Σε μια ιδιότυπη επικοινωνιακή διελκυστίνδα, με επίκεντρο τη συνταγματική πρόβλεψη περί ειδικής πλειοψηφίας 180 βουλευτών, επιδίδονται κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση. Το άρθρο 28, παρ. 2 του Συντάγματος που προβλέπει την ειδική πλειοψηφία των 3/5 της Βουλής επανέρχεται επίμονα ως σενάριο για την έγκριση της νέας δανειακής σύμβασης. Οχι όμως ως αφετηρία αναζήτησης μιας de facto συναίνεσης των δύο κομμάτων εξουσίας αλλά ως μοχλός πίεσης για κομματικές εντυπώσεις.
Η φράση-ταμπού σε αυτή τη συζήτηση είναι η «εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας», που πάντως δεν υπάρχει ως διατύπωση στο 28,2 του Συντάγματος. Η συζήτηση δε δοκιμάζει τα όρια της λογικής, καθώς η μεν κυβέρνηση «φλερτάρει» με την ειδική πλειοψηφία των 180 βουλευτών αλλά δεν αντέχει πολιτικά να παραδεχθεί ότι υπάρχει εκχώρηση αρμοδιοτήτων ή «κυριαρχίας», η δε ΝΔ καταγγέλλει την κυβέρνηση ότι έχει παραδοθεί στις βουλές της τρόικας αλλά δεν θέτει ζήτημα ούτε θεωρεί, επισήμως, ότι η εποπτεία υπάρχει και συνιστά απομείωση κυριαρχίας.
Αντί της αναμενόμενης επίθεσης, η κριτική της Ν.Δ. εξαντλείται σε δηλώσεις περί ανεξαρτησίας. «Δεν υπάρχει θέμα ειδικής πλειοψηφίας, από τη στιγμή που τα μέτρα που υλοποιούνται δεν επιβάλλονται, αλλά είναι αποτέλεσμα διαπραγμάτευσης μεταξύ ελληνικής κυβέρνησης και πιστωτών» απάντησε, προχθές, από τηλεοράσεως, ο στενός συνεργάτης του κ. Αντ. Σαμαρά, Χρύσανθος Λαζαρίδης.
Το Μνημόνιο Ο κ. Βενιζέλος αποτελεί κεντρικό πρόσωπο στη συζήτηση περί «180 βουλευτών». Η Ν.Δ. καταγγέλλει ότι επιχειρεί έτσι, αφενός να εκβιάσει την αξιωματική αντιπολίτευση, αφετέρου δε να αποδράσει και, έτσι, να προστατεύσει το προσωπικό του πολιτικό κεφάλαιο που απομειώνεται όσο διατηρεί το οικονομικό χαρτοφυλάκιο. Πέραν των πολιτικών ή προσωπικών σκοπιμοτήτων, ο κ. Βενιζέλος είχε εισηγηθεί στο υπουργικό συμβούλιο και την ψήφιση του Μεσοπροθέσμου με 180 ψήφους, ενώ, κατά πληροφορίες, αντίστοιχη εισήγηση έκανε και κατά την ψήφιση του πρώτου μνημονίου, τον Μάιο του 2010. Τότε την πρόταση είχε απορρίψει ο πρωθυπουργός. «Ο Παπανδρέου φοβήθηκε τότε ότι η Ν.Δ. δεν θα στήριζε και θα κατέρρεε η συμφωνία» ισχυρίζονται στελέχη του τότε κυβερνητικού σχήματος, προσθέτοντας ότι «ουδείς τότε είχε πραγματικά αντιληφθεί τη στενωπό στην οποία έμπαινε η χώρα για πολλά έτη».
Το χαρτί των 180 βουλευτών δεν έπεσε στο τραπέζι τότε και δεν είναι λίγοι όσοι πιστεύουν ότι αν αυτό είχε συμβεί, η ιστορία, τουλάχιστον σε πολιτικό επίπεδο, θα είχε γραφεί διαφορετικά καθώς, αν όχι το σύνολο της Ν.Δ., τουλάχιστον ένας σημαντικός αριθμός βουλευτών θα είχαν υπερψηφίσει το Μνημόνιο.
Η Ν.Δ. απέφυγε τότε τον σκόπελο και σήμερα επιχειρεί να αποτρέψει το ενδεχόμενο να βρεθεί ξανά μπροστά του. «Το Σύνταγμά μας απαγορεύει να παραδώσουμε εθνική κυριαρχία» επεσήμανε στο διάγγελμά του ο κ. Αντώνης Σαμαράς, επαναλαμβάνοντας ότι, ούτως ή άλλως, «η Ν.Δ. απορρίπτει εξ αρχής κάθε σκέψη για απώλεια εθνικής κυριαρχίας». Παράλληλα, οι στενοί του συνεργάτες κ. Χρ. Λαζαρίδης και Δημ. Σταμάτης επιχειρηματολογούσαν ότι, ουσιαστικά, η λειτουργία του εν λόγω άρθρου, 28, του Συντάγματος εξαντλήθηκε με την προσχώρηση της Ελλάδας στην ΕΟΚ και την έγκριση των μεταγενέστερων ευρωπαϊκών συνθηκών, θέση πάντως που απορρίπτουν νομικοί και συνταγματολόγοι προσκείμενοι στο κόμμα. Παρά τη φημολογία του παρασκηνίου, η σημερινή εικόνα της Ν.Δ. ουδεμία σχέση έχει με αυτή του Μαΐου του 2010. Σήμερα, θεωρείται δεδομένο ότι το σύνολο των βουλευτών του κόμματος θα πειθαρχήσει στην, όποια, γραμμή της ηγεσίας.
Αν και ο χρόνος που μεσολαβεί είναι σημαντικός και δεν πρέπει να αποκλείονται και άλλης μορφής πρωτοβουλίες, το πιθανότερο είναι η νέα σύμβαση να κυρωθεί με απλή πλειοψηφία, καθώς ούτε το ΠΑΣΟΚ μοιάζει έτοιμο να διακινδυνεύσει μία περιπέτεια που ξεκινά από την καταψήφιση της νέας σύμβασης και καταλήγει στην απώλεια της εξουσίας. Πηγή: Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου