Φώτο: Εθνικός Κήρυξ
Κατάμεστος ο ναός της Αγίας Αικατερίνης από ομογενείς από κάθε γωνιά της Νέας Αγγλίας. Στις 10:00 το πρωί χθες άρχισε η εξόδιος ακολουθία του Προέδρου της Ομοσπονδίας Ελληνο-Αμερικανικών Σωματείων Νέας Αγγλίας. Της ακολουθίας προέστη ο Μητροπολίτης Βοστώνης κ.κ. Μεθόδιος βοηθούμενος από τους ιερείς Φίλιππο Μούση ιερατικού προϊστάμενου του ναού της Αγίας Αικατερίνης και τους πατρός Αλκιβιάδη Καλύβα και Ιωάννη Κυραμάριο.Παρευρέθηκαν μεταξύ των άλλων η Γενική Πρόξενος της Ελλάδος κ. Ιφιγένεια Καναρά, σύσσωμο το Διοικητικό Συμβούλιο της Ομοσπονδίας και οι πρώην προέδροι της, ο Γερουσιαστής του Rhode Island Λεωνίδας Ραπτάκης... Το Δήμο της Βοστώνης εκπροσώπησε ο Αλέκος Γιούρντας όπου μετέφερε και ψήφισμα του Δημοτικού Συμβουλίου για την απώλεια του Γιάννη Ράμμου.Εύζωνες του τμήματος της Ομοσπονδίας ΄με τις φορεσιές τους είχαν πιάσει θέσεις από ενωρίς στην είσοδο του Ναού ενώ αργότερα και πριν αρχίσει η εξόδιος ακολουθία μεταφέρθηκαν μέσα και δίπλα από το φέρετρο του Γιάννη Ράμμου.
Ο πρώτος Αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας κ. Βασίλειος Καυκάς και ο Κυβερνήτης της Πανηπειρωτικής κ. Δημήτριος Τσούμπανος έβγαλαν τους επικήδειους λόγους και όλο το εκκλησίασμα συγκινήθηκε.
Μετά την εξόδιο ακολουθία όλο το εκκλησίασμα πέρασε μπροστά από το φέρετρο του Γιάννη Ράμμου για "τον τελευταίο ασπασμό". Στο τέλος οι πρώην Πρόεδροι της Ομοσπονδίας που ήσαν παρών: Γεώργιος Τσάκαλης, Γιάννης Νικολάου, Δημήτρης Τσούμπανος, Δημήτρης Παπασλής, Δέσποινα Δημητροπούλου, Βασίλειος Καυκάς, Ελισάβετ Παπασλή, Ελένη Βιδάλη και Θέμης Καρατζάς σήκωσαν το φέρετρο με το Γιάννη Ράμμο και το έβαλαν στην νεκροφόρα ενώ το Διοικητικό Συμβούλιο της Ομοσπονδίας είχε παραταχθεί δεξιά και αριστερά στην έξοδο του ναού. Ακολούθησε πομπή από εκατοντάδες αυτοκίνητα όπου τη συνοδεία δεκάδων αστυνομικών αυτοκινήτων και μοτοσυκλετιστών του State Police, Boston Police και άλλων πόλεων ξεκίνησε από την Αγία Αικατερίνη του Braintree και αφού πέρασε έξω από το σπίτι του Ράμμου στη συνοικία Dorchester μετά από μία ώρα έφτασε στο κοιμητήριο Γεσθημανή του West Roxbury όπου έγινε και ο ενταφιασμός ενόπιον πλήθος κόσμου και τη συνοδεία κλαρίνου με Ηπειρώτικη μουσική (τη επιθυμία του Γιάννη Ράμμου).
Ακολούθησε η μακαρία στο εστιάτορα Απόλλο στο Norwood.
AIΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΓΙΑΝΝΗ ΡΑΜΜΟ
Ακολουθεί ο επικήδειος λόγος του Βασίλη Καυκά
Έφυγε τα μεσάνυχτα της Κυριακής ξημέρωμα Δευτέρας για το μεγάλο ταξίδι το στερνό και πορεύεται σήμερα με ευχές και ύμνους εξόδιους, την <μακαρία οδό> προς την Χώρα των ζώντων>, ένας αφοσιωμένος, σύζυγος, ένας στοργικός πατέρας, ένας παππούς αγαπημένος, ένας εξαίρετος άνθρωπος, ένας καλός φίλος δικός μου και όλων μας, ο Γιάννης Ράμμος, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Νέας Αγγλίας, της δικής μας Ομοσπονδίας, της δικής μας Ομογένειας.
Φτερούγισε κι έφυγε από κοντά μας <για χώρα μακρινή και αρυτίδωτη> όπως θα έλεγε κι ο ποιητής, τώρα που ο χειμώνας πέρασε τη σκυτάλη στην άνοιξη κι άρχισαν ν’ ανοίγουν τα λουλούδια στο πύρωμα των ηλιαχτίδων, κι η γης να μοσχοβολά μυρτιές και πάλι.
Ο Γιάννης από σύναυγο της Δευτέρας βρίσκεται πια <εν εταίρα μορφή> σε άλλον τόπο, εκεί στη γειτονιά των αγγέλων, στη συντροφιά του Θεού, επειδή ακριβώς ήταν άνθρωπος βαθιάς πίστεως και αγάπης. Άνθρωπος ειρήνης και καταλλαγής, γι’ αυτό και σήμερα τον κατευοδώνει με πόνο ψυχής πλήθουσα η Ομογένεια και η Εκκλησία. Τον αποχαιρετά η Λέσβος και η Ήπειρος. Τον αποχαιρετούμε κι όλοι εμείς οι φίλοι και συνεργάτες του και κάνουμε τον πόνο μας προσευχή, το δάκρυ μας κατευόδιο στερνό, και την σκέψη μας παράκληση θερμή στον Θεό να είναι πια αντάμα μαζί ατέλεστα και παντοτινά. Κι αυτός ακριβώς είναι ο παράδεισος, η παρουσία του Θεού, το διαρκές και ασταμάτητο κοίταγμα του στα μάτια, «Θεοπτία» δηλαδή όπως το λένε οι Θεολόγοι.
Ανερμήνευτο και ακαταλαβίστικα το γεγονός του θανάτου στο περατό μυαλό μας. Αλογία πραγματική ο θάνατος! Άπονο και ανάλγητο πέρα για πέρα το χέρι του χάρου. Μαρτύριο και μυστήριο σωστό είναι ο θάνατος, αυτή η ακραία κοινή μας τραγικότητα, αυτή η αναπόφευκτη για όλους μας πραγματικότητα!
Τούτη η ώρα, η τόσο πένθιμη και δύσκολη, είναι συνάμα και τόσο ιαματική για μας τους επιζώντες, γιατί μας φέρνει αντιμέτωπους με την πραγματικότητα πως κι εμείς ασχέτως ηλικίας, κοινωνικής ή μορφωτικής στάθμης είμαστε μελλοθάνατοι. Ο Γιάννης το περασμένο Σάββατο ήταν μαζί μας στην εκδήλωση της Παμακεδονικής Ομοσπονδίας στο Roslindale, στην χοροεσπερίδα του Συλλόγου Δωδεκανησίων στο Stoneham, στην εκδήλωση αυτής εδώ της κοινότητας της Αγίας Αικατερίνης και σήμερα Σάββατο δεν είναι. Μα τι είμαστε τέλος πάντων εμείς οι άνθρωποι; Πόσο εύθραυστοι και περαστικοί που είμαστε. Από τη μια στιγμή στην άλλη κι όλα τελειώνουν όπως τα ξέρουμε κι αρχίζουν αυτά που δεν ξέρουμε, αλλά τα πιστεύουμε.
Ώρα δύσκολη ετούτη. Είναι η ώρα η πικρή του αποχωρισμού! Δύσκολη ώρα. Γεμάτη πόνο και καημό. Γεμάτη βασανισμό από το κενό που αφήνει η «φυγή» του Γιάννη.
Είναι πικρός ο θάνατος και δεν υπάρχουν παυσίλυπα καταστολής του πόνου και της πίκρας. Σήμερα τον γευόμαστε όλοι μας εδώ τον πόνο του θανάτου. Όμως η πίστη στον Αναστημένο Χριστό είναι η απάντηση, το δυνατό και αποτελεσματικό παυσίλυπο, το φάρμακο και το βάλσαμο της παρηγοριάς, γιατί χωρίς τον Χριστό η ζωή δεν έχει νόημα διότι της λείπει η αλήθεια, κι ο θάνατος είναι παραλογισμός διότι του λείπει η λόγωση.
Ο Γιάννης Ράμμος, ο σύζυγος, ο πατέρας, ο παππούς, ο φίλος, ο γνωστός, ο Έλληνας, ο άνθρωπος δεν πέθανε, αλλά ζει, διότι ήταν «ποιητής καλών έργων» κι όσοι κάνουν καλά έργα δεν πεθαίνουν ποτέ αλλά μένουν στη μνήμη μας, μένουν στις καρδιές μας.
Ο Γιάννης Ράμμος ήταν εργάτης της Ομογένειας ακαταπόνητος, αεικίνητος, αγόγγυστος, ευθύς, ειλικρινής, τίμιος. Ζούσε και ανέπνεε τον Ελληνισμό, γι’ αυτό σήμερα κυλά βουβό το δάκρυ του Ελληνισμού παντού κι εδώ και στη Λέσβο, την Ηπειρο,την Ελλάδα αλλά και από τις καρδιές μας, γιατί ο Γιάννης είχε θρονιαστεί μέσα στις καρδιές μας διότι πρώτος αγαπούσε όλους.
Τολμούσε και ονειρευόταν για την Ομογένεια την οποία αγαπούσε με πάθος και την Ομοσπονδία την οποία λάτρευε με πάθος γι’ αυτό και μέσα σ’ αυτούς τους λίγους μήνες της προεδρίας του της έδωσε νέα πνοή, καινούργια φτερά κι άρχισε να ανεβαίνει και πάλι λίγο ψηλότερα, λίγο ψηλότερα. Η επιτυχία της φετινή παρέλασης του Ελληνισμού και τα καλά λόγια του κόσμου έκαναν το Γιάννη υπερήφανο γιατί όλοι εργαστήκαμε για την επιτυχία, την επιτυχία της Ομογένειας, του Ελληνισμού. Ήταν ευαίσθητος άνθρωπος ο Γιάννης και λυπόταν μερικές φορές με καταστάσεις αγνωμοσύνης., αλλά και πάλι δεν έλεγε λόγο πικρό για κανέναν.
Ο Γιάννης προσέφερε στην Ομογένεια από διάφορες θέσεις. Ήταν μεγάλος ο πόθος του να γίνει Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ελληνο-Αμερικανικών Σωματείων Νέας Αγγλίας και παρά τις συμβουλές της οικογένειας του, τις συμβουλές πολλών φίλων του ο Γιάννης δεν άκουσε. Ήταν τέτοια εποχή πριν ένα χρόνο όταν η συζυγός του Ελένη με πήρε τηλέφωνο να μιλήσω και να πείσω το Γιάννη να μη βάλει για Πρόεδρος της Ομοσπονδίας. "Να πας εσύ" μου είπε η Ελένη. Της είπα ότι δεν είχα τέτοια πρόθεση. Τις επόμενες ημέρες προσπάθησα να του αλλάξω τη γνώμη. Δεν μπόρεσα όμως. Ο Γιάννης είχε πάρει την απόφασή του και μου ζήτησε να μπω στο Συμβούλιο να τον βοηθήσω. Του απάντησα "ένταξη Γιάννη να μπω να σε βοηθήσω". Δεν κατάλαβες μου είπε "δεν σε θέλω για απλά στο Συμβούλιο αλλά δίπλα μου στη θέση του Α' Αντιπροέδρου". Του είπα ΟΧΙ. Τα μάτια του βούρκωσαν και δύο δάκρυα κατέβηκαν στα μάγουλά του. "Εγώ σας βοήθησα όλους τώρα που θέλω να πάω εγώ για πρόεδρος με αφήνετε μόνο", μου είπε. Με συγκίνησε και του είπα, όπως νομίζεις, είμαι μαζί σου.
Αγαπημένε μου φίλε Γιάννη, εκλεκτέ πρόεδρε της Ομοσπονδίας μας, θέλω να γνωρίζεις πως είμαστε όλοι εδώ σήμερα: Η αγαπημένη και απαρηγόρητη σύζυγος σου η Ελένη, τα κορίτσια του η Βασιλική και η Καλλιόπη, τα εγγόνια σου ο Μανώλης και ο Γιάννης, οι γαμπροί σου ο Σωτήρης και ο Δημήτρης, οι λοιποί συγγενείς από την Αμερική, τον Καναδά και την Ελλάδα, ο Μητροπολίτης κ.κ. Μεθόδιος, οι ιερείς, η γενική πρόξενος κ. Ιφιγένεια Καναρά, σύσσωμο το διοικητικό συμβούλιο της Ομοσπονδίας μας, οι πρώην πρόεδροι, οι φίλοι σου και οι γνωστοί σου και σου υποσχόμαστε πως θα ζεις για παντοτινά μέσα στις καρδιές και στις σκέψεις μας γιατί ήσουν άνθρωπος καλός.
Με αυτές τις λίγες μου σκέψεις ανάκρασμα της καρδιάς μου, σε αποχαιρετούμε καλέ μου φίλε κι αδελφέ Γιάννη. Καλό σου ταξίδι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου