Πρώτο θέμα μας: "γνώθι σαυτόν"

Πρώτο μας θέμα

Articles and opinions expressed may not necessarily belong to paneliakos.com

Η ιστοσελίδα μας, PANELIAKOS.COM

You can translate this blog in over 100 languages within a second! Go to the left up top where it says Select Language. Happy navigating. See you again..

Εορτάζουμε και Tιμούμε

Πέμπτη 28 Ιουλίου 2011

Κοιτάξτε καλά τη φωτογραφία ντοκουμέντο. Μην προχωράς. Προσπάθησε να αναγνωρήσεις ποιοι είναι.

Πέμπτη, 28 Ιουλίου, 2011

Τη μακρόχρονη σχέση του πρωθυπουργού, Γιώργου Παπανδρέου με τον πρόεδρο της ΝΔ, Αντώνη Σαμαρά και το πώς αυτή μπορεί να λειτουργήσει στην προσπάθεια σωτηρίας της Ελλάδας, αλλά και του ευρώ, εν τέλει, αναδεικνύει η «WSJ».
Παπανδρέου και Σαμαράς χαρακτηρίζονται από την αμερικανική εφημερίδα «Frenemies», μία λέξη που προέρχεται από το friends (φίλοι) και το enemies (εχθροί).
Οπως εξηγεί η «WSJ», oι δύο άνδρες είναι αντίθετοι στο χαρακτήρα και όμως στενοί φίλοι, καθώς υπήρξαν συμμαθητές στο Κολέγιο Αθηνών, αλλά και συγκάτοικοι στο Κολέγιο Αμχερστ της Μασαχουσέτης.
Ανθρωπος του περιβάλλοντος του Σαμαρά περιγράφει ένα περιστατικό όπου οι δύο πολιτικοί συναντήθηκαν τυχαία έξω από έναν κινηματογράφο. Χωρίς να χαιρετηθούν, απλά άρχισαν να συζητούν σαν να είχαν αφήσει κάποια συνομιλία στη μέση.


Στη φωτογραφία είναι: Όρθιοι, Φίλιππος Τσιάρας, και ο Αντώνης Σαμαράς, καθιστοί ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Στέφανος Μανουηλίδης κατά τα φοιτητικά τους χρόνια στο Αμχερστ Κόλλετζ.

Μία σημαντική αποκάλυψη της «WSJ», είναι ότι το 2004, ο Γ. Παπανδρέου, ως επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ, και στην προσπάθειά του να φέρει στο πλάι του υπέρμαχους των ελεύθερων αγορών, πρότεινε στον Σαμαρά, μέσω ενός ενδιαμέσου, να μπει στο κόμμα. Ο νυν πρόεδρος της ΝΔ απάντησε ότι δεν θα μπορούσε ποτέ του να γίνει σοσιαλιστής.
Το εκτενές ρεπορτάζ στηρίζεται σε σειρά συνεντεύξεων με συνεργάτες και φίλους των δύο πολιτικών ηγετών, αλλά και δηλώσεις του κ. Σαμαρά, ενώ ο κ. Παπανδρέου, όπως υπογραμμίζεται, αρνήθηκε να μιλήσει.
Μεταξύ άλλων ερωτηθέντων από τη «WSJ», ο συγκάτοικός τους στο Αμχερστ, Στέφανος Μανουηλίδης, θυμάται πως πριν από 40 χρόνια, Παπανδρέου και Σαμαράς, είχαν πει μεταξύ σοβαρού και αστείου: «Θα κυβερνήσουμε την Ελλάδα μαζί».
Ειδική αναφορά γίνεται από την «WSJ» και στα γεγονότα του περασμένου Ιουνίου, όταν Παπανδρέου και Σαμαράς έφτασαν μία μόλις ανάσα από το σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας, γνωστή και ως «κυβέρνηση του ενός απογεύματος».
«Αφησε να σχηματίσουμε μία κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας», φέρεται να είπε ο Πρωθυπουργός, τηλεφωνώντας στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η κατάληξη ωστόσο είναι γνωστή, με τη διαρροή του τηλεφωνήματος αυτού να προκαλεί την αναδίπλωση του κ. Παπανδρέου ως προς την προθυμία του, ακόμη και να παραιτηθεί από Πρωθυπουργός.
Η αμερικανική εφημερίδα περιγράφει τις διαφορετικές προσωπικότητες των δύο πολιτικών:
«Ηπιων τόνων ο κ. Παπανδρέου, του οποίου η οπτική επηρεάστηκε από την αμερικανική αντικουλτούρα της νιότης του, είπε κάποτε στον αδερφό του Νίκο ότι εάν μπορούσε να κάνει ένα διάλειμμα από την ελληνική πολιτική, θα ήθελε να προωθήσει την ειρήνη σε μια διεθνή εστία κρίσης ή να κάνει ωτοστόπ με μια κιθάρα κρεμασμένη στην πλάτη του. Αντίθετα, βρίσκεται να λέει στους Ελληνες ότι πρέπει να αποδεχτούν τη σκληρή δουλειά, τον ιδρώτα και τα δάκρυα με τη μορφή αυξήσεων φόρων και περικοπών δαπανών προκειμένου να αποφευχθεί η εθνική χρεοκοπία».
«Ο κ. Σαμαράς, ένας εξωστρεφής συντηρητικός με ένα ιστορικό εθνικιστικής ρητορικής, επιμένει ότι το διεθνές πρόγραμμα διάσωσης καταστρέφει την Ελλάδα. Λέει ότι ριζοσπαστικές μειώσεις φόρων θα τονώσουν την ανάπτυξη. Η πρότασή του είναι ‘μη ρεαλιστική’, λένε η ΕΕ και το ΔΝΤ».
Και προστίθεται ότι «η αναμέτρηση ανάμεσα στους δύο άνδρες ενδέχεται να λάβει χώρα το φθινόπωρο, εάν ο κ. Σαμαράς κερδίσει αυτό που θέλει και προκηρυχτούν νέες εκλογές. Μια πολιτική διαμάχη θα μπορούσε να θέσει σε αμφιβολία τις πολιτικές λιτότητας της ΕΕ και του ΔΝΤ στην Ελλάδα».
Οπως είπε ο κ. Σαμαράς στη «WSJ», το έντονα πολιτικό περιβάλλον που διαμόρφωσε το χαρακτήρα τους χαρακτηριζόταν από «τους χίπις, τον πόλεμο στο Βιετνάμ, την επανάσταση, το Νίξον, το Γουότεργκέιτ και βιβλία που ζητούσαν την αλλαγή με κάθε τρόπο».
Ο Α. Σαμαράς αναφέρει το δημοσίευμα, επικαλούμενο τον κ. Μανουηλίδη, ήταν ένας εξωστρεφής φοιτητής που συχνά διοργάνωνε ταξίδια σε πάρτι με φοιτήτριες από κολλέγια θηλαίων.
Ο Γ. Παπανδρέου ήταν ήσυχος και προτιμούσε να παίζει τραγούδια διαμαρτυρίας στην κιθάρα του. Ενα από τα αγαπημένα του λέει «I’d love to change the world/But I don’t know what to do» (θα ήθελα να αλλάξω τον κόσμο, αλλά δεν ξέρω τι να κάνω). Ως επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μάλιστα το είχε ως ήχο κλήσης στο «iPhone» του.

Πηγή: Εθνικός Κήρυξ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου