Δευτέρα, 31 Δεκεμβρίου, 2012
Ο λόγος εδώ για τον Αρχιεπίσκοπο Τιράνων και πάσης Αλβανίας Αναστάσιο, ο οποίος στη συνέντευξη που παραχώρησε στον «Εθνικό Κήρυκα» του Σαββατοκύριακου μίλησε με θάρρος και παρρησία και απέρριψε τις απειλές και τους λεονταρισμούς της νεόφυτης συμμορίας που ξετρύπωσε στην Αλβανία με την ονομασία Ερυθρόμαυρη Συμμαχία.
Εχει συνηθίσει άλλωστε είκοσι χρόνια τώρα από αλβανικές φωνασκίες και εθνικιστικούς παροξυσμούς, τις οποίες μέριαζε και προχωρούσε. Το ίδιο κάνει και τώρα.
Το έργο του μιλά από μόνο του δεν χρειάζεται καμία περιγραφή. Μόνο μία λέξη μπορεί να το ορίσει που λέγεται ανάσταση! Αυτό ακριβώς έκανε ο Αναστάσιος, ανέστησε την ισοπεδωμένη από την καταστροφική μανία του κομμουνισμού Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας. Αποδείχθηκε τελικά εκ του αποτελέσματος ότι μόνο ένας Αναστάσιος μπορούσε να αναστήσει την Εκκλησία της Αλβανίας.
Θυμάμαι τον αείμνηστο Ιάκωβο στην τελευταία συνέντευξη της Αρχιεπισκοπίας του που παραχώρησε στον «Εθνικό Κήρυκα», στις 16 Ιουνίου του 1996, είχε τον Αναστάσιο πρώτον στην προτίμησή του να τον διαδεχθεί, δεύτερον είχε τον Χριστόδουλο, ο οποίος τότε ήταν Μητροπολίτης Δημητριάδος και τρίτον τον Βρεσθένης Δημήτριο, τον σημερινό Αρχιεπίσκοπο. Δεν ήθελε κανέναν από τους ιεράρχες της Αμερικής, για τους οποίους μάλιστα σε ιδιόχειρη άκρως απόρρητη επιστολή του εξηγούσε τους λόγους που δεν τους ήθελε αν και ο ίδιος τους είχε επιλέξει και χειροτονήσει, συμπεριλαμβανομένου και του Μεθόδιου Τουρνά, παρά την γνωστή εγγύτητα και συνάφεια που υπήρχε μεταξύ τους. Κι όταν είχα πει στον Ιάκωβο πως δεν μπορεί να γίνει ο Αναστάσιος διότι είναι αρχηγός Αυτοκέφαλης Εκκλησίας και ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής είναι ένας απλός «Μητροπολίτης» Επαρχίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου, μειδίασε μ’ εκείνο το γνώριμο χαμόγελό του και είπε: «Οταν θέλουν οι Φαναριώτες όλα μπορούν να τα κάνουν αρκεί να δεχθεί ο Αναστάσιος».
Φαίνεται ωστόσο ότι η Αλβανία ήταν πιο τυχερή από την Αμερική και παρέμεινε εκεί ο Αναστάσιος, ο οποίος πορεύεται «εν κόποις και μόχθοις μεν», αλλά «από επιτυχία σε επιτυχία δε». Μπράβο του.
Αν ήταν ο Αναστάσιος εδώ δεν νομίζω να ανεχόταν καταστάσεις φαιδρότητας όμοιες με αυτές που δημιουργεί ο Ησαΐας στη Γιούτα λόγου χάρη, ούτε εχθρότητας και διάλυσης που δημιουργεί ο Μεθόδιος στη Βοστώνη, στο Λιν, στο Λόουελ. Ούτε θα διόριζε έναν Γούναρη στον Αρχιεπισκοπικό Καθεδρικό του ναό, διότι ο Αναστάσιος γνωρίζει πολύ καλά πόσο δύσκολο είναι να οικοδομηθεί μία τοπική Εκκλησία και πόσο εύκολο να καταστραφεί. Γενικά δεν νομίζω ότι θα ανεχόταν γύρω του προβληματικούς και ανοήμονες επισκόπους ή ιερείς.
Σίγουρα τη Θεολογική Σχολή θα την είχε απογειώσει και το Ελληνικό Κολέγιο θα το είχε καταστήσει ένα πλήρες επιφανές Ελληνικό Πανεπιστήμιο. Κι όλα αυτά τα υπολογίζω βασισμένος στο έργο του στην Αλβανία με όλες τις δυσκολίες και τις τραμπουκίστικες επιθέσεις των λογής-λογής Ερυθρόμαυρων Συμμοριών, σε αντίθεση με την ελευθερία και τις δυνατότητες που υπάρχουν εδώ.
Πηγή: Εθνικός Κήρυξ
Aνάλυση του Θεόδωρου Καλμούκου
Η ηρεμία και η γαλήνη του εκπλήσσουν. Η εκφορά του λόγου του και η συγκροτημένη σκέψη του προδίδουν άνθρωπο λόγιο και ευφράδη. Η παρρησία του ξεπερνά την τόλμη αν και γνωρίζει ότι ζει σε τόπο που όλα μπορούν να συμβούν, αλλά εκείνος πιστεύει βαθιά στον Θεό, αγαπά όλους και γνωρίζει καλώς, ως καλός θεολόγος που είναι, πως «η αγάπη έξω βάλλει τον φόβο».Ο λόγος εδώ για τον Αρχιεπίσκοπο Τιράνων και πάσης Αλβανίας Αναστάσιο, ο οποίος στη συνέντευξη που παραχώρησε στον «Εθνικό Κήρυκα» του Σαββατοκύριακου μίλησε με θάρρος και παρρησία και απέρριψε τις απειλές και τους λεονταρισμούς της νεόφυτης συμμορίας που ξετρύπωσε στην Αλβανία με την ονομασία Ερυθρόμαυρη Συμμαχία.
Εχει συνηθίσει άλλωστε είκοσι χρόνια τώρα από αλβανικές φωνασκίες και εθνικιστικούς παροξυσμούς, τις οποίες μέριαζε και προχωρούσε. Το ίδιο κάνει και τώρα.
Το έργο του μιλά από μόνο του δεν χρειάζεται καμία περιγραφή. Μόνο μία λέξη μπορεί να το ορίσει που λέγεται ανάσταση! Αυτό ακριβώς έκανε ο Αναστάσιος, ανέστησε την ισοπεδωμένη από την καταστροφική μανία του κομμουνισμού Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας. Αποδείχθηκε τελικά εκ του αποτελέσματος ότι μόνο ένας Αναστάσιος μπορούσε να αναστήσει την Εκκλησία της Αλβανίας.
Θυμάμαι τον αείμνηστο Ιάκωβο στην τελευταία συνέντευξη της Αρχιεπισκοπίας του που παραχώρησε στον «Εθνικό Κήρυκα», στις 16 Ιουνίου του 1996, είχε τον Αναστάσιο πρώτον στην προτίμησή του να τον διαδεχθεί, δεύτερον είχε τον Χριστόδουλο, ο οποίος τότε ήταν Μητροπολίτης Δημητριάδος και τρίτον τον Βρεσθένης Δημήτριο, τον σημερινό Αρχιεπίσκοπο. Δεν ήθελε κανέναν από τους ιεράρχες της Αμερικής, για τους οποίους μάλιστα σε ιδιόχειρη άκρως απόρρητη επιστολή του εξηγούσε τους λόγους που δεν τους ήθελε αν και ο ίδιος τους είχε επιλέξει και χειροτονήσει, συμπεριλαμβανομένου και του Μεθόδιου Τουρνά, παρά την γνωστή εγγύτητα και συνάφεια που υπήρχε μεταξύ τους. Κι όταν είχα πει στον Ιάκωβο πως δεν μπορεί να γίνει ο Αναστάσιος διότι είναι αρχηγός Αυτοκέφαλης Εκκλησίας και ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής είναι ένας απλός «Μητροπολίτης» Επαρχίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου, μειδίασε μ’ εκείνο το γνώριμο χαμόγελό του και είπε: «Οταν θέλουν οι Φαναριώτες όλα μπορούν να τα κάνουν αρκεί να δεχθεί ο Αναστάσιος».
Φαίνεται ωστόσο ότι η Αλβανία ήταν πιο τυχερή από την Αμερική και παρέμεινε εκεί ο Αναστάσιος, ο οποίος πορεύεται «εν κόποις και μόχθοις μεν», αλλά «από επιτυχία σε επιτυχία δε». Μπράβο του.
Αν ήταν ο Αναστάσιος εδώ δεν νομίζω να ανεχόταν καταστάσεις φαιδρότητας όμοιες με αυτές που δημιουργεί ο Ησαΐας στη Γιούτα λόγου χάρη, ούτε εχθρότητας και διάλυσης που δημιουργεί ο Μεθόδιος στη Βοστώνη, στο Λιν, στο Λόουελ. Ούτε θα διόριζε έναν Γούναρη στον Αρχιεπισκοπικό Καθεδρικό του ναό, διότι ο Αναστάσιος γνωρίζει πολύ καλά πόσο δύσκολο είναι να οικοδομηθεί μία τοπική Εκκλησία και πόσο εύκολο να καταστραφεί. Γενικά δεν νομίζω ότι θα ανεχόταν γύρω του προβληματικούς και ανοήμονες επισκόπους ή ιερείς.
Σίγουρα τη Θεολογική Σχολή θα την είχε απογειώσει και το Ελληνικό Κολέγιο θα το είχε καταστήσει ένα πλήρες επιφανές Ελληνικό Πανεπιστήμιο. Κι όλα αυτά τα υπολογίζω βασισμένος στο έργο του στην Αλβανία με όλες τις δυσκολίες και τις τραμπουκίστικες επιθέσεις των λογής-λογής Ερυθρόμαυρων Συμμοριών, σε αντίθεση με την ελευθερία και τις δυνατότητες που υπάρχουν εδώ.
Πηγή: Εθνικός Κήρυξ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου