Η ελευθεροτυπία έγραψε το ακόλουθο:
«Μια χώρα μπορεί να ελπίζει σε ένα καλύτερο μέλλον μόνο όταν διαθέτει πολίτες που θέλουν, προσπαθούν και πετυχαίνουν να γίνουν οι ίδιοι καλύτεροι άνθρωποι. Το παράδειγμα έρχεται από τη 48άχρονη Ντίνα, που αναφέρεται σήμερα σε ρεπορτάζ της «Ελευθεροτυπίας». Είναι μια καθαρίστρια, εργαζόμενη μητέρα, που στα 36 της χρόνια αποφάσισε να τελειώσει το σχολείο και δέκα χρόνια μετά κατάφερε να πάρει πτυχίο στην Κοινωνική Ανθρωπολογία από το Πάντειο. Σήμερα διαβάζει Φιλοσοφία και Ιστορία, Φουκό και Αριστοτέλη.
Γνώρισε από μικρή τι σημαίνει δουλειά. Στα δεκατρία της έγινε γαζώτρια σε εργοστάσιο ενδυμάτων. Τρία χρόνια μετά, ξεκίνησε να καθαρίζει σπίτια. Παντρεύτηκε στα 18 και άρχισε να μεγαλώνει τα παιδιά της, αλλά μόνο όταν έγιναν μαθητές στο Γυμνάσιο,αποφάσισε να τελειώσει κι εκείνη το σχολείο. Κόντρα σε στερεότυπα, αλλά και σε πραγματικές δυσκολίες. Δουλειά, παιδιά, σχολείο κι αγώνας για επιβίωση - όλα μαζί. Δεν τα παράτησε!
Εκστασιάστηκε με το «Δώρο» του Μαρσέλ Μος, ξενυχτούσε με τον Μαλινόφκσι ως φοιτήτρια και γνώρισε από πρώτο χέρι το ρατσισμό ως «καθαρίστρια». Αναμενόμενο σε μια κοινωνία που δίνει αξία όχι στον άνθρωπο, αλλά στη θέση, στο αξίωμα και στον κάθε λογής τίτλο που τον συνοδεύει. Λες και μετράει πραγματικά εάν σε αποκαλούν διευθυντή, βουλευτή ή υπουργό - αυτό, όμως, γίνεται. Λες κι έχουν αξία τα πτυχία, όταν δεν συνοδεύονται από τη γνώση. Λες και προσδίδει κύρος το επάγγελμα.
Παραμένει καθαρίστρια η ίδια και το κάνει συνειδητά. Ζει με τα 270 ευρώ μηνιάτικο, αλλά πάνω απ' όλα παραδίδει μαθήματα αξιοπρέπειας σε όλους. Κέρδισε το στοίχημα της γνώσης, καταλαβαίνει τον κόσμο και πώς κινούνται τα πράγματα στην κοινωνία του ωφελιμισμού, της αμετροέπειας και του δήθεν. Εσπασε τα καλούπια και απέδειξε ότι οι νοοτροπίες αλλάζουν μόνο μέσα από τη γνώση. Και μόνο σε ανθρώπους που αποφασίζουν να μάθουν, όσο δύσκολο κι αν φαντάζει. Οσο υπάρχουν άνθρωποι σαν την Ντίνα κι όσο περισσότεροι γίνουν, υπάρχει ελπίδα. Μόνο αυτοί θα αξιώσουν ένα καλύτερο μέλλον.
Οι άλλοι θα συνεχίσουν να συρρέουν στα βουλευτικά γραφεία -ζητώντας ρουσφέτια και διορισμούς από το παράθυρο- και θα προσμένουν σωτήρες.»
Κοιτάξτε πίσω τα ___ τελευταία χρόνια (βάλε όποιον αριθμό θέλεις, 10, 20, 30, 40... χρόνια) να δεις πόσοι σωτήρες υπήρξαν για την Ελλάδα. Κοίτα το Σήμερα και το Αύριο, βλέπεις κανέναν;
Εάν δεν ενδιαφερθεί ο Έλληνας και η Ελληνίδα για την Ελλάδα κανένας δεν θα μας σώσει. ΚΑΝΕΝΑΣ.
Προχθές κατά τη διάρκεια του μεσημεριανού φαγητού μιλούσα με έναν καθηγητή Πανεπιστημίου σε μεγάλο και ξακουστό Πανεπιστήμιο της Βοστώνης και κοιτάξαμε το παρελθόν, το σήμερα και το μέλλον. Συμφωνήσαμε ότι εάν δεν ενδιαφερθεί ο Έλληνας και η Ελληνίδα για τον τόπο του κανένας δεν θα τον σώσει. Ούτε οι πολιτικοί, ούτε οι μεγάλες δυνάμεις. Η Ελλάδα αρχίζει από το σπίτι του καθενός, από τη γειτονιά του, το χωριό του, τη πόλη του.
Κανένας δεν θέλει σκουπίδια στην αυλή του αλλά τα πετάει δίπλα του στην αυλή του γείτονα, στο οικόπεδο, στο χωράφι του γείτονα. Από εκεί αρχίζει η Ελλάδα από τον τόπο του καθενός και την καθεμιάς. Αλλαγή νοοτροπίας χρειάζεται και εν ανάγκη ας πάρουν τις σκούπες και να σκουπίσουν τη "βρώμα". Όσο για τους πολιτικούς...
Κάποτε ψόφησε η γίδα του μπάρμπα-Κώστα. Φουκαράς άνθρωπος ο μπάρμπα-Κώστας τον πήρε το παράπονο και έκλαιγε στον ύπνο του. Ζήτησε από το Θεό να τον βοηθήσει. Αμέσως παρουσιάστηκε ο Θεός και του είπε ότι θα τον βοηθήσει. Τι χάρη θέλεις να σου κάνω μπάρμπα- Κώστα; Τον ρώτησε ο μεγαλοδύναμος. Και ο μπάρμπα-Κώστας του λέει. "Τον ξέρεις το γείτονά μου το μπάρμπα-Δημήτρη;" "Και βέβαια τον ξέρω", του απάντησε ο Θεός. "Σε παρακαλώ Θεέ μου, να του ψοφήσει και αυτουνού η γίδα".
Μπορεί αυτό να είναι μία παραβολή, ένα χωρατό, αλλά εάν δεν αλλάξουμε ρώτα η Ελλάδα θα βρεθεί σε μεγάλες περιπέτειες, μεγάλες περιπέτειες. Κρατήστε την ημέρα και ώρα που διαβάσατε αυτό το κομμάτι. Θα με θυμηθείτε.
Βασίλης Καυκάς, Βοστώνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου