Του Θεόδωρου Καλμούκου
Από τη σειρά ΑΔΕΡΦΙΑ ΜΟΥ
Πρόκειται για έναν εφιαλτικό τραγέλαφο που βιώνει χρονιάρες μέρες, η Ελλάδα, η πατρίδα των πατρίδων όλου του κόσμου κι όπως όλα δείχνουν λιμός επερχόμενος. Ο λαός δεν αντέχει άλλο, έχει ξεπεράσει τα όρια της υπομονής και της ανοχής του στημένος στην μακρόσυρτες σειρές των συσσιτίων για μια μπουκιά φαγητό, ένα ποτήρι νερό κι ένα χαμόγελο που θα του δώσει ελπίδα μέσα στην σημερινή καταχνιά που οδήγησαν την Ελλάδα τα σαΐνια της σαραντάχρονης κομματοκρατίας Νέας Δημοπρασίας και ΧΑΣΟΚ, αυτοί οι ίδιοι που σήμερα εμφανίζονται ως σωτήρες, όντες ολετήρες.
Στην προχτεσινή ψηφοφορία της Τρίτης τα κουκιά μετρήθηκαν και βρέθηκαν ελλιπή, 168 συγκεκριμένα, κι άρχισε πάλι το όργιο της σεναριολογίας να παίρνει και να δίνει. Η κρίση βαθιά και φτάνει μέχρι το μεδούλι διότι η οικονομική πτώχευση είναι απλά το σύμπτωμα, η ρίζα της λοιμικής βρίσκεται αλλού, έχει όνομα και λέγεται έλλειμμα και έλλειψη ήθους. Κι όταν χαθεί το ήθος όχι με την πουριτανική ή ηθικιστική έννοια και αντιληπτική, αλλά το ήθος με την έννοια της αρετής, της εντιμότητας, της αλήθειας, της φιλοπονίας, της ανθρωπινότητας, της ευθύνης, έναντι στην πόλη και τον πολίτη για τα ουσιώδη κι όχι απλώς για την κτητική χρησιμοθηρία, τότε όλα ανατρέπονται, εξαθλιώνονται, πέφτουν πιο κάτω από το κάτω.
Βλέποντας και ακούγοντας μερικούς βουλευτές διερωτώμαι έμπονα, μα είναι δυνατόν αυτοί οι άνθρωποι να εκπροσωπούν τον ελληνικό λαό; Ειλικρινά αρνούμαι να δεχθώ το γνωμικό «κατά τον λαόν και οι άρχοντες», διότι εδώ που τα λέμε υπάρχουν άνθρωποι κορυφαία αναστήματα στην Ελλάδα, αλλά όσο πιο αξιόλογοι είναι, τόσο πιο αθέατοι γίνονται κι έτσι επιπλέουν οι φελλοί και τα αλαλάζοντα κύμβαλα, θεατρίνοι και γελωτοποιοί και τα αποτελέσματα είναι εφιαλτικά.
Ο Βύρων ο πρώην Πρώτος της Βουλής, Αδέλφια μου Ελληνες, αφού δήλωσε «παρών» με τον δικό του δηκτικό τρόπο σε άρθρο του κατέθεσε σημαδιακά πράγματα της ψυχής του για τον σημερινό πρωθυπουργό της δύσμοιρης Ελλάδος. Ιδού ένα μικρό δείγμα: «…Θα μιλήσουμε και πάλι πολιτικά. Ανθρωποι, συνεπώς, χωρίς συνείδηση είναι φτερό στον άνεμο. ‘Η τυχοδιώκτες, καιροσκόποι, καριερίστες και αριβίστες. Φέρουν μέσα τους τη δυστυχία και την σκορπούν και γύρω τους. Ετσι συνέβη και με τους αρχολίπαρους (εξουσιολάγνους) Σαμαροβενιζέλους. Ειδικά με τον Σαμαρά η σύγκρουσή μου μαζί του είναι-ήταν καθαρά συνειδησιακή. Για λόγους αρχής και συνείδησης (δικής μου) δεν τον ψήφισα για αρχηγό της ΝΔ. Γιατί απλά είχα πεισθεί από τον πρότερο βίο του (το 1993 έριξε την κυβέρνηση του ευεργέτη του Κ. Μητσοτάκη, προδοσία, αγνωμοσύνη και φιλοκέρδεια μαζί) ότι ο εν λόγω δεν έχει αναστολές. Στη συνέχεια, είχα μαζί του σχέσεις αναγκαστικής συνύπαρξης». Φοβερό ε; Κεραυνοβόλος ο Βύρων ε;
Από την άλλη, να κι ο Λοβέρδος ο οποίος είπε ότι «είμαστε σε πάρα πολύ καλό δρόμο». Αφερίμ Ανδρέα’μ και σε ανώτερα.
Πηγή: Εθνικός Κήρυξ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου