράπεζας Ελλάδας (ανακοίνωση Δικτύου Σιδηροδρομικών). Τελικά  από τι επιτόκιο και μετά ανεχόμαστε τις αντιδημοκρατικές ενέργειες;

Με αυτά και με τα άλλα έχεις και τη «σάρα και τη μάρα» των μνημονίων να εξεγείρετε ομοθυμαδόν στα έδρανα της βουλής (o σοσιαλιστής Λοβέρδος, ο αυτάρεσκος Άδωνις, ο «μπούλης» που του ασκούνε bullying και άλλοι παρεμφερείς).

Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι η κυβέρνηση, ακόμη και αν θέλει, δεν μπορεί έτσι που το πάει. Δεν μπορεί να επιδιώκεις «έντιμο συμβιβασμό» με τους εκπροσώπους των τοκογλύφων. Όταν τα θέλουν όλα, οι επιλογές είναι δύο: ή υποταγή ή ρήξη.

Και εδώ το κίνημα πρέπει να είναι σε επαγρύπνηση. Δεν δικαιολογούμαστε να κάνουμε πίσω από τις διεκδικήσεις μας, για κανένα λόγο. Πρέπει να διεκδικούμε το δίκιο μας με σθένος και σαφήνεια. Δεν χωράνε «δημιουργικές ασάφειες» σε κινηματικό επίπεδο. Κάθε ασάφεια υποβιβάζει το δίκιο μας και νομιμοποιεί σιγά-σιγά το άδικο του αντιπάλου.

Δεν ξέρω πόσο δύσκολο είναι σε κυβερνητικό-διπλωματικό επίπεδο να ψελλίσεις «διαγραφή του χρέους, κατάργηση δανειακών συμβάσεων», στο κίνημα όμως επιβάλλεται  να το βροντοφωνάξεις. Στο κίνημα θα βάλεις την εργατική αξιοπρέπεια πάνω από τα ισοσκελισμένα νούμερα τους. Και αν δε σε ακούν, θα τους κάνεις να σε ακούσουν.

Καμία διαπραγμάτευση με του τοκογλύφους δανειστές και τους εκπροσώπους του (Ε.Ε, Ε.Κ.Τ, ΔΝΤ). Οι ζωές μας και οι ζωές των παιδιών μας πάνω από τα αδηφάγα κέρδη τους.

*Ο Λάζαρος Ασμής είναι Πρόεδρος της ΕΛΜΕ ΗΛΕΙΑΣ

Πηγή: ΠΑΤΡΙΣ